• ما احترام و علاقه خود را به شهروندان دوست و برادر کردمان در کردستان عراق ابراز میداریم. اما هنوز آن بخش از سرزمین کردها را که تحت حاکمیت داریم "کردستان" نمیخوانیم. هنوز در داخل ترکیه این کلمه را انکار میکنیم، از این کلمه ترسیده و آن را عامل تجزیه کشورمان میدانیم! و در عین حال رابطه چندان خوبی با هم میهنان جنوب شرق کشورمان (!) نداریم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۴ فروردين ۱٣۹۰ -  ٣ آوريل ۲۰۱۱

 اشاره: "احمد آلتان" روزنامه نگار مشهور ترکیه است. وی یک روز پس از سفر اردوغان به شهر اربیل در جنوب کردستان (کردستان عراق) این مقاله را در روزنامه ی ترکی «طرف» منتشر کرده است. ترجمه ی مقاله از ترکی به کردی توسط صلاح بایزیدی و از کردی به فارسی توسط شیرکو جهانی صورت گرفته است.


دیروز نخست وزیر ترکیه "اردوغان" فردوگاه تازه تاسیس شهر اربیل را که از سوی متحدین ما ایجاد شده، افتتاح کرد. میدانم که این فرودگاه قبلآ در چه وضعیتی بود. کسانی که وارد فرودگاه میشوند، اولین چیزی که با آن برخورد میکنند این جمله است: به کردستان خوش آمدید. کسی که برای اولین بار از ترکیه به این مکان قدم بگذارد، این کلمه بسیار عجیب جلوه خواهد کرد: "کردستان"! این کلمه چنان مورد تبعیض و استعمار قرار گرفته است، چنان از زبان و تاریخمان محو گردیده است که با مشاهده آن تکان خورده و متعجب میشویم که چرا این نام را اینجا نوشتهاند! این شوخی نیست. صحبت از جامعهای است که در دوران حکومت عثمانیها نامش "کردستان" بود و امروزه آن را "جنوب شرق ترکیه" میخوانند! سالیان سال کلام کردی را ممنوع کردیم. کردستان را ممنوع کردیم. حتی از این هم بیشتر جلو رفته و صحبت کردن به این زبان را نیز ممنوع نمودیم. خوب که چه؟ به چه نتیجهای رسیدیم؟

امروز نخست وزیر دولت جمهوری ترکیه، فرودگاهی را افتتاح کرده است که بر سر درب آن جمله "به کردستان خوش آمدید" نسب است. از کسانی که این فرودگاه را ساختهاند تشکر کرده و اعلام میکند که از روز چهاردهم ماه آپریل به بعد، راه هوایی و پرواز مستقیم ترکیه به اربیل احداث خواهد شد. همچنان که "نچیروان بارزانی" چند روز قبل در طی مصاحبهای با "ناشا دوزال" روزنامهنگار روزنامه "طرف" ابراز داشته بود که دولت ترکیه میلیاردها میلیارد دلار در آنجا منافع دارد. هم ترکیه به کردستان جهت پیشرفت یاری میرساند و هم سرمایهداران کرد و ترک از ترکیه، در آنجا از سرمایهگذاری خود سود برده و همگی راضی و خشنود هستند.

باید نیز این چنین باشد. سالیان سال است که دولتمان از ترس ایجاد یک "حکومت کردی" به خود لرزیده است. همین بارزانی که امروز نخست وزیر اردوغان وی را "رئیس محترم" میخواند و همچنین همین طالبانی که امروز رئیس جمهور عراق است، قبلآ در ترکیه با توصیفات کریه و زشت نامشان بر زبان دولت مردان می آمد. همه اینها ناشی از یک ترس واهی و بی معنی بود. اکنون که نخست وزیر رجب طیب اردوغان در مراسم افتتاح فرودگاه (بین المللی) اربیل شرکت میکند، برایمان ثابت میشود که ترس ها بی خود و واهی بودهاند. اگر آن دسته از نیروهای نظامی و سیاسی ای که ترکیه را اداره کردهاند، قدرت پیشبینی و درک چنین رویدادی را داشتند، آیا ترکیه با رویدادهایی که در طی سی سال گذشته تجربه کرده است روبهرو میشد؟ بدون شک باید این سوال را امروز مطرح کرده و به پیش کشانید، چرا که با عصر و دوران سخت و متضاد دست به گریبان هستیم.

