• مشارکت گاردین در افشاگری های ویکی لیکس، و از سوی دیگر حملات صریح آسانژ به نیویورک تایمز پیام صریحی است به کسانی که خواهان آزادی بیان در ژورنالیسم هستند: استقلال سیاسی و استقلال تحریریه برای صحت ژورنالیستی امری بسیار حیاتی و جدی است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۶ ارديبهشت ۱٣۹۰ -  ۲۶ آوريل ۲۰۱۱

آوریل ماه با اهمیت و سرنوشت سازی برای ویکی لیکس بوده است. در شش آوریل از سوی دادگاه عالی برای جولیان آسانژ موعدی تعیین گردید که علیه استرداد به سوئد خواستار استیناف شود. و این در حالی است که دیپلمات های بریتانیایی نیز به بسیاری از فعالان دیگر پیوسته اند که ایالات متحده را برای فراهم کردن شرایط و اعمال رفتاری انسانی با بردلی منینگ تحت فشار قرار داده اند. وی بیست و سه ساله، سرباز ایالات متحده و متهم به افشا و ارسال داده های طبقه بندی شده به ویکی لیکس است و اکنون،اغلب لخت و برهنه درکوانتیکو در حبس انفرادی بسر می برد. همچنین در شش آوریل، آسانژ بیانیه ای منتشر کرد که بر سندیت و اعتبار بحث های دیپلماتیک درز کرده درباره نخست وزیر هند، مان موهان سینگ و ایالات متحده تاکید می کرد. هدف و دستور کار این درز اطلاعات، هشدار به شهروندان هند است مبنی بر این که محتمل است حزب حاکم کنگره درگیر فعالیت های آمیخته به فساد شده باشد. این یکی از نمونه های پرشمار تعهد اخلاقی آسانژ به اعمال شفافیت میان اقدامات سیاسی دولت و عموم مردم است.
صحت ژورنالیستی، بالاترین اولویت روزنامه گاردین بریتانیا است که این ماه در مراسم جایزه مطبوعات دوهزار و یازده عنوان روزنامه سال را از آن خود کرد این جایزه، فعالیت روزنامه های چاپی و آن لاین بریتانیا در سطح ملی را پوشش می دهد. دلیل اهدای جایزه، انتشار اسناد نظامی ایالات متحده در ارتباط با جنگ عراق و افغانستان بود که توسط ویکی لیکس در سال دو هزار و ده افشا شد. این پوشش جامع بمدد مشارکت گاردین با ویکی لیکس امکان پذیر شد. استقلال سیاسی و استقلال تحریریه گاردین در تاریخ فعالیت اش برجسته و بسیار شایان اهمیت است. گاردین کماکان ژورنالیسم مبتکرانه اش را تداوم می بخشد که شاهد آن مشارکت با ویکی لیکس است.
این مشارکت، و از سوی دیگر حملات صریح آسانژ به نیویورک تایمز پیام صریحی است به کسانی که خواهان آزادی بیان در ژورنالیسم هستند: استقلال سیاسی و استقلال تحریریه برای صحت ژورنالیستی امری بسیار حیاتی و جدی است. این موضوع ایده ای تازه نیست. گاردین نخستین بار در می هزار و هشتصد و بیست و یک با این ایده آل انتشار یافت و کماکان امروز نیز از استقلال تحریریه بهره مند است و آن را تداوم می بخشد. نیویورک تایمز در سال هزار و هشتصد و پنجاه و یک به عنوان یک روزنامه مستقل که "از مردم انگیزه می گیرد" توسط ویگ هانری جارویس ریموند بنیان گذاشته شد. در حالی که در هزار و نهصد و هفتاد و یک، انتشار بخشهایی از اسناد پنتاگون از سوی نیویورک تایمز منادی حجم بسیار انبوه تر و گستره وسیع و جهانی محتوی ویکی لیکس شد، اما عملا گاردین در ابعاد بسیار وسیع تری، از آن چه آسانژ ارائه کرده بود استفاده کرد و اسناد مذکور را پوشش داد.
استیناف قریب الوقوع جولیان آسانژ، بنیان گذار ویکی لیکس، فرصتی را فراهم می کند تا پیرامون مورد خطاب گرفتن و محکوم کردن نیویورک تایمز از سوی وی و دلیل آن اندیشه کرد که چیزی نیست جز احترام به ایده آل های ژورنالیستی در انتقال اطلاعات مرتبط با وقایع مهم تاریخی و سیاسی. "شفافیت رادیکال" که از سوی ویکی لیکس اعمال شد در قالب کنش های اخلاقی ژورنالیستی، نفع عموم را به پیش برد و به گردهم آیی های بیشتر برای بحث پیرامون موضوعاتی چون حقوق بشر، امنیت ملی و آزادی بیان دامن زد. مشارکت گاردین با ویکی لیکس بصورت بالقوه استانداردهای عملی نوینی برای ژورنالیسم معاصر فراهم می کند. پنهانکاری به برپایی جنگ و دامن زدن به درد و رنج کمک نموده است. آیا شفافیت قادر است این روند را تغییر دهد؟