• مدیر مرکز مطالعات حقوق بشر سوریه در گفتگو با میهن، اطمینان می دهد که بشار اسد سقوط می کند. او می گوید مردم هم این سقوط را باور کرده و دیگر نمی ترسند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۲ مرداد ۱٣۹۰ -  ٣ اوت ۲۰۱۱

اخبار روز: روزنامه ی اینترنتی میهن شماره ی سی و نهم خود را به انتشار مقالاتی در مورد تحولات سوریه اختصاص داده است. مقاله ی «مردم سوریه دیگر نمی ترسند» نوشته ی محمدجواد اکبرین از جمله این مقالات است که در زیر می خوانید:

مدیر مرکز مطالعات حقوق بشر سوریه در گفتگو با میهن، اطمینان می دهد که بشار اسد سقوط می کند. اما مهمترین نکته در نظر او این است که مردم هم این سقوط را باور کرده و دیگر نمی ترسند.

«رضوان زیاده» که یکی از رهبران برجسته اپوزیسیون سوریه است از «روند ایجاد ترس در حداکثر ممکن» در هر دو دوره ی حافظ اسد و بشار اسد خبر می دهد و یادآوری می کند که «حاصل سرکوب مخالفان خانواده اسد در دهه ٨٠، کشتار بیش از ٣٠ هزار معترض و ١٢۵هزار زندانی و ١٧ هزار مفقود است که هنوز سرنوشت شان روشن نشده؛ شکنجه زندانیان که امری رایج و مشهور است» و از همین جا نتیجه می گیرد که «آنچه امروز در شهرهای سوریه اهمیت دارد شکسته شدن دیوار آن ترس عمیق و طولانی است».

وی که به تازگی از دیدار با هیلاری کلینتون، وزیر امورخارجه آمریکا بازگشته، می گوید که در این دیدار علاوه بر پیگیری تشدید تحریم‌های شورای امنیت علیه رژیم اسد، به نمایندگی از اپوزیسیون سوریه از باراک اوباما خواسته تا به یاری مردم سوریه بشتابد و رژیم اسد را مجبور کند که هرچه سریعتر از قدرت کناره‌گیری کند.

رضوان زیاده، روند سقوط قریب الوقوع اسد را چنین روایت می کند: «وجه مشترک قیام های عربی اعتراض به توهین به کرامت انسان بود که پس از سالها خفقان سرباز کرد. روزی که این موج از تونس شروع شد و به مصر رسید، اسد به وال استریت ژورنال گفت که این باد که وزیدن گرفته به سوریه نمی رسد و دلایلی آورد برای ادعایش؛ ولی واقعیت این است که طوفانی که از تونس و مصر شروع شد و به بدترین دیکتاتوری عربی یعنی لیبی رسید سوریه را هم در امان نمی گذارد. این تجربه قبلا هم اتفاق افتاد هنگامی که در سال ١٩٨٨چائوشسکو در رومانی بود اما معتقد بود موج اعتراضات چکسلواکی به رومانی نمی رسد. استدلال می کرد که آنها کاتولیک بودند و رومانی ارتدوکس است؛ البته قدرت سرکوبگر و سیستم اطلاعاتی قدرتمندی داشت.

درست است که دیرتر گرفتار شد اما سرانجام سقوط کرد. معترضان به سراغ چائوشسکو و همسرش آمدند و به کمتر از اعدام آنها راضی نشدند. همین اتفاق در سوریه افتاد؛ اسد گمان میکرد که بخاطر مواضعش در قبال اسراییل و آمریکا با مصر و تونس و یمن متفاوت است و محکم می ایستد اما غافل بود که حوادث این کشورها تابعی از سیاست خارجی آنها نبود بلکه ناتوانی حکومت ها در جلب رضایت مردم در نهایت به این وضعیت انجامید. البته سوریه اگر در سیاست خارجی شبیه بقیه نبود در سرکوب و نظام اطلاعاتی امنیتی مانند آنها بود».
زیاده، در ادامه این روایت، از اوج فساد در کشورش می گوید:
«در سوریه همه عوامل انفجار وجود دارد زیرا نه نان هست نه آزادی؛ در عوض لبریز از فساد است تا آنجا که قصه فساد رامی مخلوف تنها یکی از قصه های فساد در حکومت سوریه است».

