• مراسم ارتجاعی "روز قدس" یعنی تغییر روز ملی فلسطینیان از "کرامه" به آخرین جمعه ماه رمضان، پیشنهاد ابراهیم یزدی وزیر خارجه دولت موقت به روح الله خمینی بود و وی نیز دو دستی آنرا قاپید تا جنبش ملی فلسطین را به نهضتی اسلامی تبدیل کند تا زمینه های ایجاد و رشد جریانات واپسگرا در فلسطین و همچنین در سراسر منطقه را فراهم نماید ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٣۱ مرداد ۱٣۹۰ -  ۲۲ اوت ۲۰۱۱

همزمان با فرارسیدن مراسم ارتجاعی و ضد ایرانی "روز قدس"، شورای هماهنگی راه سبز امید که خود را سخنگوی جنبش مردم ایران معرفی میکند، در تلاش برای رونق بخشیدن به این نمایش ورشکسته، به یک دروغگوئی جدید متوسل شده است. سال گذشته نیز محسن کدیور در مقابل میلیونها بیننده تلویزیونی به وارونه کردن شعار مردم پرداخت و گفت که تظاهر کنندگان ایرانی در خیابانها فریاد میزدند "هم غزه هم لبنان، جانم فدای ایران".
شورای هماهنگی راه سبز در همین راستا و برای زنده نگاه داشتن روز قدس، ضمن دعوت از مردم برای بزرگداشت آن، از اعتبار آیت الله منتظری خرج کرده و مدعی شده است که این مراسم واپسگرایانه به ابتکار ایشان و برای دفاع از مردم فلسطین براه افتاده است. بیانیه جدید شورا میگوید: «بار دیگر در آستانه‌ی واپسین جمعه‌ی ماه مبارک رمضان و بزرگداشت روز قدس قرار داریم؛ روزی که به پیشنهاد مرحوم آیت الله العظمی منتظری، نماد همدردی با مردم مظلوم فلسطین گشت.»
مراسم ارتجاعی "روز قدس" یعنی تغییر روز ملی فلسطینیان از "کرامه" به آخرین جمعه ماه رمضان، پیشنهاد ابراهیم یزدی وزیر خارجه دولت موقت به روح الله خمینی بود و وی نیز دو دستی آنرا قاپید تا جنبش ملی فلسطین را به نهضتی اسلامی تبدیل کند تا زمینه های ایجاد و رشد جریانات واپسگرا در فلسطین و همچنین در سراسر منطقه را فراهم نماید. مراسم قدس بخشی از استراتژی عمومی خمینی و حواریون وی برای مصادره جنبش فلسطین و صدور ارتجاع اسلامی به منطقه بود.
بخشی از مصاحبه ابراهیم یزدی با روزنامه عصر آزادگان سال ۱٣۷٨ را در پایان این مقاله آورده ام تا خوانندگان با دلائل راه اندازی مراسم قدس آشنا شده و دروغگوئی شورای هماهنگی راه سبز نیز روشن گردد.
اما نکته مهم دیگری که در بیانیه شورای هماهنگی راه سبز به چشم میخورد، همدردی ریاکارانه آنان با مردم سوریه است. مسئولان این شورا بهتر از هر کس میدانند که طی سه دهه گذشته، همه جناحهای رژیم ایران، تحت عناوینی مثل "اصلاح طلب" و "اصولگرا"، همواره مجری سیاست خارجی حکومت، یعنی صدور واپسگرائی در منطقه بوده اند که در مرکز آن، حمایت از دیکتاتور سوریه و حزب الله لبنان قرار داشته است. بنابراین، همه جناحهای حکومت ایران شریک مستقیم جنایات خانواده "اسد" و حزب الله لبنان بوده و هستندد.
"اصلاح طلبان" حکومتی که اکنون در شورای هماهنگی راه سبز حضور دارند، چه هنگام صدارت میرحسین موسوی، چه در زمان رفسنجانی و چه در دوران خاتمی، با حضور در بالاترین نهادهای حکومتی مثل سپاه، وزارت اطلاعات و وزارت خارجه، در همکاری تنگاتنگ با دیکتاتور سوریه، در راه اندازی شبکه های ترور حزب الله، شبکه های مالی و تسلیحاتی کمک به گروههای تروریستی در فلسطین، گروگانگیری شهروندان دیگر کشورها در لبنان، بمب گذاری در سراسر جهان، ترور مخالفان ایرانی در خارج از کشور و .... دست داشته اند.
بعنوان مثال، علی اکبر محتشمی پور که اکنون از سران "اصلاح طلب" حکومتی در ایران است سالها سفیر رژیم ایران در سوریه بود و در راه اندازی و رشد حزب الله، و همچنین بخشش سرمایه های کشور به دیکتاتور سوریه و در نتیجه سرکوب مردم این کشور شخصا نقش درجه اول داشته است که البته ایشان تنها یک نمونه از صدها "اصلاح طلبانی" است که سیستم مافیایی صدور ارتجاع رژیم در منطقه را مدیریت کرده اند.
بنابراین، مسئولین شورای هماهنگی راه سبز، بجای دلسوزی فرصت طلبانه برای مردم سوریه و تلاش برای سوء استفاده از جنبش مردمی در این کشور، بهتر است همین فردا یک مصاحبه مطبوعاتی برگزار کنند و ضمن تبری جوئی از سیاست های ضد ایرانی رژیم ایران در منطقه طی سی سال گذشته، تمام همکاری های خود و دیگر جناحهای رژیم ایران با سوریه و حزب الله برای آدم ربائی، بمب گذاری و ترور در خاورمیانه و در سراسر جهان را افشا کنند تا بدین ترتیب، ضمن ادای دین دیرهنگام نسبت به مردم سوریه، لبنان، فلسطین و ایران ، از آنان طلب بخشش نمایند.
