اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲٣ فروردين ۱٣۹۰ -  ۱۲ آوريل ۲۰۱۱

اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
به مناسبت اول مامه مه، روز جهانی کارگر
از روز اعتراض متحدانه و سراسری علیه استبداد و برای آزادی و برابری حمایت می کنیم

اول ماه مه ، روز جهانی کارگر را امسال در شرایط نوینی برگزار می کنیم. در شرایطی که خیزش مجدد جنبش ضداستبدادی کشور، نشان از قدرت این جنبش مردمی دارد. این خیزش مجدد بر متن طوفان غرنده ی انقلاب عرب شکل می گیرد که مدام قلعه های استبداد را در هم می شکند و نسیم فرحبخش آن، در ایران نیز وزیدن گرفته است. بر متن چنین شرایطی، شبکه ی اجتماعی جوانان در فیس بوک در اقدامی به جا و درست، روز ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کارگر را به عنوان روز اعتراض و روز قیام علیه ظلم و بیداد اعلام کرده است. اعلام روز جهانی کارگر در ایران به عنوان روز اعتراض و فریاد متحد علیه استبداد و ظلم و بیداد، می تواند زمینه ی مناسبی برای پیوند جنبش ضد استبدادی جاری کشور با جنبش حق طلبانه و مطالباتی کارگران و زحمتکشان ایران باشد. کارگران و زحمتکشان کشور در احقاق ابتدائی ترین حقوق خود و در رسیدن به اهداف خود در براندازی نظام استثمارگر سرمایه داری، نمی توانند خواهان سرنگونی استبداد خونریز و حاکمیت جمهوری اسلامی نباشند، زیرا با وجود استبداد حاکم، راه متشکل شدن و سنگربندی توده ای برای رسیدن به این اهداف، بشدت دشوار خواهد بود. حقیقت این است که سازمانیابی کارگران در شرایط دیکتاتوری، بسیار دشوار و نفس گیر است. این را پیشروان کارگری با پوست و گوشت خود لمس می کنند. اما وقتی با سرنگونی دیکتاتوری حاکم فضای جدیدی ایجاد شود که در آن بتوان به سازماندادن تشکل های مستقل همت گمارد، زمینه پرورش فعالان بیشمار جنبش کارگری گسترده تر خواهد بود. در چنین شرایطی است که با شکل گیری تشکل های مستقل طبقاتی، کارگران می توانند بعنوان یک طبقه ی مستقل و دارای خواست های مشخص وارد میدان شوند. از این روست که جنبش کارگری در سرنگونی حاکمیت استبداد دینی بشدت ذینفع است. از سوی دیگر جنبش ضد استبدادی که با هدف های گوناگون برای سرنگونی دیکتاتوری حاکم می جنگند، نیز باید بخوبی دریافته باشد که بدون حضور کارگران و زحمتکشان، یعنی اکثریت عظیم جمعیت ایران، نخواهد توانست به اهداف خود دست یابد. اکنون همین آگاهی نوین است که زمینه ساز اعلام روز کارگر به عنوان روز اعتراض و خشم علیه استبداد حاکم شده است.

آنچه امروز و بتدریج هم از سوی جنبش کارگری و هم جنبش ضداستبدادی پذیرفته می شود، امر تازه ای نیست. مبارزات درخشان مردم تونس و مصر در پیشروی انقلاب عرب، اگر توانسته اند به دستآوردهائی برسند و حداقل، دیکتاتور های حاکم را به زیر بکشند و نظام دیکتاتوری را بحرانی کنند، بدان علت بوده است که وزن نیروی کار و زحمت و جمعیت عظیم تهیدستان شهر و روستا با خواست های روشن در مبارزات مردمی ضد استبدادی بسیار قوی بوده است. اگر حضور متشکل و درخشان کارگران مصری نبود، دیکتاتوری مبارک در هم نمی شکست. در مبارزات ضداستبدادی دو سال گذشته کشور ما نیز این درس را بخوبی آموخته ایم که بدون حضور نیروی عظیم و سد شکن کارگری، نمی توان سد استبداد دینی را در هم شکست. از این رو، تبدیل روز اول ماه مه، روز جهانی کارگر، به روز اعتراض همگانی و به روز حضور میلیونی مردم با فریاد های « مرگ بر دیکتاتور» می تواند یک گام عملی در پیوند جنبش ضداستبدادی و جنبش برابری خواهانه کارگری باشد و زمینه ساز آن گردد که مطالبات طبقه کارگر در صدر مطالبات جنیش عمومی کنونی قرار گیرد.


