اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۰ اسفند ۱٣٨۹ -  ۱۱ مارس ۲۰۱۱

 

راهپیمایی بزرگِ شنبه ۵ مارس
امسال صدمین سالگرد روز جهانی زن هم‌زمان شد با موج گسترده جنبش آزادیخواهی در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا. با توجه به نقش پیشرو زنان در این جنبش سراسری، مجموع نهادهایی که راهپیمایی همگانی ٨ مارس را همه ساله در پاریس سازماندهی می‌کنند تصمیم گرفتند امسال موضوع اصلی روز جهانی زن را جنبش و وضعیت زنان در این کشورها قرار دهند. جنبش زنان ایران هم که از سال‌ها پیش مورد توجه فمینیست ها در سراسر جهان بود در همین چهار چوب قرار گرفت.
راه‌پیمایی ساعت ۱۵ از میدان حقوق بشر شروع شد. صف راهپیمایان در میدان ینا (برابر سفارت جمهوری اسلامی) توقف کرد و شهلا شفیق، نویسنده، جامعه شناس و فمینیست برجسته ایرانی، در حالیکه نمایندگان منتخب مردم فرانسه از حزب‌های پیشرو، و فعالان برجسته فمینیست فرانسوی و غیرفرانسوی در کنار او بودند، نامه اعتراضی و مطالباتی خطاب به جمهوری اسلامی را خواند که مورد توجه قرار گرفت. متن این نامه در پایان این گزارش آمده است.
در ادامه، راهپیمایان در جلوی سفارت های مصر و الجزائر هم توقف کردند و به وضعیت زنان در این کشورها اعتراض کرده و همبستگی خود را با جنبش زنان در این دو کشور اعلام کردند. در تمام این راهپیمایی و در صحبت‌های سخنرانان مختلف در برابر این سه سفارت، همواره تاکید بر این بود که بدون برابری زن و مردم در همه زمینه ها، آزادی و دموکراسی واقعی در جامعه برقرار نخواهد شد. و باز تاکید بر این بود که مبارزه برای خواست های معین برابری بین زن و مرد از همین امروز و در همه جا و در همه زمینه ها آغاز می شود. از آزادی پوشش تا حق برابر در طلاق و نگهداری فرزندان، از آزادی مسافرت و تحصیل تا مزد برابر در مقابل کار برابر. این مبارزه تا رسیدن به برابری کامل، مبارزه همیشگی زنان و دیگر نیروهای پیشرو جامعه است و نمی توان آن را با هیچ دلیلی از دستور کار خارج کرد و یا به آینده موکول نمود.
کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی و کمپین یک میلیون امضا – شاخه پاریس هم که از امضاکنندگان فراخوان راهپیمایی بزرگداشت روز جهانی زن بودند، با باندرول‌ها و پلاکاردهای بزرگ و عکس‌های کنشگران زن حضور داشتند. ایرانیان آزادیخواهی که به دعوت آنها پاسخ داده بودند، شعارهای برابری خواهانه جنبش زنان ایران را در تمام مسیر راهپیمایی فریاد ‌کردند. در کنار شعارهای جنبش زنان، شعارهای مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر خامنه ای، مرگ بر اصل ولایت فقیه و مرگ بر جمهوری اسلامی هم در خیابان‌های پاریس طنین افکندند.
پسر خُردسالی در بین ایرانیان نظر دیگران را به خود جلب کرده بود. او در تمام طول راهپیمایی با ما بود و با حرارتی وصف ناپذیر در همه کارها شرکت داشت. مصاحبه می‌کرد، پشت بلندگو شعار می‌داد، تراکت پخش می‌کرد و یا در جلو صف با مشت گره کرده و چهره برافروخته دیگران را به حمایت از جنبش زنان ایران تشویق می‌کرد. حضورش به همه ما روحیه و انرژی می‌داد.
در طول راهپیمایی، قطعنامه کمیته به مناسبت ٨ مارس، به زبان فرانسه در بین مردم پخش شد. متن فارسی این قطعنامه در پایان گزارش آمده است.


تظاهراتِ اعتراضی شنبه ٨ مارس
دومین سه شنبه اعتراض به حکومت سرنیزه و سرکوب در ایران و همبستگی با مبارزه مردم، با ٨ مارس روز جهانی زن هم‌زمان شد. فعالان جنبش زنان، نهادهای فمینیستی و سازمانهای حقوق بشری و سیاسی از ایرانیان خواسته بودند که با پیوند زدن این دو روز ، هم صدای جنبش زنان و هم مبارزه آزادیخواهی در ایران را به گوش همگان برسانند.

