اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۵ اسفند ۱٣٨۹ -  ۶ مارس ۲۰۱۱

اعلامیه کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
به مناسبت گرامیداشت ۸ مارس، روز بازتعریف جنسیت، روز مبارزه علیه ستم جنسی

صدمین سالگرد ۸ مارس هر نیروی جدی سیاسی را بر آن می دارد تا با بررسی ترازنامه مبارزاتی خود و جامعه اش به بررسی یکی از عمیق ترین و گسترده ترین شیوه های ستم انسان به انسان بپردازد. کاستی های جدی عملی و تاکتیکی در ترازنامه مبارزاتی چپ ایران در رابطه با مسئله ستم جنسی، بویژه در سالهای پایانی رژیم سلطنتی، بر کسی پوشیده نیست.
شکل گیری و تثبیت یک نظام آپارتاید جنسی پس از یک انقلاب توده ای در دهه های پایانی قرن بیستم در کشورمان، بیانگر تناقضات تئوریک و پیشبرد عملی مبارزه در میان نیروهای انقلابی چپ و جنبش کارگری بود. هر چند انقلاب بهمن، که تغییر بنیادی سیستم   و برپایی نظامی مبتنی بر آزادی و عدالت اجتماعی را در نظرداشت، در همان فردای انقلاب شکست خورد، ولی رشد پتانسیل انقلابی جامعه به زایش یک بیداری بی سابقه در میان زنان ایران انجامید. معماران سیستم آپارتاید جنسی گورکنان خود را خود آفریدند و جنبش زنان ایران زیر تازیانه تحقیر و تعزیر جمهوری اسلامی شکل گرفت. رشد خودآگاهی زنان فعال در عرصه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، علمی و هنری بسیاری از سازمان ها و احزاب و گروه های اجتماعی و فرهنگی را به بازنگری دوباره در نگرش ها و وظایف خود وادار نمود. تلاش رژیم برای گسترش و تعمیق و تثبیت فرهنگ زن ستیزی و سرکوب مداوم زنانی که به ارزش های رژیم "نه!" گفته و می گویند، نه تنها از موج سرکشی های زنان نکاسته است بلکه به مرزبندی نیروهای جدی اجتماعی با رژیم حاکم انجامیده است. موفقیت بزرگ زنان در این مبارزه تشکیل سازمان ها و گروههای مستقل زنان است که در داخل و خارج کشور علیرغم تفاوت ها با بهره گیری از تجارب زنان در کشورهای دیگر، بر پایه اشتراکات حرکت کردند و با تکیه بر استقلال رای خود جامعه را واداشتند تا دیگر نه از "وظایف زن" بلکه از "حقوق زن" صحبت کند. استقلال گروه های زنان از قدرت حاکم و از سازمانها و احزاب از دستآورد های بزرگ و آموزنده زنان فعال جامعه ماست که نقش جدی در مبارزه زنان و گسترش آن بازی کرده است. اما به تأثیرات ترویج ٣۲ ساله فرهنگ زن ستیزی و آپارتاید جنسی رژیم نمی توان کم بها داد. علیرغم حضور و فعال زنان در کلیه جنبش های اجتماعی، علیرغم هزینه سنگینی که زنان در مبارزات خود از فردای روی کار آمدن رژیم متحمل شده اند، با اوج گیری حرکات اعتراضی در دور اخیر و علیرغم شرکت فعال زنان و دختران در این حرکات؛ شعارها و مطالباتی که حضور مستقل این نیمه جامعه را بازگو کند غایب است. در حالی که روز به روز لایه های بیشتری از اقشار مختلف بن بست اصلاحات در ساختار کنونی را پذیرفته و از رژیم حاکم فاصله می گیرند ولی فرهنگِ سخت جانِ زن ستیز هنوز از رهایی زن هراس دارد.   جنبش مستقل و توده ای زنان از اهرم های لازم برای پی ریزی یک جامعه عاری از طبقات، دموکراتیک و انسانی است. جامعه ای که برابری فرصت ها در همه عرصه ها برای همه مردان و زنان نهادی شود و محو استثمار انسان از انسان ممکن گردد. سازمانیابی مستقل زنان زحمتکش که از ستم مضاعفی رنج می برند، یعنی نیروی رنج و کار کشور بلازده ی ایران که زیر چنگال غارت سرمایه داری وسرکوب همه جانبه ی ارتجاع دینی و زن ستیز منگنه شده اند، می تواند به جنبش عمومی و ساختارشکن جاری موقعیت تازه ای ببخشد. چرا که از سویی بدون عدالت اجتماعی، آزادی و برابری اگر مستقر هم بشود؛ قابل دوام نیست و از دیگر سو بازتعریف جنسیت ها، رهایی زنان و محو ستم جنسی در هر شکل آن شرط لازم سمت گیری بسوی سوسیالیسم است.
صدمین سالگشت گرامیداشت ٨ مارس، روز تجدید عهد زنان و مردانی که برای برابرحقوقی انسان ها در همه عرصه ها پیکارمی کننددر فضایی است که جهان شاهد بیداری و نبرد آزادیخواهی و برابرطلبانه زنان و مردان شمال آفریقا و خاورمیانه است.
در ایران دربند ما هم زنان و مردانی که اکثریت کارگران،زحمتکشان و جوانان را تشکیل می دهند علاوه بر حضور فردی خود در نبرد برای براندازی ارتجاع؛ می باید با صفت مستقل و هویت طبقاتی و اجتماعی خود در این مصاف حاضرشوند.
۱۷ اسفند روز بزرگداشت زن، یکی از روزهای این مصاف است. مصافی که باید در آن حاضرشد و اعلام کرد رژیم جمهوری اسلامی در کلیت خود ارتجاعی ست و باید برود.
سالروز صدمین سال ٨ مارس به همه زنان سراسر جهان، به زنان کارگر و آنانی که برای دنیای بهتر پیکار می کنند مبارکباد.

سرنگون باد رژیم زن ستیز اسلامی ایران
مداوم باد نبرد برای رهایی و برابری زنان
زنده باد سوسیالیسم زنده باد آزادی
کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران( راه کارگر )
۶ مارس ۲۰۱۱/ ۱۵ اسفند ۱۳۸٩