• "جامعه بین المللی" عملا وجود ندارد. جامعه بین المللی به نماینده ایالات متحده که نمایندگان اروپا به صورت خودکار به دنبالش روانند تنزل پیدا کرده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۵ تير ۱٣۹۰ -  ۲۶ ژوئن ۲۰۱۱

برای آن که حرکت ها به پیشرفت ها ی انقلابی بدل شود باید بر موانع گوناگون غلبه کرد: از یک سو آنها باید بر ضعف های جنبش غلبه کرده، همگرایی مثبتی میان اجزای آن برقرار نموده و استراتژی های موثری را فرموله کرده و به اجرا گذارند. و از طرف دیگر آنها باید هرگونه مداخله (از جمله مداخله های نظامی) مثلث امپریالیستی را با شکست مواجه کنند. باید از هر گونه مداخله نظامی ایالات متحده و ناتو در امور کشورهای جنوب جلوگیری شود، هیچ فرقی نمی کند تحت چه شرایطی و با کدام پیش زمینه، حتی وقتی از نوع "انسان دوستانه" و خوش خیم به نظر رسند. امپریالیسم نه دمکراسی برای این کشورها می خواهد و نه پیشرفت اجتماعی. در صورتی که امپریالیست ها در نبرد پیروز شوند، گماشته هایشان که آنان را آماده حکمرانی کرده، کماکان دشمن دمکراسی خواهند بود. برای "چپ" اروپایی و حتی "چپ" رادیکال که درک و فهم خود از چیستی امپریالیسم به آن گونه که هست را از دست داده، کاری جز ابراز تاسف نمی توان کرد.
امروز گفتمان مسلط، به اجرای "قانون بین المللی" فراخوان می دهد، که هر گاه حقوق اساسی مردم پامال شود مداخله را تایید و تجویز می کند. اما شرایط ضروری برای حرکت در آن مسیر تنها در آن قانون نهفته نیست و به آن محدود نمی شود. "جامعه بین المللی" عملا وجود ندارد. جامعه بین المللی به نماینده ایالات متحده که نمایندگان اروپا به صورت خودکار به دنبالش روانند تنزل پیدا کرده است. آیا باید لیست طویل مداخلات را بیرون آوریم که یکی فاجعه بارتر از دیگری است با نتایج جنایتکارانه و تبهکارانه (برای مثال، عراق)؟ آیا کسی نیازمند آن است که "استانداردهای دوگانه ای" که به طور مشترک در مورد همه این کشورها اعمال گردید را به خاطر آورد (به روشنی می توان درباره حقوق پامال شده فلسطینی ها و حمایت غیرمشروط از اسرائیل و بسیار دیکتاتوری هایی که در آفریقا هنوز مورد حمایت اند اندیشه کرد)؟

منبع:MRzine