• افول گام به گام ساز و کارهای مدنی و دمکراتیک در ساخت سیاسی – اجتماعی اسرائیل یک اتفاق موردی و گذرا نیست که یک شبه روی داده و قابل چشم پوشی باشد. هم زمانی و ارتباط بین قدرت یابی راست افراطی با گسترش بنیادگرایی یهودی در این کشور حتی به بهای انزوای بیشتر بین المللی می تواند زنگ خطری تلقی شود که اگر امروز صدای آن شنیده نشود، فردا خیلی دیر است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۹ تير ۱٣۹۰ -  ٣۰ ژوئن ۲۰۱۱

اسرائیل به عنوان کشوری که تلفیقی از تضادهای درونی و بیرونی می باشد از یک هویت پارادوکسیکال برخوردار است که هم زمان دمکراسی ساخت درونی را در مقابل سرکوب ساخت بیرونی و هم چنین قوانین عرفی را در مقابل قوانین شرعی یهودی مفهوم می بخشد. این دوگانگی در تمامی حوزه های زیست سیاسی – اجتماعی این کشور به صورت بنیادین و ریشه دار وجود داشته و در مقاطع مختلف خود را بروز می دهد. به لحاظ سیاسی در طی چند سال اخیر جناح راست و به خصوص راستگرایان افراطی در ساخت حاکم این کشور دست بالا یافته و به تبع آن در حال پیاده سازی سیاست های به شدت تندروانه و اخلالگرانه یی می باشند که حتی این کشور را در جامعه جهانی به سمت انزوای هر چه بیشتر سوق داده است. به لحاظ اجتماعی نیز از آنجا که راستگرایی افراطی با بنیادگرایی دینی در منطقه خاورمیانه دارای یک ارتباط ذاتی و ارگانیکی می باشند در شرایط کنونی گرایش به یهودیت ارتدوکس در جامعه اسرائیلی به شدت تقویت شده است. سخت شدن مواضع رژیم اسرائیل در قبال صلح خاورمیانه در وضعیت کنونی نمودی از این واقعیت عینی است که فعلا هیچ گونه چشم اندازی برای برون رفت از بن بست کنونی را از خود بروز نمی دهد. نیروهای سیاسی – اجتماعی در ساخت درونی این کشور در طول سال های اخیر هر چه بیشتر به سمت افراط گرایی و بنیادگرایی سوق یافته اند و این خصوصیت در تمامی ارکان زیستی این کشور خود را نشان می دهد. حتی تمایل جدید هیات حاکمه اسرائیل برای انتقال پایتحت این کشور از تل آویو به بیت المقدس جدا از اهداف سیاسی قضیه، در یک بخش به چنین تمایلاتی در حوزه اجتماعی پیوند می خورد چرا که فضای نسبتا لیبرال تل آویو در مقایسه با تصلب یهودیت مستقر در بیت المقدس در همپوشانی با تمایلات کنونی جامعه تعریف می شود. به همان نسبت که "بنیامین نتانیاهو" نخست وزیر اسرائیل و "آویگدور لیبرمن" وزیر امور خارجه نماد ساخت سیاسی و موقعیت خارجی این کشور در محیط سیاسی تلقی می شوند، قدرت گیری دادگاه های شرعی و تمایل بخش وسیعی از جامعه به سمت آموزش در مدارس دینی یهودی سمت گیری اجتماعی آن را نمایندگی می کند. بن بست در مذاکرات صلح خاورمیانه، عدم تعلیق شهرک سازی های یهودی نشین در مناطق اشغالی، قانون جدید مبنی بر هویت یهودی این کشور و سخت تر شدن مواضع اسرائیل در قبال جامعه جهانی و کشورهای منطقه همگی تبعات چنین تحولات واپسگرایانه یی است.                                 
در هفته گذشته یک دادگاه مذهبی حکم "سنگسار" یک سگ را به جرم حلول روح یک وکیل مدافع سکولار در جسم آن، صادر کرد که گویا ۲۰ سال پیش در یکی از دادگاه های شرعی به قضات توهین کرده بود و متقابلا قضات نیز وی را به اینکه در آینده روح وی در کالبد یک سگ جای گیرد، نفرین کرده بودند. سگ بیچاره قربانی این شده که ۲۰ سال بعد سر و کار وی به محیط عدلیه مذهبی یهودی افتاده و چند روزی در این محل بیتوته کرده بود و ظاهرا همین موضوع برای صدور حکم محکومیت وی به سنگسار کفایت می کرده است. بر اساس گزارش رسانه ها یکی از قضات دادگاه شرعی در محله "شعاریم میا" با صدور این حکم از بچه های همان محل خواسته بود تا حکم را اجرا کرده و سگ را سنگسار کنند. نکته جالب تر در موقع اجرای سنگسار اتفاق می افتد که گویا سگ خوش شانس موفق می شود در موقع اجرای حکم فرار کرده و طبق قانون شرع یهودی با جان به در بردن هنگام اجرای حکم، حکم صادره را از حیز انقطاع ساقط کند. هر چند که مسئولین این دادگاه به واسطه ی شکایت یک گروه حمایت از حیوانات به پلیس منکر صدور این حکم شده اند اما یکی از مدیران این دادگاه در مصاحبه با روزنامه "یدیعوت آخرونوت" تایید کرده است "حکم سنگسار صادر شده است و این روش مناسبی برای برخورد با روحی بود که وارد کالبد این سگ شده است". داستان سنگسار یک سگ در دادگاه دینی یهودی شاید بیشتر به طنزهای "آنتوان چخوف" شبیه باشد ولی متاسفانه این تصویر عینی یک جامعه مدنی است که در طی سال های اخیر هویت ذاتی خود را در ذات یهودی یک ساخت سیاسی تعریف می کند. تحلیل شرایط درونی اسرائیل بدون درک درست از تحولات عینی در ساخت سیاسی – اجتماعی این کشور تا حدودی گمراه کننده خواهد بود. اینکه همواره معادلات ژئوپلتیک و تجارب تلخ تاریخی قوم یهود را مقدم بر هر موضوعی در حوزه ملی، منطقه یی و بین المللی رصد می کنند در رقم خوردن این سیر تکوینی واپسگرایانه بسیار حائز اهمیت بوده است. قربانی این پازل وحشت نه تنها اعراب فلسطینی که بدون شک در آینده جامعه مهاجر یهودی که خود را در کشور اسرائیل دارای یک هویت ملی می دانند نیز خواهند بود. افول گام به گام ساز و کارهای مدنی و دمکراتیک در ساخت سیاسی – اجتماعی اسرائیل یک اتفاق موردی و گذرا نیست که یک شبه روی داده و قابل چشم پوشی باشد. هم زمانی و ارتباط بین قدرت یابی راست افراطی با گسترش بنیادگرایی یهودی در این کشور حتی به بهای انزوای بیشتر بین المللی می تواند زنگ خطری تلقی شود که اگر امروز صدای آن شنیده نشود، فردا خیلی دیر است.