اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۲ تير ۱٣۹۰ -  ۱٣ ژوئيه ۲۰۱۱

«...این که از پای فرو می‌افتد،
این که بر دار نگون‌سار شده‌ست،
این که با مرگ درافتاده است،
این هزاران و هزاران که فروافتادند
این منم، این تو، آن همسایه، آن انسان، این ماییم
ما همان جمع پراکنده، همان تنها، آن تنهاهاییم...» (۱)

در روز دهم ژوئیه یادبود جان‌باختگان جنبش سبز ایران از طرف کانون ره‌آورد در شهر آخن - آلمان برگزار شد.

سخنرانان این برنامه را که عنوان آن «نه، این قافله را سر باز ایستادن نیست»، انتخاب شده بود، آقای عبدالکریم لاهیجی، نایب‌رئیس فدراسیون بین‌المللی جوامع حقوق بشر و رئیس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران به همراه خانم‌ها خدیجه مقدم و منصوره شجاعی، دو تن از فعالان حقوق زنان و از بنیان‌گذاران کمپین یک میلیون امضاء تشکیل می‌دادند.

مراسم با خواندن شعری از فریدون مشیری به نام «ما، همان جمع پراکنده»، توسط مجری برنامه آغاز شد و پس از آن پیام کانون ره‌آورد به‌مناسبت این روز خوانده شد. در بخشی از این پیام آمده است: "...مبارزه مردم ایران در راه آزادی پیچیده‌تر از گذشته است. نسل جدید فعالان اجتماعی و سیاسی در ایران با درس‌آموزی از انقلاب ۵۷ و تاریخ ایران و دیگر ملل، خشونت‌گریز است می‌خواهد از ظرفیت‌های قانونی تا آن‌جا که ممکن است استفاده کند...»

برنامه با نمایش عکس‌ها و فیلم‌هایی از سهراب اعرابی که توسط برادرش سهیل اعرابی تهیه شده بود ادامه پیدا کرد و حاضران را بسیار تحت تأثیر قرار داد. برخی از این تصاویر در جایی منتشر نشده بود.

سپس سهیل اعرابی برگ‌هایی از نوشته‌ها و خاطرات سهراب در مورد دو موضوع «انقلاب مشروطه» و «اتحاد» را بازگو کرد. وی سخنان خود را با این جمله که «سهراب به ایران عشق می‌ورزید»، پایان داد.

سخنران نخست برنامه خانم خدیجه مقدم بود. خانم مقدم سخنان خود را با یادی از جنبش دانشجویی هجدهم تیر آغاز کرد. وی عنوان نمود که جوانان از طیف‌های مختلف مسلمان، لیبرال، چپ و غیره تا کنون متحمل بیش‌ترین هزینه شده‌اند. ایشان همچنین از تجربیات جنبش زنان سخن گفت و این‌که آن‌ها با تفکرات متفاوت، برای خواسته‌های مشترک خود بر سر یک میز نشسته و به توافق می‌رسیدند. وی در بخش دیگری از سخنان خود به تشریح مبارزه مادران عزادار و مادران صلح پرداخت و به نقش بزرگ پروین فهیمی، مادر سهراب در شکستن سکوت خانواده‌های دیگر جان‌باختگان اشاره نمود.

خانم مقدم همچنین با یاد کردن از مبارزات صلح‌جویانه‌ی هاله سحابی، خواستار صبور بودن و تلاش برای تعمق بخشیدن هر چه بیشتر جنبش و تحمل عقاید و نظریات گوناکون از سوی همه گروه‌های فکری شد.

وی تأکید نمود که جنبش سبز ایران در واقع جنبشی رنگین‌کمانی است و همه باید به نقش و حقوق خود و دیگر اندیشه‌ها در آن واقف باشند.

خانم خدیجه مقدم همچنین تأکید نمود که مردم ایران از جمله زنان مبارزه‌ای ضدخشونت را آغاز کرده‌اند و برای رسیدن به اهداف خود از راه‌های مسالمت‌آمیز استفاده می‌کند.

