اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۹ فروردين ۱٣۹۰ -  ۲۹ مارس ۲۰۱۱

اول ماه مه روز جهانی کارگر در این سال می‌تواند روز مردم ایران باشد، می‌تواند اگر همه‌ی آنانی که در پی جمهوری آزاد مردمان ایران اند برای بزرگداشت این روز و هماهنگی تظاهرات روز کارگر گردهم آیند. روزی که مردم می توانند فریاد برآرند که ایران جای دزدان و مفت خوران نیست، که نه آسمان، نه قیصر و نه شارع و نه هیچ‌ قدرت دیگری به جز اراده مردم نمی تواند سرنوشت شان را رقم زند. این روزی ست که این جنبش از قید بندگی انگاره های بدفرجام می تواند رها شود. یازده اردیبهشت به پشتوانه سده ای از فریاد حق طلبی در چارگوشه گیتی می تواند غبار تفرقه و گیج سری را از چهره‌ی این قیام بزداید، جهانی را همراه خویش سازد. اول ماه مه ۱۳۹۰ به نمایندگان و بازماندگان نبردهای بدفرجام این سی ساله از تاریخ انقلاب می تواند فرصتی دهد تا به نیروهای اجتماعی و همپای اجتماع ببالایند. روزی ست که آفتاب صبحگاهی تظاهراتش را با افروختن آتش در چارگوشه شب به شهر می رسانیم، بهار را چنین جشن می گیریم.

-این همه شدنی ست اگر از امروز از نو متمدن شویم، از نو واقعیت را سر لوحه‌ی کار قرار دهیم، اگر باورهای بی اساس و کلاف های سردرگم را بهانه تزلزل مان نکنیم، گذشته را فعالانه فکر برنامه برای آینده کنیم اما گذشته را همچون تکرار امروزمان به فراموشی بسپاریم، بساطش را بروبیم.
-این همه شدنی ست اگر آنانی که با ناپختگی سیاسی بر آنند که این قیام را هماهنگ کنند، همانان درد دل واقعیت را به برگزیدن شعار و شعائر مذهبی ارجحیت داده و در عمل آزاده باشند و نه گمنام در اعلان بیان شان.
اگر نمایندگان نیروهای سیاسی این سی ساله در بیرون از ایران، زخمی و خسته، ایستاده و پر امید، هرچه که هستند، این بار روشن و با صدای رسا همبستگی خویش را برای کمک به هر شکل ممکن برای برگزاری چنین روزی در ایران و هر نقطه دیگر جهان اعلان کنند.
-این همه شدنی ست اگر جرات تصور ناشدنی ها را داشته باشیم. زود، یک سال پس از انقلاب، خانه کارگر استقلال خویش را از دست داد. همیشه در ایران معاصر سرکوب تشکل مستقل مردم کار، طلایه ی استبداد بوده است و همیشه استبداد به فساد انجامیده و فساد از رابطه ای بر می خیزد که در آن آدمی تک و تنها بی باور به کار دسته جمعی طعمه آز و فریب مفت خوران شده باشد. این رسم تکراری، نا ایرانی، ضد جمهور مردم پاسخی درخور می طلبد، یازدهم اردیبهشت چنین روزی ست.

پس اگر این قیام. جنبش مردم زحمتکش، مردم کوچه و خیابان است، پس اگر همانانی که این دستگاه حاکمه جیره خوارِ دولتی می خواهدشان، حتی آنان نیز از این روزگار تلخ به تنگ آمده اند، یازده اردیبهشت شاید روزی شود که رنج مردم و خواست آزادی در خیابان های اعتراض و در محل های کار یکدیگر را قدرتمند بازبیابند. تک تک هیچیم، همه گردیم!