در تظاهراتی که به همین مناسبت و به دعوت کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی در برابر سفارت جمهوری اسلامی برگزار شد، تعداد زیادی از ایرانیان آزاده پاریس شرکت داشتند. در میان شرکت کنندگان چهره های برجسته فرهنگی، حقوق بشری و سیاسی به چشم می خورد. می توان از مادر شایگان فرزند سه جانباخته فدایی، میهن جزنی، مستوره احمدزاده، شهلا شفیق، هوشنگ کشاورز صدر، ناصر پاکدامن، هدایت متین دفتری، محمد جلالی(م. سحر) و ... نام برد. حضور میرعلی حسینی، بوی بهار آزادی را داشت و برای برخی از حاضران یاد کرامت دانشیان و بهاران خجسته باد را زنده می‌کرد.
در آغاز و پایان برنامه قطعنامه کمیته به مناسبت ٨ مارس در دو زبان فارسی و فرانسه خوانده شد. سوده راد از کمپین یک ملیون امضا، در باره نامه اعتراضی ای که به سغارت نوشته شده و هیئتی از فمینیست ها و منتخبین مردم فرانسه که قرار بود این نامه اعتراضی را به سفارت ببرند و نپذیرفتن آنها از طرف سفارت توضیح داد و نامه را برای حاضران خواند.
سپس فیلم تظاهرات بزرگ زنان در تهران پس از انقلاب نشان داده شد که چشم بسیاری از حاضران را پر از اشک کرد. پس از تمام شدن فیلم، میهن جزنی که خود در این تظاهرات شرکت کرده بود از حال و هوای آن روزها و امید و آرزوهایی که در آتش بیداد سیاهترین حاکمیت استبدادی بر سرزمین ما سوختند و نابود شدند سخن گفت. او هم‌چنین یادآور شد که متاسفانه هیچ یک از نیروهای سیاسی در آن زمان به اهمیت مبارزه برابری خواهانه زنان پی نبردند و از آن حمایت نکردند.
در طول تظاهرات، سرودهای مبارزاتی پخش گردید و شعارهای جنبش زنان و جنبش آزادیخواهی مردم ایران داده شد.


بیانیه روز جهانی دفاع از حقوق زنان، ۸ مارس ۲۰۱۱

برای برابری حقوق زن و مرد در ایران و در سراسر جهان
برای جدایی دین از حکومت
همبستگی با زنان و مردان ایرانی مبارز

در حالی که حرکتِ اعتراضی یِ بی‌سابقه ای کشورهای شمال آفریقا و خاورمیانه را به لرزه درآورده است و در حالی که مردم مصر و تونس موفق شدند دولت‌های مستبدی را که ابدی می‌نمودند سرنگون کنند، زنان و مردان مبارز ایرانی در وضعیت تاریخی بی‌سابقه ای به سر می‌برند.
جنبشی که از خرداد ۸۸ آغازشد و خواهان دموکراسی و حقوق مدنی بود، به سختی سرکوب شده است. علاوه بر تظاهرکنندگانی که در خیابان کشته یا ناپدید شدند، بسیاری نیز زندانی و شکنجه شدند. در میان کشته شدگان، ناپدیدشگان و آنها که هم اکنون زندانی هستند، تعداد فعالان زن بسیار است.
با تهدید، با خشونت و با ایجاد وحشت، از آنها که دستگیر نشده اند خواسته اند که فعالیت‌هاشان را برای دفاع از برابری حقوق زن و مرد متوقف کنند. اما هم‌زمان اعتراض‌هایی که کشورهای شمال آفریقا و خاورمیانه را به لرزه درآورده است و همچنین پیروزی مردم در تونس و مصر، امیدواری را به ایران آورده است
برخلاف گفته ی مسئولان جمهوری اسلامی، انقلاب‌های تونس و مصر بر پایه ی اسلام سیاسی نیستند. زنان و مردان تونس و مصر که علیه حاکمیت استبداد و سرکوب برخاستند، خواهان دنبال کردن الگوی جمهوری اسلامی ایران نیستند. خیزش آنها برای دموکراسی، عدالت، آزادی و برابری برای همه است.
زنان و مردان ، مسلمان و غیر مسلمان، دین‌باور و بی‌دین، گرد این خواسته ها جمع شدند. همان خواسته هایی که زنان و مردان ایرانی را به خیابان آورد.
زنان ایرانی در انقلاب ۵۷ که توسط اسلام‌گرایان ربوده شد بسیار فعال بودند. آن‌ها در جامعه ای مردسالار، همواره در صف اول جنبش‌های دموکراسی خواه، به ویژه دانشجویی بودند. جنبش زنان در ایران جنبشی نوپا نیست و نیرومندتر از گذشته هم‌چنان ادامه دارد.