«رامی مخلوف» چهره ی مورد اشاره ی رضوان زیاده، کیست؟

دهم ماه می، همان روز که روزنامه الشرق الاوسط در تیتر یک خود نوشت: تانک های ارتش سوریه در«مشارف دمشق» سنگر گرفته اند تا مبادا دروازه های پایتخت از صدای معترضان بلرزد، «رامی مخلوف» پسردایی بشار اسد در مصاحبه با نیویورک تایمز با اشاره به ضرب‌المثلی عربی می گوید: «اگر قرار باشد سقوط کنیم تنها سقوط نخواهیم کرد».
او می افزاید: «ببینید! ما از قایق پیاده نخواهیم شد که قایق‌مان را بگذاریم برویم بازی کنیم. ما اینجا خواهیم نشست، بهتر بگویم، ما تا آخر خط خواهیم جنگید».

مخلوف، امپراتور تجاری سوریه و صاحب بزرگترین شرکت موبایل این کشور به‌نام “سوریاتل” است و نامش در میان۱۳ سوری است که در فهرست تحریم اروپا قرار دارند.

پسردایی بشار اسد در همین مصاحبه هشدار می دهد: «خدای ناکرده اگر اتفاقی برای این رژیم بیافتد، هیچ‌کس تضمین نمی‌کند پیامد آن چه خواهد بود»؛ خبرنگار از او می پرسد: هشدار می‌دهید یا تهدید می‌کنید؟ و می شنود: «می‌خواهم بگویم نگذارید ما اینقدر درد بکشیم، اینقدر فشار به رئیس‌جمهور وارد نیاورید، اینقدر سوریه را زیر فشار نگذارید که مجبور باشد دست به هر کاری بزند که مایل بدان نیست».
به گزارش نیویورک تایمز، وی در دفتر مرکزی بسیار لوکس خود در دمشق به این روزنامه یادآوری می کند: «ما رزمندگان بسیاری داریم و تصمیم کنونی دولت این است که بجنگد».

رامی مخلوف سرانجام در پاسخ به پرسشی درباره قرارگرفتن نامش در فهرست تحریم های آمریکا و احتمال مسدود شدن حسابش می خندد و می گوید: «یک سوری باید احمق باشد که دارایی‌اش را در آمریکا نگهداری کند».
این مصاحبه پر است از تهدید اسرائیل و آمریکا؛ یعنی اگر کسی نداند که نزدیک به هفتصد نفر از مردم این کشور در عرض یکماه اعتراض به دیکتاتوری ۵۰ ساله خاندان اسد کشته شده و بیش از هشت هزار نفر زندانی و جمعی از زندانیان شکنجه شده اند، با خواندن حرفهای پسردایی اسد گمان می کند که آمریکا و اسرائیل به سوریه حمله نظامی کرده اند.

بازگردیم به روایت رضوان؛ او می افزاید:

«آمار رسمی بیش از ٣٠ درصد را زیر خط فقر اعلام کرده؛ روند ایجاد ترس در حداکثر ممکن انجام شده تا آنجا که حاصل سرکوب مخالفان در دهه ٨٠، کشتار بیش از ٣٠ هزار معترض و ١٢۵هزار زندانی و ١٧ هزار مفقود است که هنوز سرنوشت شان روشن نشده؛ شکنجه زندانیان که امری رایج و مشهور است. آنچه امروز در شهرهای سوریه اهمیت دارد شکسته شدن دیوار آن ترس عمیق و طولانی است؛ وقتی حتی در مرکز قدرت اسد یعنی مسجد اموی دمشق هم تظاهرات اعتراضی شکل می گیرد حتی اگر به شدت سرکوب می شود نشان از شکستن آن ترس تاریخی دارد».

مدیر مرکز مطالعات حقوق بشر سوریه در پایان این گفتگو به «فتنه» این واژه آشنای ایرانیان در جنبش سبز اشاره می کند و می گوید:
«بشار اسد مردم معترض را فتنه گر و خائن خوانده است اما مردم در شعارهایشان جوابش را داده اند و گفته اند: «الخاین یلی بیقتل شعبو» با لهجه محلی هم می گویند و فراگیر شده است، یعنی خائن کسی است که مردمش را می کشد. هنوز هم فیس بوک و توییتر در سازماندهی اعتراض در سوریه کمک زیادی می کند و همه این روند، نشان از سقوط دیکتاتور سوریه دارد اما مهمتر از همه این است که مردم هم این سقوط را باور کرده اند و تا آخرش ایستاده اند».