مردم ایران سالهاست که به عبث، از جناح موسوم به اصلاح طلب درخواست روشنگری در باره جنایات دوره خمینی منجمله قتل عام زندانیان سیاسی در دهه شصت را داشته اند. تقاضای روشنگری در باره شبکه های ترور خارج از کشور و همچنین تلاش های پنهان حکومت برای دستیابی به سلاح هسته ای نیز بی پاسخ مانده است. شاید وقت آن رسیده است تا این اصلاح طلبان حکومتی، با افشای گوشه ای از همکاری رژیم ایران در جنایات بشار اسد و حزب الله لبنان و افشای شبکه های تروریستی بین المللی، به رهائی مردم این کشورها از چنگال استبداد و ارتجاع کمک کنند.

بخشی از مقاله ابراهیم یزدی در مورد راه اندازی روز قدس تحت عنوان: "قدس شریف و صلح خاورمیانه" چاپ شده در روزنامه عصرآزادگان، شماره ۷۰، مورخ ۱۲ دی‏ماه ۱٣۷٨:
«علاقه معنوی و حساسیت عمومی مسلمانان نسبت به فاجعه فلسطین، دو دلیل عمده دارد. اول ظلم و ستم بی‏حساب و بی‏سابقه بر فلسطینیان و دوم قدس شریف قبله اول مسلمانان.... همین تعلق خاطر به قدس شریف بود که موجب اعلام آخرین جمعه ماه مبارک رمضان به عنوان روز قدس گردید. تا قبل از انقلاب اسلامی ۱٣۵۷ ایران، یکی از روزهای ماه اکتبر میلادی به عنوان روز جهانی فلسطین از طرف اتحادیه عرب و سازمان‏های مختلف عربی اعلام شده بود. این روز به خاطر زنده نگهداشتن و بزرگداشت پیروزی نظامی نیروهای مسلح فلسطینی الفتح و سایرین، در نبردی سنگین با ارتش اسرائیل در منطقه کرامه (ارتفاعات اردن در نزدیکی مرزهای سرزمین اشغالی) معروف به "معرکه کرامه" شده بود که طی آن ارتش اسرائیل تلفات سنگینی را متحمل شد، نامگذاری شده بود. اما علی‏رغم اهمیت "معرکه کرامه" کشورهای عربی و سایر مسلمانان از این روز استقبال چندانی نکردند.
بعد از انقلاب هنگامی که در دولت شادروان مهندس بازرگان مسئولیت وزارت امور خارجه را پذیرفتم، براساس نگرش‏های بنیادی و اولویت‏های ملی، روابط رسمی میان دولت ایران با ساف در سطح دولت فلسطین برقرار شد. اما این را کافی نمی‏دانستیم و ضروری بود که گامی جدی برای جهانی کردن مسئله قدس در میان همه مسلمان برداشته شود. بنابراین طرحی برای اعلام روز قدس در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان تهیه شد. ....چند روز قبل از ماه رمضان آن سال (۱٣۹۹ برابر با دوم مرداد ۱٣۵٨) در دیدار هفتگی‏ام با رهبر فقید انقلاب، طرح روز قدس را با ایشان مطرح و اعلام آن را به ایشان پیشنهاد کردم. ایشان به شدت از آن استقبال کردند و از من خواستند تا مطالب را تدوین و در اواسط ماه رمضان به ایشان بدهم تا طی بیانیه‏ای آن را اعلام کنند. در وزارت امور خارجه در یک جلسه مشورتی با معاونان خود، آقایان دکتر کمال خرازی و دکتر علی صادقی تهرانی، مسئله بررسی و مطالب تدوین و در اختیار امام قرار داده شد و چند روز بعد امام بیانیه خود را صادر کردند و به این ترتیب اولین روز جهانی قدس در جمعه ۲٣ رمضان آن سال برابر با ۲۱ مرداد ۱٣۵٨ با شکوه فراوان در تهران و شهرستان‏ها و برخی از کشورهای عربی و اسلامی برگزار شد. از آن پس این مراسم همه ساله در اکثر کشورهای اسلامی برگزار می‏شود.
مهمترین و مشکل‏ترین موضوع فلسطین، مبهم بودن سرنوشت قدس است. چرا که اعراب و فلسطینی‏ها می‏توانند در مورد سرزمین‏های خود، مستقل از سایر کشورهای عربی یا اسلامی تصمیم بگیرند. اما قدس شریف تنها به اعراب و فلسطینی‏ها تعلق ندارد بلکه متعلق به همه مسلمانان است و آنان نمی‏توانند یک جانبه درباره آن مذاکره کنند و تصمیم بگیرند. دولت ایران که اکنون ریاست کنفرانس اسلامی را برعهده دارد می‏تواند و باید با استفاده از امکانات فراوانی که در اختیار دارد، آینده قدس شریف را، نه در چارچوب روابط اعراب و اسرائیل، بلکه در سطوح مسلمانان جهان مطرح سازد و به طور فعال طرح‏هایی برای حل مسئله و پایان دادن به اشغال قدس شریف ارائه کند.»