جنبش امروز ایران برای دموکراسی و حقوق مدنی (جنبش سبز) بر پایه مبارزات چند سال گذشته یِ جنبش‌های اجتماعی و به به ویژه جنبش زنان در کمپین یک میلیون امضا است. جنبش سبز فضای گفتگویی را فراهم کرد برای همگام کردن خواسته های فمینیستی و خواسته های کلی برای حقوق مدنی و برابری. این حرکت باید دنبال شود تا آنکه برابری در همه جا خواسته ی همگان شود.
از آنجایی که حقوق زنان در ایران همواره پایمال می‌شود، و از آنجایی که بدون برابری زن و مرد آزادی وجود ندارد، فمینیست های ایرانی را که برای دستیابی به برابری زن و مرد مبارزه می‌کنند باید بیش از پیش حمایت کرد. باید علیه این دولت ضد زن برخاست و تبعیض جنسی را از ایران ریشه کن کرد.
برابری در تمام حوزه های زندگی اجتماعی، قضایی، سیاسی، کاری و خانوادگی باید برقرار شود. برابری زن و مرد در حوزه ی خصوصی رعایت نمی‌شود مگر آنکه در حوزه ی عمومی برقرار باشد.

به همین دلیل ما خواهان جمهوری ای هستیم که شهروند دست دوم ندارد.
جمهوری ای که در آن برابری و عدالت تنها واژه نیستند بلکه جزئی از جامعه اند.
جمهوری ای که در آن مسئولان دلواپس عدالت اجتاعی اند و نه لباس شهروندان و باکره بودنشان.
ما خواهان جامعه ای هستیم که در آن زنان خود مسئول بدنشان هستند ، جایی که زنان می توانند مجرد بمانند بدون آنکه مشکلی در یافتن محل سکونت یا کار داشته باشند.
جامعه ای که در آن زنِ آزاد و مستقل معنا دارد، از هر سطح اجتماعی و ساکن هر جایِ کشور...
و این همه ممکن نیست مگر با برکنار کردن جمهوری اسلامی و برپا کردن یک جمهوری دموکراتیک و لاییک !

برای ایرانی آزاد ، دموکراتیک، لاییک و فمینیست
زنده باد برابری زن و مرد
زنده باد مبارزه ی ایرانیان برای برابری

کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی
Comité indépendant contre la répression des citoyens iraniens


خطاب به سفارت جمهوری اسلامی ایران در پاریس *

سی و دو سال پیش، در آستانه هشت مارس، آیت الله خمینی حضور زنان در محل کار را منوط به رعایت حجاب اسلامی کرد و بدین ترتیب، زنان در ایران، از هر دین و عقیده و ملیتی، مجبور به داشتن حجاب اجباری در تمامی اماکن عمومی شدند. اعتراضات وسیع زنانِ مخالف سرکوب گشت و بزودی، حاکمان با برقراری قانون شریعت، موقعیت زنان را به مثابه ی جنس دوم تثبیت کردند و از ازدواج تا طلاق و حضانت فرزندان ودیگر عرصه ها به تبعیض جنسیتی تقدس بخشیدند. شما با ایدئولوژی ساختن از مذهب و تحمیل قانون شرع، چهار زن عقدی و ده ها زن صیغه ای را برای مردان مجاز و مایه ی سعادت اخروی قلمداد کردید، دختران را از ۶ سالگی مجبور به رعایت حجاب در مدرسه کردید و برایشان در دانشگاه ها سهمیه بندی قایل شدید. زنانِ اقلیت‌های عقیدتی، قومی و مذهبی را مورد ظلم و تبعیض چندبرابر قرار دادید.
شما، به عنوان زمامداران کشور، تمامی مبارزات زنان ایرانی پیش از انقلاب را فراموش کردید و هر کسی را که سخن از برابری زن و مرد به میان آورد، ضد انقلاب، کافر، خودفروخته و غربزده خواندید و خواست‌های حق طلبانه ی زنان را به بهانه های مختلف چون جنگ ایران و عراق، دوران سازندگی و مبارزه با غربزدگی به عقب راندید و بدین سان شما برابری خواهان جنسیتی را، همچون فعالان سایر جنبش‌های اجتماعی و شهروندی مورد سرکوب شدید قرار دادید.