از یاد نباید برد که ارتش کارگران، نیروی فراگیری است. بخش گسترده ای از کارگران را زنان کارگر تشکیل می دهند. آن ها هستند که چه در محیط های کار و چه در محلات نقش برجسته ای در مبارزات کارگری ایفا می کنند. وقتی از کارگران سخن می گوئیم نباید از وزن و نقش زنان کارگر غافل باشیم. بخش دیگر اردوی کار را جوانان کارگر تشکیل می دهند. همان جوانانی که در کنار دیگر جوانان پرشور کشور، موتور مبارزات توده ای مردم هستند. جوانان کارگر هستند که خون تازه را در رگ های جنبش کارگری جاری می سازند و با همگامی با پیشکسوتان با تجربه ی شان، قدرت رزمی کارگران را بیش از پیش گسترش می دهند. بخش دیگر جنبش کارگری را کارگران ملیت های تحت ستم ، چه در مناطق ملی و چه بصورت کارگران مهاجر در حاشیه شهرهای بزرگ تشکیل می دهند. از این رو ارتش کارگری، ارتشی است که بخش های اصلی جمعیت کشور را متحد می سازد. از این روست که ملت ایران یعنی ایران به مثابه یک کشور، در جنبش کارگری متحد می شود. جنبش کارگری ، جنبش آزادیخواهی، برابری طلبی، همبستگی مردمی بی توجه به جنسیت، قومیت، زبان، سن و فرهنگ است. تفاوت ها در این جنبش، امری در خدمت تبعیض نیست. این رنگارنگی در جنبش کارگری، رنگین کمان یک ملت را شکل می دهد. به این اعتبار حضور متشکل و قاطع ارتش کارگری در مبارزات ضداستبدادی، می تواند به فراگیرتر شدن مبارزات توده ای کمک کند و راه در هم شکستن دیکتاتوری حافظ و حامی نظام سرمایه و استثمار را هموار سازد.


جنبش کارگری، مسلمأ و قاطعانه علیه استبداد حاکم می جنگند و باید بجنگند و از هیچ یک از هدف های تاریخی ـ طبقاتی خود نباید بگذرد. با این حال این جبنش هم اکنون با یک سلسله خواست های مشخص درگیر است و تجممعاتش بر پایه ی این درخواست ها شکل می گیرد و گسترش می یابد. جنبش کارگری هم اکنون با خواست تشکل مستقل طبقاتی و مبارزه برای آن بخود شکل می دهد. از این رو حق ایجاد تشکل مستقل کارگری چه در محیط های کار و چه بصورت سراسری در سرلوحه ی خواست های مبارزاتی کارگران قرار دارد. زیرا بدون تشکل مستقل کارگری، دفاع موثر از خواست ها و حقوق کارگران امکان پذیر نخواهد بود.
کارگران ایران خواهان پرداخت حقوق معوقه، لغو قراردادهای موقت و سفید امضا و قراردادهای شرکت های پیمان کاری و رسمی شدن استخدام های قراردادی هستند.
دستمزد برابر در مقابل کار برابر برای زنان و مردان، تسهیل استخدام زنان، و توجه به خواست ویژه زنان کارگر از دیگر خواست های کارگران است.
این ها بخش هائی از خواست های فوری طبقه کارگر است. تشکل ها ی مستقل و سندیکاهای کارگری، بارها به مناسبت اول ماه مه و یا دیگر مناسبت ها، مجموعه ی خواست های کارگران را بیان کرده اند و ما در اینجا به مهمترین این خواست ها اشاره کرده ایم.

سازمان ما بر این باور است که در شرایط کنونی ، هر چه دامنه ی جنبش ضداستبدادی گسترده تر شود و هر چه این جنبش بتواند توده های کار وزحمت و مردم آزاده را گرد هم آورد، امکان عقب نشاندن استبداد دینی حاکم و فراهم آوردن شرایط پیشروی بیشتر خواهد شد. در چنین روندی کارگران و زحمتکشان نه تنها ضرر نخواهند کرد بلکه وزن و نقش آن ها در جنبش آتی افزایش یافته و امکان طرح مطالبات جاری و آتی شان بیش از بیش فراهم خواهد آمد. از این رو ما تلاش های فرقه گرایانه برای محدود کردن دامنه ی جنبش اعتراضی و انزواطلبی های به اصطلاح "رادیکال" را در خدمت رشد و گسترش جنبش کارگری نمی دانیم. از این روست که خواهان شرکت گسترده و وسیع اردوی کار و زحمت در اعتراضات سراسری و فراگیر اول ماه مه امسال هستیم. هر چه این حضور پررنگ تر و پرشمار تر باشد، قدرت و توان پیشروی جنبش کارگری را نیز افزایش خواهد داد. این امر بر اعتماد به نفس توده های لگدمال شده خواهد افزود و بر ذهنیت سیاسی شان تاثیرات پایداری خواهد گذاشت که دستآوردی گرانقدری برای مبارزات طبقاتی آتی خواهد بود.

سازمان ما از همه ی فعالان کارگری و تمامی تشکل ها و سازمان های متعلق به جنبش کارگری می خواهد تا از هر طریقی که می توانند به شکل گیری بزرگترین تظاهرات اعتراضی در ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کارگر کمک کنند. روشن است که نیروهای شرکت کننده در تظاهرات ضداستبدادی کنونی، اهداف و برنامه های مستقلی دارند، از این رو کارگران و زحمتکشان در متن همگامی علیه استبداد، و تقویت صف عمومی مبارزه، بی تردید خواست ها و برنامه های خود را پیگیری می کنند.

زنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
هیت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
۱۹ فروردین ۱۳۹۰ـ ۸ آوریل ۲۰۱۱