در قسمت بعدی، پس از نمایش عکس‌هایی از هاله و عزت‌الله سحابی، سخنران دیگر برنامه، خانم منصوره شجاعی سخنان خود را در متنی زیبا و دلنشین به سمع حاضرین رساند. «امروز می‌خواهم به یاد جان‌باختگان واقعه‌ی اخیر و جنبش سبز مردمی سخن بگویم. و چه تلخ و عاصی می‌شوی هر بار که سخن در بیان وقایع تاریخی کشور بگشایی و آن تاریخ و آن واقعه پر باشد از یاد جان‌باختگانِ سربلندی که سربلندی یک ملت‌اند و اندوه‌شان تلخی خاطرات آن ملت. مثلا همین امروز از سالگرد واقعه هیجدهم تیر و از دانشجویان از دست‌رفته بگویم، یا از داغی داغ‌های دو ساله‌ی خردادی و از چهل روز اندوه برخاک افتادن هاله؟... از هم‌دردی‌های خواهرانه با فیروزه صابر در سوگ برادر، آن زندانیِ مرگ هدی صابر؟ و امروز در میان شما دوستان هجرت‌کشیده چگونه می‌توانم لب ببندم بر آن‌چه در سال‌های ۶۰ و ماه نحس شهریور ۶۷ گذشت؟...»


خانم منصوره شجاعی نیز بر جنبه‌ی مسالمت‌آمیز و ضدخشونت مبارزات کنونی تأکید نمود.

بخش دوم برنامه با رقص کوتاهی توسط مینا خانی آغاز شد. این رقص که توسط خود او طراحی شده است، بخشی از رقص‌هایی است که در نمایش‌نامه‌ی «جشن» (Das Fest) به کارگردانی آقای رضا جعفری در ماه نوامبر در آخن به‌روی صحنه خواهد رفت.

پس ازآن دکتر عبدالکریم لاهیجی به سخنرانی پرداخت. ایشان در ابتدا با اشاره به این‌که حکومت‌های ایدئولوژیک نمی‌توانند دگراندیش را بپذیرند و همیشه شدیدترین نوع خشونت را به بشریت وارد کرده‌اند، به دو وجه مشترک مردم ما اشاره کرد: «انسان بودن و ایرانی بودن»، که بر پایه‌ی آن «حقوق بشر» و «حقوق شهروندی» را باید برای مردم قائل بود.

وی سپس به تشریح پدیده‌ی «مصونیت از مجازات» پرداخت و با نام بردن از قتل‌های زنجیره‌ای، ۱۸ تیرماه، وقایع کهریزک، عاشورای پس از دهمین دوره‌ی انتخابات ریاست جمهوری، قتل هاله سحابی و... عنوان نمود که خشونت‌های اعمال شده نشان‌دهنده‌ی این است که نه تنها جایی برای حسابرسی نیست، بلکه آمران و عاملان آن‌ها پاداش نیز دریافت کرده‌اند.

وی در ادامه به انتقاد از شعار «اجرای بدون تنازل قانون اساسی» پرداخت و دلیل آن را مشروط بودن آزادی‌های مندرج در قانون اساسی به «عدم مغایرت با قوانین اسلامی» دانست. آقای لاهیجی عنوان نمود که به‌جای آن باید شعارهای آزادی بیان، آزادی اجتماعات، برابری حقوق زن ومرد و ... براساس اسناد و میثاق‌های بین‌المللی حقوق بشر، مبنا قرار گیرد.

آقای لاهیجی سپس در پاسخ به سئوال حاضران، از آغاز فعالیت گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر- آقای احمد شهید- گزارش کوتاهی ارائه نمود و به این نکته اشاره کرد که در مقابله با این اقدام، جمهوری اسلامی دست به نیرنگ دعوت از خانم ناوی پیلای، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، زده است که نهادهای حقوق بشری ایرانی می‌کوشند مانع سفر ایشان شوند. وی همچنین در پاسخ به لزوم اتحاد گروه‌های فعال خارج از ایران اظهار نمود که اعتقاد به یکی شدن آن‌ها ندارد ولی این تشکل‌ها می‌توانند در موارد مشخص با یکدیگر همکاری کنند.

قدیمی‌ترین فعال حقوق بشر در کشورمان در مورد انتخابات مجلس نهم در ایران نیز اظهار نظر کرد و گفت هیچ‌کدام از دوره‌های انتخابات در جمهوری اسلامی ایران از آغاز تا کنون آزاد و بدون تقلب برگزار نشده است.

عبدالکریم لاهیجی در پایان سخنان خود گفت در مرحله‌ی کنونی برای تأثیرگذاری بر وقایع ایران همه‌ی نیروها می‌بایست شعار «آزادی همه‌ی زندانیان سیاسی» را مطرح سازند و حول آن همکاری کنند.

پس از پایان سخنرانی‌ها، خدیجه مقدم، منصوره شجاعی و عبدالکریم لاهیجی به اظهار نظرهای شرکت‌کنندگان در مراسم گوش فراداده و به سئوالات آنان پاسخ گفتند.

(۱) شعر از فریدون مشیری