• هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) گفتگو برای تامین شرایط انتخاب آزادانه مردم لیبی به جای جنگ داخلی را برای این کشور پیشنهاد کرده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۶ فروردين ۱٣۹۰ -  ۵ آوريل ۲۰۱۱

اعلامیه هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
پیرامون رویدادهای لیبی

گفتگو برای تامین شرایط انتخاب آزادانه مردم لیبی
به جای جنگ داخلی

قیام مردم لیبی علیه معمر قذافی برخلاف خیزش مدنی و مسالمت‏آمیز مردم تونس و مصر که به سرنگونی دیکتاتورهای حاکم بر این دو کشور انجامید، به سمت یک جنگ داخلی سوق یافته است. دیکتاتور لیبی با مشاهده تحول مصر و تونس دریافت که در مبارزه مدنی و مسالمت‏آمیز بازنده خواهد بود و هم‏چون دیکتاتورهای دیگر مجبور خواهد گشت قدرت را به مردم واگذار کند. او برای حفظ قدرت، تظاهرات مسالمت‏آمیز مردم را درهم کوبید و دست به کشتار مردم زد. از سوی دیگر مردم معترض در مقابل کشتار قذافی مسلح شدند و مسلحانه به دفاع از خود و به مبارزه علیه دیکتاتور برخاستند. بدین‏ترتیب مبارزه مدنی و مسالمت‏آمیز مردم لیبی به جنگ مسلحانه راه برد و دیکتاتور لیبی فرصت یافت که با حمله نظامی، مخالفین را از زمین و هوا بمباران کند.

شورای امنیت در چنین شرایطی قطعنامه ۱۹۷۳ را با تکیه بر ماده ۴۲ منشور سازمان ملل که ناظر بر "دخالت انسان‏دوستانه" این سازمان در کشورهای عضو است، تصویب کرد. در قطعنامه گفته شده است که "باید از همه وسایل لازم برای حفاظ از جان شهروندان و مناطق مسکونی، به شمول بنغازی برای مقابله با حملات دولت لیبی استفاده شود". این مصوبه می‏خواست کشتار و بمباران هوائی نیروهای قذافی علیه مردم معترض را مانع شود.

اما اقدامات نظامی کشورهای غربی و در راس آن‏ها فرانسه، انگلیس و امریکا در لیبی تا امروز از قطعنامه سازمان ملل و ایجاد منطقه پرواز ممنوع فراتر رفته و به سیاست تغییر رژیم قذافی فراروئیده است. کشورهای غربی زیر پوشش قطعنامه شورای امنیت وارد جنگ با رژیم قذافی شده‏اند. دولت‏های فرانسه، انگلیس و آمریکا بارها به صراحت گفته‏اند که قذافی باید برود. آن‏ها در لندن جلسه تشکیل داده و پیرامون دوران بعد از قذافی وارد بحث و گفتگو شده‏اند. این امر نه مقابله با بمباران مردم بی‏گناه و حفاظت هوائی از آن‏ها، بلکه نشانگر رویکرد به تغییر رژیم قذافی با توسل به اقدام نظامی توسط کشورهای غربی است. در حالیکه تغییر رژیم و پائین کشیدن معمر قذافی دیکتاتور، کار مردم لیبی است نه کشورهای غربی. قابل تصور نیست که جنگ داخلی و اقدامات نظامی کشورهای غربی برای لیبی دمکراسی به بار آورد، یا تجزیه کشور را موجب نشود و یا همچون افغانستان و عراق به جنگ طولانی مدت نیانجامد. دولت‏های غربی عملا با تداوم و شدت بخشیدن به بمباران‏های فراتر از منطقه پرواز ممنوع، به کشتار مردم لیبی ابعادی جدیدی بخشیده‏اند.

عملکرد دولت‏های غربی این سئوال را پیش کشیده است که آیا آن‏ها در پی اجرای قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل‏اند و یا برای تامین منافع اقتصادی و سیاسی خود هزینه سنگین جنگ را می‏پردازند. عملکرد دولت‏های غرب در تحولات منطقه خاورمیانه و سیاست‏های دوگانه آن‏ها در برخورد با دیکتاتورهایی که دوستان غرب محسوب می‏شوند، چندان برای افکار عمومی جهانی قابل توجیه نیست.

در لیبی ساختارهای قبیله‏ای قوی است و جنگ داخلی به درجه‏ای با ساختار قبیله‏ای لیبی گره خورده است. هنوز از اپوزیسیون لیبی شناخت دقیق وجود ندارد و دولت‏های هم غربی تا کنون رویکرد به دیپلماسی و تلاش برای حل سیاسی مسئله لیبی را عامدانه به فراموشی سپرده‏اند.

ما اقدامات جامعه بین‏المللی برای جلوگیری از کشتار گسترده مردم بی‏گناه توسط دیکتاتورها را جزو حقوق بین‏الملل می‏دانیم. دیکتاتورها باید بدانند که حقوق بشر امری است جهانی و فراتر از حاکمیت ملی. حق زندگی آزادانه، بالاترین حق انسانی است و مرز نمی شناسد. مرز های ملی نمی‏تواند مجوزی برای مستبدین باشد که به کشتارهای جمعی و سرکوب گسترده مردم بی‏گناه دست بیازند. آن‏ها باید بدانند که "دخالت انساندوستانه" با رویداد فاجعه‏بار بوسنی و پاکسازی نژادی توسط حکومت میلوشویچ، وارد حوزه حقوق بین الملل و مناسبات جهانی شده و با تصمیمات مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۰۶ رسمیت یافته است.

ولی ما معتقدیم مضمون و هدف "دخالت انساندوستانه" باید تامین حقوق بشر، دمکراسی و جلوگیری از کشتار مردم باشد و تصدیق آن نیز اکیداً مشروط به وفاداری به این مضمون و هدف است. اقدام شورای امنیت سازمان ملل در ارتباط با لیبی که می توانست طلیعه چنین برخوردی به موضوع حقوق بشر در نظام‏های دیکتاتوری و نقطه عطفی عملی در حقوق بین الملل پس از مصوبه ۲۰۰۶ باشد، اینک می رود تا به منجلابی از خون و منافع طرف‏های درگیر آغشته گردد.

تداوم جنگ داخلی در لیبی لزوما به استقرار آزادی و دمکراسی در کشور منجر نخواهد شد. در شرایط کنونی تلاش برای آتش‏بس بین دو طرف، انجام گفتگو جهت تامین شرایط انتخاب آزادانه مردم لیبی، می‏تواند راه را برای حل سیاسی مسئله بگشاید. مردم لیبی خواهان رهائی از استبداد معمر قذافی و تامین آزادی و استقرار دمکراسی در کشورشان هستند.

هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
۱۶ فروردین ۱۳۹۰ (۵ آوریل ۲۰۱۱)