ما احترام و علاقه خود را به شهروندان دوست و برادر کردمان در کردستان عراق ابراز میداریم. اما هنوز آن بخش از سرزمین کردها را که تحت حاکمیت داریم "کردستان" نمیخوانیم. هنوز در داخل ترکیه این کلمه را انکار میکنیم، از این کلمه ترسیده و آن را عامل تجزیه کشورمان میدانیم! و در عین حال رابطه چندان خوبی با هم میهنان جنوب شرق کشورمان (!) نداریم. هر کاری که از دستمان می آمد، جهت جلوگیری کردن از ایجاد کردستان، دریغ نورزیدیم، اما نهایتآ توفیقی حاصل نکرده و کردستان ایجاد شد. آیا اتفاق بدی رخ داد؟ اکنون همسایهای داریم که میلیاردها دلار رابطه تجاری و داد و ستد با ما انجام میدهد. دولت ما بدون هیچ دلیلی مضطرب بوده و ترسیده است. ایجاد خط هوایی مابین ترکیه و کردستان، باز کردن کنسولخانه و شرکت در مراسم افتتاح فرودگاه در کردستان، مسائل خطرناکی نبودند که نگرانمان کنند. اکنون دیگر ما از کردستان عراق نمی هراسیم، اما از آنجا که به ترس عادت کردهایم، از کردستان تحت حاکمیت خودمان (کردستان ترکیه) در هراسیم ! به دلیل همین وحشت است که تا کنون دولت حقوق کردها را پایمال کرده است. زندگی دوزبانه را مردود دانسته، حق آموزش به زبان مادری را ممنوع کرده و از آنجا که نمیتواند نام هزاران ساله سرزمینی که عنوانش "کردستان" است را به زبان بیاورد، آن را "جنوب شرق" کشور میخواند.

پنج تا ده سال دیگر نیز شاهد خواهیم بود که در کردستان تحت حاکمیت خودمان نیز (کردستان ترکیه) فرودگاهی تاسیس خواهد شد که به هر دو زبان ترکی و کردی در همه گوشه و کنارههایش جمله "خوش آمدید" به چشم خواهد خورد. آنگاه نیز کسانی دیگر خواهند نوشت: ترسمان بیهوده بود. این همه سال را بدون دلیل هدر داده و ضایع نمودیم. انسانهای بسیاری، بدون دلیل از بین رفته و آزار کشیدند. واهمه بی اساس دولت و مصایبی که مردم چشیدهاند، بی معنی بودن جنگ و همچنین خونهایی که بیهودی ریخته شدهاند، مورد نقد قرار خواهند گرفت. مرور زمان، این واهمه جنون آمیز را از زندگی تفکیک خواهد نمود. اما تا وقتی که حقیقت پوچ بودن این ترس بر همگان آشکار خواهد شد، انسانهای زیادی قربانی شده و رنج خواهند کشید. اینها همان حرفهایی خواهند بود که امروزه ما بر زبان می آوریم. حقوق خلق کرد را فدای واهمههای خود نکنید. با ذهنیتی خشک و دگماتیک، حقوقشان را انکار ننمایید. در راستای ترس و وحشت کاذبی که در خود ایجاد کردهاید، بیش از این زمینه مرگ و نابودی مردمان را فراهم نکنید.

شما هرگز حتی تصورش را هم نمیکردید که یک روز یک نخست وزیر ترک در کردستان فرودگاهی را افتتاح کند. به همین دلیل یکبار دیگر با کلمات زیادی دست به گریبان شدیم. در عین حال تصور این را هم نمیتوانید بکنید که یکروز در ترکیه خودمان نیز در طی یک مراسم "دو زبانه"، فرودگاهی را افتتاح نماییم و اینگونه به خود آزاریمان ادامه میدهیم. به آنچه دیروز در فرودگاه اربیل اتفاق افتاد بنگرید و به سخنانی که در آنجا به زبان آمد توجه کنید. اعتراف کنید که واهمه سابقتان بی مفهوم بوده است. متوجه این امر نیز باشید که ترس کنونیتان نیز بی خود است. همچنین لازم است که این حقیقت را درک کنید که استقبال کردن از نخست وزیر ترکیه با پلاکارد به زبان کردی در یک شهر تحت حاکمیت ترکیه و استفاده از زبان کردی در یک مراسم رسمی، نه جای ترس و واهمه است و نه مایهی نگرانی و تردید، بلکه چنین رخدادی مایه سربلندی و افتخار نیز خواهد بود.


منبع: روزنامه طرف- چاپ ترکیه