• نیروی سرکوب جمهوری اسلامی را نباید دست کم گرفت. در هنگام تظاهرات، بخش بزرگی از نیروهای سرکوب، به حالت آماده باش، در پادگانها بسر میبرند. درعین حال باید به یاد داشت که این دستگاه عظیم سرکوب، از درون تهی شده است. فساد و رشوه میان فرماندهان سپاه رواج پیدا کرده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۱ اسفند ۱٣٨۹ -  ۲ مارس ۲۰۱۱

ولی فقیه چند هفته ایست که سکوت کرده. او که مهمترین حرفهایش را زده، دیگر چه بگوید. مگر اینکه آقای خامنه ای دوباره همان حرفها را واگویه کند، گیرم این بار کمی مبهم تر و شاعرانه تر. دو راه پیش آقای خامنه ای گشوده است. راه اول، راه دل جویی و اصلاحات است. راه دوم، شمشیر کشیدن به روی مردم. چنین به نظر میرسد که آقای خامنه ای و شرکا راه دوم را برگزیده اند. راه سومی پیش رو نیست. راه دوم، یعنی سرکوب مردم، راه را بر اصلاحات خواهد بست. ولی فقیه و اعوان و انصار ایشان از جامعه و مسایل واقعی ان دور افتاده اند. ایشان در حلقه ای از مریدان و محافظان روزگار میگذرانند. و به درگاهشان تنها دست بوسان راه دارند. اما این روزها حتما به گوش آقا (خامنه ای) میرسانند که جامعه هنوز زنده است و حق خودش را میطلبد. و آقا هم طبق معمول با سرداران سپاه و سازمان امنیت نشست دارند و به فکر ترفندهای جدید، برای سرکوب مردم هستند.
مردم سکوت را شکسته اند. مهمتری شعار مردم و بویژه جوانان "مرگ بر دیکتاتور" است. هر روز که میگذرد و با هر تظاهراتی که صورت میگیرد، آقای خامنه ای و نزدیکان ایشان به پایان محتوم خویش نزدیکتر میشوند. سرکوب بیشتر مردم، راه را بر اصلاحات سیاسی خواهد بست. اما جمهوری اسلامی شعبده ها در آستین دارد. "سربازان گمنام امام زمان" منافع بیشماری در حفظ رژیم جمهوری اسلامی دارند. نان خوران این رژیم کم نیستند. این جماعت بی آنکه کاری مفید برای جامعه انجام دهند، از سرمایه ملی مردم، راحت و آسوده روزگار میگذرانند. حفظ این رژیم، حفظ منافع ایشان است. اما از سوی دیگر آقایان به راستی ناتوان از اداره سیاسی و اقتصادی جامعه هستند. فساد و ارتشاء همه جامعه را فرا گرفته است. دستگاه اداری کشور بجای اینکه به مسایل مردم بپردازد، به یک دستگاه کاغذ بازی بزرگ و پر هزینه و وقتگیر تبدیل شده است. نظام قضایی کشور پر از تناقض و بی نظمی است. کوهی از پرونده های قضائی روی هم انباشته شده است. بیش از شش میلیون پرونده قضائی در سال، اشاره به مشکلات جدی در جامعه میکند. بیش از نیمی از جوانان زیر سی سال ناتوان از استقال مالی و پرداخت اجاره خانه بوده و با پدر و مادرشان زندگی میکنند. به دلیل ناامیدی، بسیاری از مردم فقط به فکر امروزند و برای فراموش کردن آینده و نگرانی هایشان، به مواد مخدر روی آورده اند. جوانان بسیاری روزگار را با ناامیدی میگذرانند. در عوض شرکت های هرمی و آرزوی پول مفت و بی زحمت، طرفداران بسیاری پیدا کرده است. در نتیجه سرمایه گذاری در شرکت های هرمی، بسیاری از مردم سرمایه اندک، و عمر عزیز خود را، در این راه باخته اند. آرزوی بسیاری از جوانان، مهاجرت و زندگی در یک کشور اروپایی و یا آمریکایی است.
ماجرای انتخابات ریاست جمهوری، برای چند مدتی به مردم وامیدهایشان پر و بالی داد. اما حاکمان اسلامی کشور، آرزوهای دیگری در سر میپروراندند. آنها به فکر اسلام عزیز و عظمت میهن عزیز اسلامی، حق طبیعی مردم را در مبارزات انتخاباتی، براحتی زیر پا گذاشتند. هم اکنون اگر چه سرکوبهای سیاسی ادامه دارد، و پیش بینی آینده سیاسی ناممکن است، اما خشم فرو خورده مردم، آتش زیر خاکستر است. حرارت این آتش را میشود حس کرد. جامعه ملتهب است.
در جمهوری اسلامی، اختلافاتی بسیار جدی میان نهادهای قدرت وجود دارد. هر کدام ساز خودشان را میزنند، و به فکر منافع خودشان میباشند. آقای خامنه ای گاهی طرف این سازمان را میگیرد، گاهی طرف ان سازمان را؛ گاهی از این آدم طرفداری میکند، گاهی از ان دیگری. او که فرهمندی خمینی را ندارد، با مانور آمدن بین جناح های متفاوت، قدرت را قبضه کرده و سعی در هدایت ان میکند. آقای خامنه ای سلطان با عمامه است.
اما نیروی سرکوب جمهوری اسلامی را نباید دست کم گرفت. در هنگام تظاهرات، بخش بزرگی از نیروهای سرکوب، به حالت آماده باش، در پادگانها بسر میبرند. درعین حال باید به یاد داشت که این دستگاه عظیم سرکوب، از درون تهی شده است. فساد و رشوه میان فرماندهان سپاه رواج پیدا کرده است. بسیاری فرماندهان سپاه پاسداران، مردانی نالایق و فاسدند، که بجز رجز خوانی سیاسی بدرد هیچ کاری نمیخورند. مبارزات مردم این رژیم را فرسوده کرده و از پا خواهد انداخت. حرف آخر را مردم میزنند.

کوروش عنایت