اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۷ اسفند ۱٣٨۹ -  ٨ مارس ۲۰۱۱

حق و عدالت و انصاف، معیارهایی بسیار مهم در همه ادیان الهی اند، اما متأسفانه امروز چنان روح دین فراموش شده و حتی به ضد خود بدل شده است که اینک تنها کسانی که حقوق انسانی و کرامت آن را به راحتی لگدمال می کنند –و به نام دین خدا هم چنین می کنند- باید گفت که به جای توصیه آن به سایرین، خود به دانستن اش محتاج ترید. خیلی تمسخرآمیز است که متهم باید به دادستان و قاضی و بازجو یاد دهد که کار آنان خواندن ذهن متهمان و اظهارنظر بر اساس برآورد خودشان نیست که باید تنها و تنها برحسب "شواهد" حکم کنند و اگر بدون شواهد حکم کنند، خود "دادستان و قاضی" –بازجو که جای خود- حقی را ضایع کرده و بنا بر حدود اسلامی، باید حدی بر علیه دادستانان و قضات صادر شود و مضحک تر آن که به بسیاری از ایشان که جامه فقه و روحانیت بر تن دارد، باید آموخت که کار شما مقصر شناختن متهم پیش از دادگاه و خواندن ذهن وکلای شان –این که موکل خود را مقصر می دانند یا نه- نیست و پیامبران که وحی بر ایشان نازل می شده، چنین ادعایی نمی کردند و حتی بسیاری از صحابه که با تصور علم غیب پیامبر اسلام، پا به دادگاه می گذاشتند، آن حضرت می فرمود که من تنها بر حسب شواهد و شهود حکم می کنم و تصور نکنید چون پیامبر هستم، از حقایق مکنون قلبی خبر دارم. اما آنچه ورای گریه می رود، آن است که امروزه قضات و دادستان ها و بازجوها چنان رفتار می کنند که تو گویی از علم لدنی برخوردارند که برحسب توجیه "علم قاضی" برای خود حکم صادر می کنند و آن را شرعی و اسلامی می دانند!؟ بیهوده به وکلا خاطرنشان نسازید که نباید از متهم دفاع کنند، اتفاقاً آنان به سبب این که دروس حقوق را در دانشگاه یاد گرفته اند، خیلی بهتر از شما می دانند که حتی متهم و مقصر نیز دارای حقوقی است که باید نه تنها توسط قاضی و دادستان که توسط "سیستم قضایی کشور" پاسداری شود و قاضی و دادستانی که آن را رعایت نکند، خود باید محاکمه گردد. اصلاً کار وکیل این است که از حقوقی از متهم و مجرم دفاع کند، که او خود به سبب ندانستن قوانین یا به هر دیلیل دیگر، از آن بی اطلاع است. داشتن وکیل حق هر متهمی است و وکلا باید و وظیفه دارند که از حقوق متهمان دفاع کنند و اگر وکیلی به سبب مقصر دانستن موکلش از حقوق او دفاع نکند، باید در دنیا و آخرت پاسخگو باشد؛ یعنی درست عکس آن معیاری که شما اینک برای عدالت و انصاف و حقوق متهم و وکیل قائل هستید.
آقایان دادستان ها و قضات هنوز نمی دانید، "حتی کسی که متهم و مجرم باشد، دارای حقوقی است" و اصلاً عدالت در قضاوت یعنی همین: یعنی هر متهم و مجرمی دارای "حقوقی" است که باید رعایت شود و جرم و اتهام اش نیز به میزانی است که مرتکب شده است. اگر جرمی امنیتی کرده –که امروزه کسانی را که چنین انگی می زنید، از حقوق شان دفاع می کنند و خودتان در این زمینه مجرم ترید- وقتی نسبت فحشا و روابط نامشروع بدان ها می زنید، هم عدالت را زیر پا گذارده اید و هم به سبب افترا و اجرای حکم برحسب آن، خود می بایست در دنیا و آخرت مجازات شوید. شما خود را معیار اسلام و شرع می دانید، در حالی که حتی پیامبر خدا این گونه هر گفتار و رفتارش را عین حقیقت اسلام نمی دانست، چه رسد یک انسان مومن. مومن بودن تنها در مراسم نیست که توی سر خود بزنید، مومن بودن در همین آزمون های سخت زندگی و نحوه قضاوت و حکم تعیین می شود. بدانید که در فردای قیامت، قاضی شما فطرت الهی و وجدان انسانی خواهد بود و هئیت منصفه تان، همان معیارهایی که امروزه برحسب آن دیگران را قضاوت کرده و محکوم کردید. اگر سخت گرفتید، نحوه قضاوت بر شما با سختگیری خواهد بود.اگر بدون پذیرش عذر حکم کردید، هم چنان به شما حکم خواهد شد و حتی اگر دروغ بستید و افترا زدید، همان دروغ ها و افتراها جزو نامه اعمالتان خواهد شد.
آقایان دادستان ها و قضات، خوب گوش کنید؛ شما خود اینک بزرگترین ناقضان حقوق انسانی و معنوی مردم اید و ظلم رفته بر مردم را نمی ستانید که هیچ، ظلم مضاعفی بر آن می افزایید و آن را توجیه شرعی کرده و مهر قانونی می زنید. روزی که عدالت بخواهد در موردتان اجرا شود، چون حجت بر شما تمام شد، هیچ بخششی در موردتان در کار نخواهد بود و بی ترحم، اما عادلانه – همان که از دیگران سلب کردید- محاکمه خواهید شد. آن روز هیچ فقیه و ولی ای نمی تواند از شما دفاع کند و حتی نمی تواند پاسخگوی اعمال خودش باشد، چه رسد شما. بیهوده از نشان های ظهور سخن می گویید و این ادعاها هیچ کمکی برای فرارتان از روزی که بدستان عدالت سپرده شوید –که دیر نیست- نخواهد کرد و آرزو خواهید کرد که "ای کاش از مادر متولد نمی شدید که چنین جنایاتی کنید و این گونه نامه اعمالی از خود به جای گذارید".

دکتر کاوه احمدی علی آبادی
عضو هئیت علمی دانشگاه آبردین با رتبه پروفسوری