• فوتبال ملی ما و فوتبال پرسپولیس و استقلال، اسیر مدیریت غلط است و امثال علی دایی ها هم ثمره این مدیریت غلط است و شاید هم اگر دایی ها در مسیر مدیریت درست قرار می گرفتند، می توانستند مفیدتر باشند، اما مدیریت غلط تیشه به ریشه همه چیز زده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٣۱ ارديبهشت ۱٣۹۰ -  ۲۱ می ۲۰۱۱

تحمل ۱٣ باخت در یک فصل، شکست در بازی رفت و برگشت به استقلال، شکست در پنج بازی پی در پی، تحمل چهار باخت در ورزشگاه آزادی، ناکامی در دستیابی به عنوان قهرمانی لیگ برتر و دست آخر وداع زودهنگام با مسابقات لیگ قهرمانان آسیا. این کارنامه علی دایی با پرسپولیس است که در تاریخ این تیم بزرگ و پرطرفدار سابقه ندارد!
علی دایی بعد از قهرمانی با این تیم در جام حذفی که حرف و حدیث بسیار را با خود داشت، در ده مصاحبه مطبوعاتی از پتانسیل این تیم و مدیریت درست کاشانی حرف زد و اینکه هر سه جام را خواهیم گرفت!
دروغ و حرف های ضد و نقیض دایی که امروز در پیکر جمهوری اسلامی یک اصل مهم است و از رهبر آن گرفته تا احمدی نژاد، کاشانی و دایی خیلی راحت به مردم دورغ می گویند (فتوای خمینی در سال ۱٣۶٣: برای حفظ نظام دروغ جایز است!) و تنها چیزی که اهمیت ندارد، نیاز و نظر مردم است!
در فوتبال در همه کشورهای جهان، طرفداران سرمایه باشگاه هستند، در همین انگلستان و در لیگ برتر وقتی منچستر یونایتد، چلسی را شکست داد و تا حدود زیادی قهرمانی خود را تضمین کرد، فرگوسن سر مربی این تیم در جلوی تماشاگران چند بار تعظیم کرد! مردی با هفتاد سال سن و آوردن مقام های قهرمانی در لیگ و اروپا برای این باشگاه و آن هم در دنیای حرفه ای فوتبال که ظاهرا همه چیز پول است، به طرفداران تعظیم میکند! او به خوبی میداند که سرمایه واقعی طرفداران هستند و باید به آنها تعظیم کرد و اهمیت داد!
اما در فوتبال ایران حال حاضر، مردم چه در صحنه اجتماعی و چه فوتبال اهمیتی ندارند! این تیم، مربی مثل کرانچار را داشت، سرمربی کراواسی در جام جهانی و سر مربی دینامو زاگرب که قبول کرده بود به ایران بیاید و این تیم را رهبری کند، مربی که حتی می توانست روی نیمکت تیم ملی و حتی امید ایران باشد!
اما با آمدن یک مدیر عامل مذهبی و اطلاعاتی و غیرفوتبالی او از این تیم اخراج شد و کار را به دست علی دایی بی تجربه دادند، (کاری نه برای تیم پرسپولیس و طرفداران، بلکه برای حیثیت از دست رفته علی دایی!) همان کسی که با لابی های سیاسی به قول خودش مربی تیم ملی شد و ایران راهی به جام جهانی پیدا نکرد و فوتبال ملی ما بیش از ده میلیون یورو را از دست داد و مردم هم از نظر روحی ضربه خوردند و بعد از آن هم شکست های پی در پی که منجر شد امروز دیگر کسی به استادیوم فوتبال پا نمی گذارد و برای تماشای بازی استقلال باید دست به دامن سیاه بازی های دعوا با عربستان شوند و یا از پیکر مریض ناصر حجازی سوء استفاده کنند تا بتواند مردم را به استادیوم بکشانند!
به قول یکی از بازیکنان استقلال که میگوید: قبلا تمرین ما را سه هزارنفر تماشا می کردند و حالا برای مسابقات ما سه هزار نفر به استادیوم می آیند!
فوتبال ملی ما و فوتبال پرسپولیس و استقلال، اسیر مدیریت غلط است و امثال علی دایی ها هم ثمره این مدیریت غلط است و شاید هم اگر دایی ها در مسیر مدیریت درست قرار می گرفتند، می توانستند مفیدتر باشند، اما مدیریت غلط تیشه به ریشه همه چیز زده است و مردم نمی تواند از فوتبال که یک پدیده اجتماعی و سرگرم کننده برای جامعه است لذت ببرند و یا با قهرمانی آن چه در رده ملی و چه باشگاهی، احساس غرور کنند!!
همین باشگاه پرسپولیس را اگر قبل از انقلاب ارنج میکردی به جز علی پروین که دنبال تحصیل نرفت! بقیه کمترین مدرک تحصیلی شان لیسانس بود (طاوسی، برادران وطنخواه، کاشانی، ادیبی، سلیمانی، زادمهر، کلانی، بهزادی و جاج رحیمی پور و.....) که بعدها شدن کارخانه دار، مهندس،سرکنسول و استاد دانشگاه، که می توانستند مدیر عامل های خوبی برای این باشگاه باشند و این نیروی انسانی بسیار خوبی است که با توجه به گذشت ٣۲ سال از انقلاب در پیکره این باشگاه مردمی و پر طرفدار وجود دارد و تا وقتی هم ریشه این کارها که مدیریت می باشد درست نشود، آش همان است و کاسه همان.