• هر روز که میگذرد پایه های اجتمایی جمهوری اسلامی سست تر میشود. دگرگونی شرایط شتاب گرفته است. و جمهوری اسلامی که به بن بست سیاسی رسیده، از نگرانی و ترس روی به قدرت برهنه نظامی آورده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۶ اسفند ۱٣٨۹ -  ۲۵ فوريه ۲۰۱۱

رژیمهای استبدادی در کشورهای اسلامی و در خاور میانه آغاز به از هم پاشیدن کرده اند. ولی فقیه و مشاورانشان بیگمان در نگرانی بسر میبرند. این جماعت میدانند که باید خود فکری به حال خود کنند، در چنین شرایطی از دست امام زمان هم کار چندانی ساخته نیست. مردم که به خیابانها بریزند، هیچ نیرویی جلو دارشان نیست. ۳۲ سال پیش ایشان به چشم خویش نیروی عظیم مردم را نظاره گر بودند. حاکمان جمهوری اسلامی میدانند که رجز خوانی های سیاسی و امنیتی شان به بادی بند است. مردم که به صحنه بیایند، پایان ایشان رقم خواهد خورد. و آنوقت نه از تاک نشان خواهد ماند و نه از تاکْ نشان.
روزهای سختی بر سردمداران جمهوری اسلامی میگذرد. مامورین امنیتیشان نه از شرم، که از ترس مردم نقاب بر چهره میزنند. ولی فقیه که شاید از مشاوران سیاسی خود و درهم گوییهای و سر در گمی های آنها خسته شده، بیش از پیش روی به مشاوران نظامی و امنیتی خود در سپاه پاسداران و ارگانهای امنیتی آورده است. اکنون میبینیم که نظامیان و نیروهای امنیتی از پشت پرده بیرون آماده، تا رژیم جمهوری اسلامی را که در سر اشیب سقوط است نجات دهند. آنها تلاش خواهند کرد تا با قدرت نمایی نظامی و امنیتی شان مردم را بترسانند. اینان به جای اینکه منتظر تظاهرات بعدی بمانند، پیش قدم شده دست به مانورهای خیابانی زده اند. اینان که بارها از سوی مردم غافلگیر شده اند، اینبار میخواهند مردم را غافلگیر کنند.   
شاید آقایان فکر میکنند که با قدرت نمایی نظامی بتوانند از مردم و نسل جوان زهر چشم گرفته، و روحیه مبارزه و اعتراض را در ایشان تضیف کنند. پس آنگاه به سراغ موسوی و کروبی بروند وآنها را به جرم جاسوسی و همکاری با نیروهای بیگانه محاکمه کنند، تا قضیه فیصله پیدا کند. آقایان نمیدانند، که این جنبش مردم است که میرحسین و کروبی را ساخته و بر پا داشته است. این نیرو و شور مردم است که وجدان آنها را برانگیخته، آنها را به میدان مبارزه آورده است، و نه بر عکس.
قدرت نمایی نظامی و امنیتی حکومت در شرایط کنونی، نشانه ترس و ضعف آن است. اینان به این قدرت نمایی نیاز دارند، تا هم دل خودشان به توان نظامی و سرکوب شان گرم شود، و هم دل هوادارانشان که هر روز از تعداد آنان کاسته میشود؛ و از همه مهمتر در دل مردم ترس بیاندازند. جمهوری اسلامی با سرمایه مردم نیروی نظامی فراهم آورده و اکنون با همان نیرو به مقابله با مردم بر خواسته است. اما این نیروی نظامی چندان قابل اطمینان نیست. بخش بزرگی از این نیروهای نظامی اگر چه در رژه های خیابانی شرکت میکنند، اما به رژیم جمهوری اسلامی وفادار نیستند. برادران و خواهران، اقوام و دوستان ایشان مخالف حکومت هستند و چه بسا که در تظاهرات خیابانی شرکت میکنند.
هر روز که میگذرد پایه های اجتمایی جمهوری اسلامی سست تر میشود. دگرگونی شرایط شتاب گرفته است. و جمهوری اسلامی که به بن بست سیاسی رسیده، از نگرانی و ترس روی به قدرت برهنه نظامی آورده است. اما این مانورهای خیابانی تنها و تنها گامهایی شتابان به سوی اضمحلال ساختار سیاسی-الاهی جمهوری اسلامی هستند. زمین زیر پای جمهوری اسلامی به لرزه درامده است. این صدای پای مردم است که میاید.