با این حال زنان ایرانی در کشمکش با قوانین زن ستیز و با وجود سرکوب مداوم، تا جایی که توانستند در تمامی عرصه های فرهنگی، هنری، علمی و اجتماعی حضور خود را تثبیت کردند. حضور آنان چنان گسترده و صدایشان چنان رسا شد که برابری خواهی جنسیتی را رسما افدام علیه امنیت ملی و جرم دانستید. فعالان کمپین «یک ملیون امضا برای لغو قوانین تبعیض آمیز علیه زنان» و دیگر کمپین های فمینیستی را به زندان و شلاق و جریمه های نقدی محکوم کردید.
در جنبش اعتراضی مردمی در ژوئن ۲۰۰۹، زنان در صف‌های اعتراضی حضور فعالی داشتند و با شجاعت، در کنار مردان حقوق انسانی خود را مطالبه کردند. از ابتدای سال ۲۰۱۱ تا کنون حداقل سه نفر از معترضین در خیابان ها به ضرب گلوله کشته شده اند، ده ها نفر زخمی و صد ها نفر بازداشت شده اند. در سال گذشته، نسرین ستوده وکیل مدافع زندانیان سیاسی و مدافع حقوق زنان به ده سال زندان و بیست سال محرومیت از وکالت و خروج از کشور محکوم شده و بهاره هدایت فعال دانشجویی به ۹ سال زندان محکوم گشته است. ممنوع الملاقات بودن زندانیان سیاسی و حبس آنها در سلول‌های انفرادی به امری عادی مبدل شده است . فعالان سیاسی و مدنی یا مجبور به ترک ایران و یا ناگزیر به سکوت در ایران شده اند. شیرین علم هولی زن فعال کرد اعدام شد و تعداد کسانی که در فهرست اعدام هستند؛ هر روز بیشتر می شود. از سرنوشت محکومین به سنگسار خبری نیست. اکنون دو هفته از حبس خانگی و زندانی شدن خانم ها رهنورد و کروبی، همسران آقایان موسوی و کروبی، کاندیداهای معترض به نتایج انتخابات، می گذرد. آری، حتی زنانی که سال‌ها در کنار شما در قدرت سهیم بوده اند، از آسیب سرکوب و ارعاب شما در امان نیستند.
٨ مارس امسال، زنان تونس و مصر آزادیِ پایانِ دیکتاتوری را جشن می‌گیرند و زنان ایرانی خواست برابری و آزادی را فریاد می‌زنند. آنها به خوبی می‌دانند که مردم سالاری بدون برابری امکان پذیر نیست و تنها راه تضمین شأن انسانی، احترام به حقوق جهانشمول بشر و برابری جنسیتی و آزادی زنان است که بدون جدایی دین و دولت امکان پذیر نخواهد بود.
مبارزه ی برابری خواهی و آزادی، مبارزه ای جهانیست. بنا بر این، ما فعالین برابری حقوق زنان، در روز جهانی مبارزه برای حقوق زنان مطالبات خود را از دولت ایران در موارد زیر خلاصه می کنیم:
• تعهد و التزام به کنوانسیون های بین المللی که دولت ایران در زمره امضا کنندگان آنهاست؛
• پایان دادن به نقض گسترده ی حقوق بشر و از جمله برابری زنان و مردان؛
• پایان دادن به تحمیل قوانین تبعیض آمیز جنسیتی و وخشونت علیه زنان از جمله خشونت هائی که به نام شریعت اعمال می گردد؛
• لغو قانون حجاب اجباری؛
• آزادی بی قید و شرط زندانیان سیاسی، عقیدتی و قومیتی و تضمین آزادی بیان و عقیده و تشکیل اجتماعات و احزاب و گروهها؛


* این متن اعتراضی بنا بود طی تظاهرات فمینیستی به مناسبت روز جهانی زن که در فرانسه در پنجم مارس برگزار شد، توسط هیأت پنج نفره ای از نمایندگان تظاهر کنندگان به نمایندگان سفارت جمهوری اسلامی در پاریس تحویل گردد که با توجه به عدم موافقت سفارت ایران، برای ایشان پست شد.