• مماشات جناح راست ایتالیا در مورد تحمل برلوسکونی و گره زدن آینده سیاسی این جناح با موقعیت شخصی نخست وزیر هر چند که در کوتاه مدت در طی این سال ها برای آنان قدرت را بیمه کرده بود ولی در آینده سیاسی کشور بیشترین خدمت را به جناح چپ برای بازگشت به قدرت خواهد کرد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۴ تير ۱٣۹۰ -  ۲۵ ژوئن ۲۰۱۱

ماه ها و هفته های اخیر فصل انتخابات در بسیاری از کشورهای جهان بوده است و رای دهندگان بر اساس عملکرد شخصیت ها و جناح های سیاسی در مقابل خواست و اهداف خود، دست به انتخاب زده اند. در فرانسه طی انتخابات شوراهای محلی مردم "نیکلای سارکوزی" رئیس جمهوری این کشور را تنبیه کردند، در اسپانیا مردم در اعتراض به برنامه های ریاضت اقتصادی دولت "خوزه لوئیس رودریگز زاپاترو" به سوسیالیست ها پشت کردند، در پرتقال هم به همان دلیل بحران اقتصادی حزب سوسیالیست "خوزه سوکراتس" شکست خورد و در کشور پرو "اونتالا هومالا" کاندیدای چپ ناسیونالیست بر رقیب خود پیروز گردید و حلقه ی چپگرایان آمریکای لاتین را کامل تر کرد. وضع در ایتالیا بسیار فراتر از یک جابجایی قدرت در جریان رقابت های انتخاباتی بوده است و به نظر می رسد که اکثریت مردم به هر چیزی که "سیلویو برلوسکونی "آری" بگوید آنان با قاطعیت جواب "نه" خواهند داد. شکست راست ها در انتخابات شهرداری ها که در دور اول آن حامیان برلوسکونی شهرهای بولونیا و تورین را از دست دادند و در دور دوم نیز با فاصله نسبتا زیاد شهرهای میلان و ناپل را باختند از آنجا که میلان به طور سنتی "دژ" نخست وزیر به حساب می آمد، زنگ خطری بود که برای پوپولیست ایتالیایی به صدا در آمد اما خود را به نشنیدن زد. روزهای یکشنبه و دوشنبه ۱۲ و ۱٣ ژوئن بار دیگر مردم ایتالیا در یک همه پرسی شرکت کردند که ۴ موضوع اساسی را به رای گذاشته بود و در صورت شرکت بیش از ۵۰ درصد مردم در این همه پرسی رای آنان جنبه قانونی پیدا می کرد. موضوع ادامه استفاده از نیروگاه های هسته یی، مصونیت قضایی وزیران دولتی و خصوصی سازی خدمات آب و آبرسانی از اهم سوالاتی بود که در این همه پرسی به آزمون گذاشته شد. برلوسکونی که از قبل می دانست رای دهندگان برخلاف نظر و دیدگاه وی رای می دهند این بار مبارزه را از نوع دیگری پی گرفت. معمولا در ایتالیا به ندرت اتفاق می افتد که ۵۰ درصد مردم در انتخابات شرکت کنند و تقریبا همیشه میزان شرکت کنندگان در انتخابات زیر ۵۰ درصد بوده است. از آنجا که شرط اصلی قانونی بودن این همه پرسی و رسمیت یافتن آن حضور بالای ۵۰ درصدی حایزین شرایط رای بود، جناب نخست وزیر این بار شیپور را از سر گشاد آن نواخت و از حامیان خود خواست تا در این همه پرسی شرکت نکرده و آن را تحریم کنند. وی امیدوار بود که با تحریم انتخابات از سوی جناح راست و حامیان خود، تلاش اپوزیسیون چپ و مخالفان شخصی خود را با یک در بسته قانونی روبرو می کند و این بار نیز با استفاده از حفره های قانونی از گرداب نجات پیدا خواهد کرد.                                                         
شوخ طبعی ایتالیایی و نفرت عمومی از نخست وزیر همیشه در معرض انواع اتهامات، اما برای تنبیه "ارباب رسانه" این بار ظاهرا حاضر بود سنتی شکنی هم بکند. رای دهندگان در طی ۲ روز رای گیری با حضور ۵۷ درصدی خود از یک طرف به این همه پرسی رسمیت قانونی دادند و از طرف دیگر با رای منفی خود به ادامه کار نیروگاه های هسته یی، رای منفی به خصوصی سازی خدمات آب و رای منفی به مصونیت قضایی وزیران که همگی بخشی از برنامه های دولت برلوسکونی تلقی می شد، به بدترین وجه ممکن وی را "سورپرایز" کردند. آقای برلوسکونی در جوامع دمکراتیک یک "پدیده" به حساب می آید که نه از "رسوایی شخصی" شرم دارد و نه از "نفرت سیاسی" افکارعمومی نسبت به خود پروایی به دل راه می دهد. نوع شخصیت نخست وزیر نامحبوب ایتالیایی بیشتر به پوپولیست های خاورمیانه یی شبیه است که رو به مردم و در پشت دوربین های تلویزیونی دروغ می بافد و مردم را به هیچ می گیرد. مردم ایتالیا نیز که دیگر از بندبازی های برلوسکونی به شدت خسته شده اند چاره درمان این درد مزمن را در بستن تمام راه های قانونی بر روی وی شناخته و "عزم" خود را برای بیرون راندن او از قدرت سیاسی "جزم" کرده اند. همه پرسی اخیر به لحاظ سیاسی آخرین میخ بر تابوت سیاسی نخست وزیر خواهد بود اما اینکه وی چه زمانی از مسند نخست وزیری کناره گیری کند با توجه به شخصیت منحصر به فرد او، به محکومیت قضایی در محاکمات آتی یا فروپاشی ائتلاف راست کنونی در فضای سیاسی کشور بستگی خواهد داشت. نخست وزیر ایتالیا در طی حیات سیاسی خود نشان داده است که یک مبارز از نوع منفی است که جان سختی وی فرای خواست عمومی و شم سیاسی جهت پذیرش مسئولیت شکست می باشد. مماشات جناح راست ایتالیا در مورد تحمل برلوسکونی و گره زدن آینده سیاسی این جناح با موقعیت شخصی نخست وزیر هر چند که در کوتاه مدت در طی این سال ها برای آنان قدرت را بیمه کرده بود ولی در آینده سیاسی کشور بیشترین خدمت را به جناح چپ برای بازگشت به قدرت خواهد کرد. در ایتالیای امروز کسانی طعم پیروزی را خواهند چشید که بیشترین فاصله و تضاد را با جناب نخست وزیر داشته باشند چرا که "آلترناتیو" وارونه وی بهترین بستر جهت موفقیت مخالفان است.