• زباله‌های اتمی روی دست‌هامان مانده‌اند. اتم‌ها سر می‌‌خورند.
هسته‌ها شکاف برمی‌دارند. بذرها کپک می‌‌زنند.
فکرها دود آلودند. تلنگری بلور برکه‌های شادی را می‌‌شکند. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۶ فروردين ۱٣۹۰ -  ۲۶ مارس ۲۰۱۱

 
زباله‌های اتمی روی دست‌هامان مانده‌اند. اتم‌ها سر می‌‌خورند.
هسته‌ها شکاف برمی‌دارند. بذرها کپک می‌‌زنند.
فکرها دود آلودند. تلنگری بلور برکه‌های شادی را می‌‌شکند.
درخت گردو نمی‌داند گلابی بیاورد یا ریواس.
زنبورهای عسل نشانی‌ها را گم کرده‌اند.
پروانه‌ها رنگ‌ها را از یاد برده‌اند.
*          *          *
کتاب‌های دبیرستانی با "انرژی سبز" بیگانه‌اند. کسی طراوت نمی آموزد.
هوا مزه‌ی رادیو‌آکتیو می‌دهد. مزه‌ی دلشوره. مزه‌ی مرگ.
نیروگاه‌های هسته‌ای کابوس‌هاشان را در روز‌هامان می‌‌ریزند.
ما "فناوری هسته‌ای" را با "انرژی هسته‌ای" یک کاسه کرده‌ایم.
و چه بسیار مردمان، کاسه‌ای در دست، غمگین در حوالی نکبت نشسته‌اند.
و چه بسیار کودکان، پابرهنه در اشک‌ها می‌‌دوند.
*          *          *
زمین از ما می‌‌گریزد. خسته. زخم خورده. ژولیده...
و تفاله‌های مدفون در دل‌‌اش را به صورت مان تف می‌‌کند.
آب و خورشید و باد، به حماقت‌های "تجدید پذیر" ما می‌‌خندند!
ما نیز، در انحنای روزی نیامده می‌‌خندیم.
اتم‌ها قلقلک مان می‌‌دهند. می‌‌خندیم. بلند می‌‌خندیم.
خنده‌های اتمی. خنده‌های اتمی. خنده‌های اتمی.
آنقدر می‌‌خندیم تا کف کنیم. تا "کیک زرد" بالا بیاوریم
و زمین هر چه اورانیوم دارد، قورت بدهد؛ و ما را نیز.
*          *          *
من که دارد کم کم خنده‌ام می‌‌گیرد.
راستی‌کدامیک از ما، موش این آزمایشگاه اتمی نیست؟

چهارم فروردین ۱۳۹۰

اشاره: انرژی آب، انرژی بادی، انرژی خورشیدی و انرژی امواج، از جمله انرژی‌هایی‌هستند که
قابلیت بازگشت به طبیعت را دارند. به همین دلیل آن‌ها را انرژی‌های تجدید پذیر می‌‌نامند. انرژی سبز
نام دیگری است که انرژی‌های تجدیدپذیر را دربر می‌‌گیرد.