• تقصیرِ توست که مجبوری این سنگ را همیشه بغلتانی
هر روز
از صبح تا غُروب...
تقصیرِ توست اینهمه تکرار ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۰ خرداد ۱٣۹۰ -  ٣۱ می ۲۰۱۱

 تقصیرِ توست که شب تلخ میشود
تقصیرِ توست که بیخوابی
همراهِ دلهُره و وحشت
هر شب
تا سپیدهدَمِ فردا
در حُفرههایِ حافظه
                         میچرخد.
تقصیرِ توست اینهمه کابوس
تقصیرِ توست که از دلِ تاریکی
ماهِ سیاه و چرب
همراهِ مُشتی ستاره‍ی چرکین
پاشیده میشود بر سطحِ آسمان
و باد
      بادِ ولگرد
                  ـ بیخیال ـ
یکبند زوزه میکشد و تاب میخورَد...
تقصیرِ توست...
تقصیرِ توست اینهمه شِکوه و شیون
تقصیرِ توست که هر صبح
با زنگِ ضَجههایِ مادرانِ داغدیده
بیدار میشوی.
تقصیرِ توست که اشباحِ گُمشده
صف میکشند در اُفقِ و
خاموش
خیره میمانند به کبوتری شکستهبال
کِزکرده زیرِ ناودانِ زنگزده
پنجهکشان به برگِ پلاسیده‍ی زیتونش...
تقصیرِ توست که خورشید
بیحوصله، مُضطرب، خسته
انگار از سرِ ناچاری
هر صُبح
از شرق طلوع میکند و
پاکشان
خود را به چاهِ غرب میاندازد
تا باز
روز از نو
            روزی از نو...
تقصیرِ توست یورشِ این ابرهایِ تیره‍ی سنگین
از هر طرف
برایِ پوشاندنِ رُخِ خورشید.
تقصیرِ توست...
تقصیرِ توست که مجبوری این سنگ را همیشه بغلتانی
هر روز
از صبح تا غُروب...
تقصیرِ توست اینهمه تکرار
تقصیرِ توست که سنگ سرازیر میشود
هر بار مثلِ بارِ پیش
از قُلّهای که زمانی
                      مَقصَد بود...
تقصیرِ توست که این آبِ گندیده را
باید در هاونِ عادتِهایِ تکراری
آنقدر بکوبی
                تا غلیظ شود...
تقصیرِ توست که این ابرهایِ عقیم نمیبارند
یا اگر هم زمانی ببارند،
                            خون میبارند.
تقصیرِ توست که چترها همه سوراخ است.
تقصیرِ توست اینهمه دیوار
تقصیرِ توست تازیانه، لگد، مُشت
تقصیرِ توست تحقیر، تجاوز، توهین
تقصیرِ توست توطئه، خیانت، دُشنام
تقصیرِ توست این چوبهها و طنابهایِ دار
تقصیرِ توست شلیکِ اینهمه گلوله که
قیمتِ هرکدامش برابر است با
خرجِ خورد وُ خوراکِ روزانه‍ی خانوادهای که
پیوسته
       حسرت انبار میکند.
تقصیرِ توست آدمکُشی
ـ آنهم اینطورـ
                   مثلِ آب خوردن
                                        در روزِ روشن...
تقصیرِ توست فحشاء، اعتیاد، بیخانمانی
تقصیرِ توست این کودکانِ خیابانی
تقصیرِ توست رویشِ بیوَقفه‍ی این بوتههایِ زهرآگین
تقصیرِ توست قیقاجِ کلاغهایِ دروغ
در هوایِ تیره‍ی عَفَنِ شهر و روستا
تقصیرِ توست غارغارِ کرکُننده‍ی همیشگیِ آنها...
تقصیرِ توست این انتظارِ چروکیده
تقصیرِ توست اینهمه وحشت
تقصیرِ توست صَفیرِ چندشآورِ سکوت
تقصیرِ توست این چرخه‍ی شکست
نسل به نسل
از سالهایِ دور
                   تا اکنون...
*
تقصیرِ من
تقصیرِ تو
تقصیرِ ماست که شب تلخ میشود...

٣۰ مِه ۲۰۱۱
گوتنبرگِ سوئد