• اگرچه به گفته کارشناسان عوامل طبیعی و انسانی به عنوان دو عامل اساسی در آتش سوزیها نقش دارند ولی قضیه آتش در کوهستانهای کردستان حکایتی دیگر دارد و علائم و شواهد بیانگر این است که این اتفاقات عمدی و سازمان یافته صورت می‏گیرد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۵ تير ۱٣۹۰ -  ۶ ژوئيه ۲۰۱۱

چهار عنصر (آخشیج) آب، باد، خاک و آتش به عنوان چهار عنصر هستی بخش نزد ساکنان زاگرس از دیر باز مورد توجه بوده و ستایش شده‏اند. آتش، اما دارای جایگاهی بس ویژه‏تر بوده، برخی از روایتهای ایرانیان آفرینش آتش را به پیدایش گیاهان و نباتات نسبت می‏دهند و این نوع نگرش تکامل یافت و آتش روح طبیعت و هر آنچه که در طبیعت شکوفا می‏شود نام گرفت. طی گذشت سالها و سده‏ها آتش روح هستی و آفرینش نام گرفت و دارای حرمتی مقدس و آسمانی گشت و پرستش گردید و آتش نزد ساکنان زاگرس بنیانی ایزدی و آسمانی یافت.
برای ساکنان زاگرس آتش همیشه به عنوان عاملی هستی بخش و به عنوان بخشی از هویت آنان انگاشته شده است. عاملی که آنان را به گذشته و پیشنیه خویش مرتبط می‏کند. رمزی به جامانده از گذشتگان برای امروزیان، و در این میان آتش برای ملت کرد به عنوان بخشی از هویت ملی و فاکتوری اساسی در فرهنگ این ملت مورد احترام بوده و هست. زنده شدن طبیعت (نوروز) و آتش برای کردها نماد شروع زندگی و غلبه روشنایی بر تاریکی است. می توان گفت که طبیعت برای کردها رمز زندگی و آتش نیز نماد آزادی است. آزاد زیستن همیشه مطلوبی ستودنی برای بشر بوده است. ولی آتش این عنصر هستی بخش، این روزها، پیکر زاگرس خاستگاه آتش و نور و این گهواره زیستن را می‏سوزاند و آتش اینبارنه عاملی برای زندگانی بلکه خود اساس مرگ زیستگاه مردمان این دیار می‏گردد. دیگر کسی نیست که نداند طبیعت بکر کردستان با شروع تابستان و گرما غرق در حریق آتش گشته و کسی نیست که نداند چگونه شعله‏های آتش جنگلها و مراتع این دیار را بیرحمانه می‏سوزاند. سخن فراوان است، و سئوال اینجاست که چگونه است که این جنگلها بایستی هر ساله بسوزند؟
و چگونه است که عاملان این حوادث مشخص و شناسایی نمی‏گردند؟ و کردستان چرا باید در آتش بسوزد؟
"سوران دانشور" عضو انجمن سبز چیا – مریوان - در گفتگویی با رادیو زمانه در سی‏ام خرداد گفت: "ما مطمئن هستیم که آتش سوزیها طبیعی نیست".
اگرچه به گفته کارشناسان عوامل طبیعی و انسانی به عنوان دو عامل اساسی در آتش سوزیها نقش دارند ولی قضیه آتش در کوهستانهای کردستان حکایتی دیگر دارد و علائم و شواهد بیانگر این است که این اتفاقات عمدی و سازمان یافته صورت می‏گیرد.
به گفته دانشور در اکثر آتش سوزیها که جمعیتی قریب به ۱۰۰ تا ۱۵۰ نفر برای مهار آتش حضور دارند دو یا سه نفر از نهادهای مرتبط برای اطفاء آتش شرکت دارند و این در حالی است که به گفته مقامات استانی و کشوری بودجه‏ای در مجلس برای مهار آتش سوزیها در نظر گرفته شده است.
کانون اصلی آتش سوزیها در کردستان متوجه شهرستان مریوان و سروآباد است. جنگلهای این منطقه به عنوان بخشی از جنگلهای زاگرس مساحتی بالغ بر ۹۷۲۷۰ هکتار یعنی وسعتی معادل ۴۰% کل سطح این شهرستان را در بر می‏گیرد.
در سال ٨۵ بر اثر ۴۷ مورد آتش سوزی در مریوان ۱۲٣ هکتار، در سال ٨۶، ۲۵۰۰ هکتار و در سال ۱٣٨۹ ٣۵۰۰۰ هکتار یعنی حدود ٣۶% از این جنگلها در شعله‏های آتش سوختند. آتش سوزیهای امسال نیز (۱٣۹۰)از ۱٨ خردادماه دوباره در مریوان، سردشت، سنندج و بوکان آغاز گشته است و در ۹ مورد آتش سوزی طی ۱٨ تا ۲۶ خرداد در مریوان(وبلاگ بدون سانسور) بالغ بر ٣۰ هکتار از جنگلهای این شهرستان به خاکستر تبدیل شده و همچنین طی آتش سوزیی که در تاریخ ٣۱ خرداد، در بخش وزینه سردشت روی داد سه هکتار از جنگلهای این منطقه را در آتش سوخت،آتش‏سوزی پنجشنبه، نهم تیرماه در روستای فتیله‏ی سنندج ۷ هکتار از جنگلهای این منطقه را در خود سوزاند. در آخرین آتش‎سوزی در تاریخ ۱٣ تیرماه، ۱٣ هکتار از جنگلهای بوکان نیز در آتش سوختند. این در حالی است که در نبود پوشش گیاهی، خاک به حالت برهنگی در آمده و در حالت بارندگی آب بدون آنکه جذب زمین گردد به نقاط پست‏تر سرازیر می‏شود، و بر این اساس طبیعت باید چهارصد سال صبر کند که یک سانتی متر خاک تولید کند، تداوم این روال در آینده‏ای نزدیک سبب از بین رفتن طبیعت زیبای مریوان و کردستان، که منبعی اقتصادی برای مردمان این سرزمین به حساب می‏آید، خواهد شد.
آگاهان در این زمینه معتقدند که آتش سوزیهای چند سال گذشته در کردستان براساس نگاه ویژه امنیتی به کردستان و تداوم این نوع سیاست رژیم در این منطقه می‏باشد.
دامداران و شاهدان در منطقه خود با چشمهای خود دیده اند که نیروهای دولتی، اقدام به آتش زدن جنگلها نموده‏اند(دیار تاز، عضو انجمن سبز چیا، مصاحبه با رادیو زمانه). امری که مقامات دولتی همیشه منکر آن گشته و سعی نموده‏اند این امر را انکار کنند. بی‏توجهی و عدم حس مسئولیت در قبال پیشگیری و عدم تلاش برای خاموش نمودن این آتش سوزی ها می‏تواند بیانگر چه باشد؟ آیا بیانگر این واقعیت نیست که مقامات حکومتی خرسند از این اتفاقات بوده و خود از گردانندگان این سناریو می‏باشند.
کردستان در آتش می‏سوزد و آتش این عنصر هستی بخش، روح آفرینش و طبیعت، زاگرس این خاستگاه زیستن را به خاکستر تبدیل می‏کند.