• روز دوشنبه صلاح محمدی عضو هیات موسس تشکل سراسری کارگران علیه بیکاری در بیمارستان سنندج جان باخت. مراسم خاک سپاری او روز پنجشنبه در شهر سقز با حضور شمار کثیری از مردم برگزار شد. همکارانش در سخنرانی های خود در این مراسم، از تلاش های صلاح محمدی در جهت بهبود زندگی کارگران و برقراری آزادی و عدالت قدردانی کردند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲ تير ۱٣٨۵ -  ۲٣ ژوئن ۲۰۰۶

روز دوشنبه صلاح محمدی عضو هیات موسس تشکل سراسری کارگران علیه بیکاری در بیمارستان سنندج جان باخت. روز پنجشنبه جنازه صلاح از بیمارستان تحویل گرفته شد و به شهر سقز زادگاه او انتقال داده شد. صدها نفر از دوستان، فامیل و مردم شهر بعد از گذشت چند روز انتظار پس از مرگ، موفق شدند جنازه صلاح که کالبد شکافی شده بود از بیمارستان بعث تحویل بگیرند و بعد از ظهر همین روز جنازه به سقز رسید. جنازه او را به مسجدی واقع در خیابان شرکت تعاونی برند. گروه زیادی از فامیل و دوستان و آشنایان صلاح محمدی که از شهرهای مختلف ایران آمده بودند، به آن جا رفتند.
بعد از انجام کارهای اولیه و دیدار آخر دوستان و مخصوصا نزدیکانش با او، همه آماده رفتن به قبرستان آی چی شدند. ده ها دستگاه تاکسی از دوستان و کارگران تاکسی رانش و ٣۰ دستگاه ماشین دیگر و اتوبوس های شرکت واحد سقز جنازه چهره ی محبوب شهر را با آمبولانس که با عکس صلاح و حلقه ی گلی که در دو طرفش شعار آزادی و برابری نوشته بود به گورستان انتقال داده شد.
بعد از به خاک سپاری صلاح محمدی، اعضای تشکل سراسری کارگران علیه بیکاری، تاج گلی روی مزارش گذاشتند. مسئول برگزار کننده مراسم، صلاح احمدی، از فعالین کارگری و عضو تشکل سراسری کارگران علیه بیکاری (کمیته بوکان) بعد از خواندن یک شعر
 
آزادی و برابری میراث گران بهای تبار انسان است
 
به احترام صلاح محمدی یک دقیقه سکوت اعلام کرد و سپس از دبیر تشکل سراسری کارگران علیه بیکاری و از فعالین کارگری، محمد فتوحی سرا، خواست تا بیانیه اش را در این خصوص قرائت نماید. بعد از وی مسئول برگزاری مراسم از آقای محمود صالحی از فعالین شناخته شده کارگری خواست تا سخنرانی اش را شروع کند. بعد از سخنرانی محمود صالحی، آقای احمدی از خالد حسینی فعال کارگری و عضو تشکل سراسری کارگران علیه بیماری (کمیته ی سقز) خواست تا شعر انتخابیش را در خصوص صلاح محمدی قرائت کند.
 
مه پرسین کیم
(نپرسید من کیم)
 
من یه روه رده ی ئیش و ئازار / من کوری ژان و ره نج و کار
(من پرورده ی سختی و زجم/ من پسر درد و رنج و کار)
 
من بروسکسی شه ق که ری شه و/ من خه ندی سه ر لیوی منال
(من نور نابودی شب/ من خنده ام بر لب کودک)
 
من سرودی سه ر لیوی خه لکی هه ژار
(من سرود ورد لبان فرودستانم)
 
مال ئاوائه ی کازیوه ی گه ش
(بدورو ای مه روشن)
 
تو نامری
(تو زنده ای)
 
سپس مسئول برگزار کننده مراسم از وجیهه رسولی همسر صلاح محمدی و از اعضای تشکل سراسری کارگران علیه بیکاری و از فعالین دفاع از حقوق کودکان و زنان خواست تا نطقش را ایراد نماید.
وجیهه رسولی با تمام بعضی که گلویش را می فشرد و در نهایت تاثر سخنانش را شروع کرد:
من بزرگترین کسم را از دست دادم و شاید بهتر باشد بگویم من صلاح را از دست دادم، او به من آموخت که چطور آزاد باشم و برابری را در فضای زندگی ام تعبیر کرد. صلاح برای ما همان آزادی و برابری بود. من آزادی و برابریم را از دست داد چون او بود که به من و فرزندانمان آزاد زیستن و برابر نگریستن را آموخت.
صلاح ما را تنها گذاشت ولی من و فرزندانم چهار صلاح دیگر و تعبیر رویاهای صلاح خواهیم شد و راهش را ادامه خواهیم داد و در نهایت از تمامی کسانی که در این مصیبت شریک غم ما شده اند و با ما همدردی کرده اند صمیمانه تشکر می کنم و امیدوارم در شادی ها و موفقیت هایتان جبران زحمت نمایم.
 
