• از دیگران چه بسیار نویسنده و شاعر و روزنامه نگار و فعال سیاسی و غیره که در مقابل دوربین تلویزیون واحد ج اا و پشت به آن پرده ی آبی اقرار با گناهان ناکرده کرده اند! حتی اگر چنین شود و جنبش سبز با چنین زخمی بر جسم و جان، از "جنون شب عید" جامعه و لحظه ی تحویل سال نو بگذرد و به سال ۹۰ برسد، روزگار بهتری در پیش رو است! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۶ اسفند ۱٣٨۹ -  ۷ مارس ۲۰۱۱

این روزها تهران به "آژانس شیشه ای" حاتمی کیا می ماند. یادتان هست؟ تقلای حاج کاظم برای پیداکردن راهی برای عبور از "جنون شب عید" جامعه و رساندن عباس، همرزم جانبازش به آخرین پرواز فرودگاه، به امید رهاندن همرزم از مرگ، که بالاخره هم در فضایی آکنده از آن جنون و بوروکراسی پلیسی حاکم برشهر، به سامان نمی رسد و علیرغم تدبیر احمد یکی از دو عامل امنیتی درگیر در ماجرا و رساندن همرزمان سابق به فرودگاه، عباس درست در لحظه تحویل سال نو، درهواپیما قربانی می شود!
تهران حالا در فضایی مشابه است... کاظم و احمد گرفتار در مهلکه "النصربالرعب" همرزمان دیروز و "جنبش سبز" درتقلای زنده ماندن و لحظه تحویل سال نو در پیش!
آنها از اصطلاح مشروع و موجه "النصربالرعب" استفاده می کنند؛ اما رساترین معادل برای این اصطلاح، "ترور" است. تحمیل فضای وحشت و سرکوب و دروغ به جامعه برای نیل به اهداف و مقاصد سیاسی! در بحرانی ترین وضعیت هیئت حاکمه در این سی و سه سال و در مفلوک ترین شرایط جریان اقتدارگرای حاکم در این پنج سال، باردیگر، "ترور"، سپر تدبیر "آقایان" در مقابل تیرهای فتنه ای است که نه از منجنیق فلک که از کارنامه دیروزشان می بارد! توجه کنید به حرف های رئیس مجلس، رئیس قوه قضائیه، وزیر اطلاعات، دادستان کل، سخنگوی قوه قضائیه، فرماندهان ریزو درشت سپاه، ائمه جمعه و جماعات، شهردار تهران، دبیر مجمع تشخیص، نگاه کنید به تیترهای کیهان، ایران، جام جم، وطن امروز و تلوزیون واحد ج اا و اظهارنظر همین پریروز وزیر خارجه شان دکتر صالحی (که عنصر نخبه جریان حاکم به شمار می رود) در مورد بازداشت و حبس مخفیانه همراهان شاخص راه سبز امید که گویا در خانه هایشان پنهان شده اند و یا آن دیگری که حبس سران فتنه را برای پیش گیری از تکه تکه نشدن توسط مردم، اعلام می کند!
همراهان راه سبز این روزها باید هشیارتر از همیشه باشند و فراموش نکنند که در این مبارزه برای آزادی، "صبر فعال"، کاراترین ابزار برای ماندن و پیروزی است. بی تردید، این روزها، روزهای مهمی در تاریخ فرایند تکوین دمکراسی میهن ما است. "آقایان" در تمام اظهارات و مکتوبات رسمی و غیررسمی شان از کلمات "خطیر" و "خطیرترین" استفاده می کنند؛ گواه آنکه در مخمصه اند! برخی نمادهای آشتی کنان بین لایه های مختلف "اصول گرایان" نه قابل باور خودشان است و نه قابل باور دیگران! دیروز درست در لحظاتی که رئیس دولت و شهردار در مراسم روز درختکاری، قربان صدقه ی هم می رفتند، وزیر نیروی دولت فقط با اختلاف یک رای، موفق به کسب رای اعتماد مجلسی شد که می نمایند دربست چاکر رئیس جمهور است! خیال اینکه با گروگان گرفتن آقایان موسوی و کروبی و طلاق آقای هاشمی از ریاست مجلس خبرگان، از شر فتنه خلاص خواهند شد و نفس راحتی خواهند کشید، خیال باطل است. حالا نیروهای اجتماعی دیگری آرام آرام به میدان می آیند. بخش قابل توجهی از روحانیون با درک نقش تاریخی شان به عنوان معتمدان مردم، به حامیان جنبش می پیوندند. گروهایی از گارگران با نشان جنبش سبز به پشتیبانی اهداف عمومی جنبش و پی گیری مطالبات طبقاتی شان می آیند. خبرهایی که جسته و گریخته از دستگاه های نظامی و انتظامی، نشت می کند حاکی از استنکاف آنها از پذیرش راهکارهای "قذافیایی" در رویارویی با مردم است و... روزگار بهتری در پیش رو!
اما در این میان یک نگرانی بزرگ وجود دارد. در بی خبری از آنچه که این روزها بر همراهان ارجمند راه سبز امید می گذرد، غیرمحتمل نیست که "آقایان" برای کوفتن آخرین میخ بر تابوت جنبش سبز به خیال خود، آزموده های پیشین را دوبار بیازمایند! کشاندن موسوی و کروبی (و همسران همراه) به نمایش تلویزیونی، پشت به آن پرده ی آبی معروف! در تدبیر "النصربالرعب" آقایان، دفن امید در دل همراهان راه سبز امید، بویژه جوانان سبز ما، حالا آخرین تیر ترکش است! نگویید غیرممکن است! (تا زنده ای، هرگز مگو هرگز- برشت) آنها چنین شقاوتی را در این سی و سه سال بارها تکرار کرده اند! از بزرگان با مرحوم آیت الله شریعتمداری بزرگترین مرجع تقلید شیعیان پس از مرحوم آیت الله بروجردی در همان اوایل انقلاب، تا رهبری انقلاب بلامنازع باشد! با دکتر نورالدین کیانوری، رئیس حزب توده ایران در اوایل دهه شصت تا کمونیست های ایران را بی حیثیت کنند و...از دیگران چه بسیار نویسنده و شاعر و روزنامه نگار و فعال سیاسی و غیره که در مقابل دوربین تلویزیون واحد ج اا و پشت به آن پرده ی آبی اقرار با گناهان ناکرده کرده اند! حتی اگر چنین شود و جنبش سبز با چنین زخمی بر جسم و جان، از "جنون شب عید" جامعه و لحظه ی تحویل سال نو بگذرد و به سال ۹۰ برسد، روزگار بهتری در پیش رو است! در این تردید نکنید! جنبش سبز، همسرنوشت عباس آژانس شیشه ای نخواهد شد! این را با جوانان جنبش سبز بگویید به ماندگاری نور امید در دل هایشان!

نامی شاکری ۱۶/بهمن/٨۹ تهران