* این گزارش توسط افسانه زی جی عضو تشکل سراسری کارگران علیه بیکاری (کمیته بوکان) تهیه شده است.
 
مقاله خوانده شده محمد فتوحی سرا در تشیع جنازه صلاح محمدی
 
هرگز از مرگ نهراسیده ام اگر چه دستانش از ابتذال شکننده تر بود
هراس من باری همه از مردن در سرزمینی است که مزد گورکن از آزادی انسان افزون باشد
 
با سپاس فراوان از یکایک شما عزیزان که در تشیع جنازه دوست گرامیمان صلاح محمدی شرکت کردید. دوستان امروز دوست و یار بسیار عزیزی از میان ما رفت و غم نبودنش در چهره هایمان و جای خالیش در میانمان کاملا آشکار است.
صلاح محمدی چهری شناخته شده و محبوب شهرمان غمی بزرگ برای دوستدارانش باقی گذاشت، این انسان برجسته زندگیش را وقف خواست و مطالبه حقوق پایه ای کارگران کرد و در این راه رنج و محنت فراوانی متحمل شد تا جائی که بارها توسط ارگانهای امنیتی مورد بازخواست قرار گرفت.
صلاح محمدی یک انسان کارگر، آگاه اندیش و آزادیخواه و برابری طلب بود که در دل قشرهای مختلف مردم جای داشت و در تمام طول عمر کوتاه و پربارش از هیچ خدمتی به همنوعانش کوتاهی نکرد و در برابر حقوق پایمال شده انسانها معترض بود و برای بنیان نهادن فردا و دنیائی بهتر و عاری از هرگونه ظلم و نابرابری و تبعیض و بیحقوقی مبارزه کرد.
ایشان دائما در صدد متشکل کردن توده های مردمی جامعه و اقشار مختلف طبقه کارگر به منظور آشنا کردن آنان با حقوق برحق و جهانشمول و انسانیشان بود.
رفیق صلاح محمدی یکی از فعالین خوشنام کارگری بود که در بنیان نهادن تشکل سراسری کارگران علیه بیکاری و سخنگوی کمیته این تشکل در سقز بود و همچنین از بنیان گذاران کانون دفاع از حقوق کودکان سقز و جامعه حمایت از حقوق زنان سقز بود. و در پی تلاش برای بهبود وضعیت کار، دستمزد، و معیشت کارگران تاکسیرانی   و فعالیت برای رسیدن به مطالبات برحق کارگران شرکت واحد تهران و تلاش برای تحقق مطالبات کارگران نساجی سنندج و عضو کمیته پیگیری برای تشکلهای آزاد کارگری بود وهر جا بحث از حقوق انسان مطرح می گشت صلاح محمدی آنجا حاضر بود و در این عرصه ها تلاش مستمر و خستگی ناپذیری از خود نشان می داد.
باید ازعان داشت که صلاح محمدی از آن انسانهای شریف و آگاهی بود که از دل طبقه زیر دست و محرومان جامعه سر برآورد و با درد و رنج جانکاه زندگی محرومان جهان آشنائی کامل داشت. ایشان برای بهبود وضع آنان از همه چیز خود مایه می گذاشت، تاریخ را مبارزه و کار این انسانها رقم زده و خواهد زد.
مبارزه این انسانها بر علیه نظم وارونه سرمایه داری، مبارزه برای نابود کردن قانون و یاسای ستمگرانه انسان بر انسان، مبارزه برای ایجاد سرپناه و مسکن و امکانات رفاهی و عاری بودن جامعه از کودکان، زنان خیابانی و کارتون خوابها، مبارزه برای به رسمیت شناختن شان و حرمت انسان، حقوق برابرش، آزادیش و مبارزه برای رهائی طبقه کارگر از یوغ و ستم سرمایه داری هدف و انگیزه اساسی انسانی صلاح محمدی بود.
اما با هزاران افسوس و تاسف مرگ ناگهانی این انسان بزرگ به او مجال نداد تا بهتر و بیشتر در راه آزادی و رهائی انسانها گام بردارد.
تشکل سراسری کارگران علیه بیکاری این ضایعه بزرگ و دردناک و جبران ناپذیر را به خانواده ایشان و طبقه کارگر و تمامی انسانهای آزادیخواه تسلیت م ی گوید و از تمامی کسانی که در غم و اندوه ما خود را شریک دانسته اند و به هر شیوه ای با ما هم دردی کرده اند صمیمانه تشکر میکند.
منبع: سایت تشکل