• فرد گرایی، رقابت، خودخواهی همراه با تضعیف پایه های سندیکاها توسط دولت انگلستان، این کشور را تبدیل به کشوری کرده که در ان عدم مساوات اجتماعی بیشترین درصد را در میان کشورهای پیشرفته دارد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲ شهريور ۱٣۹۰ -  ۲۴ اوت ۲۰۱۱

خشونتهای خیابانی در انگلستان چند روزی این کشور را در حالت ناارامی و اشوب فرو برد.
این خشونتها زمانی اتفاق افتاد که کشور انگلستان در فضای اقتصادی و اجتماعی بحرانی به سر می برد و دیود کامرون نخست وزیر محافظه کار برنامه ریاضت اقتصادی را در دستور کار خود قرار داده بود.
یک سال از زمانی که ائتلاف محافظه کاران و لیبرال دموکراتها به قدرت دست پیدا کردند می گذرد. از ان زمان بریتانیا شاهد اعتراضات پیاپی دانشجویان همچنین اعتصابات و تظاهرات وسیعی بود که هر دفعه صدها هزار تن در انها شرکت داشتند. و اینک اشوبهای خشونت بار در خیابانهای لندن و دیگر شهر های بزرگ، کشور را نا ارام ساخته است.
اگر چه لزوما این اتفاقات ریشه ای مشترک ندارند اما ناارامی ها زمانی اتفاق می افتد که کاهش ناگهانی بودجه و برنامه ریاضت اقتصادی در دستور کار دولت بریتانیا قرار می گیرد.
دولت بریتانیا کاملا علم بر این موضوع داشت که تصمیماتی که اتخاذ می شود حساس بوده و میتواند کشور را در بحرانی بی سابقه از سال ۱۹۸۰ تاکنون فرو ببرد.
اعمال این تصمیمات در طول یک سال به خوبی فاصله طبقاتی بین ثروتمندان و افراد بی بضاعت را روشن ساخت.
اما فضای کنونی حاکم بر جامعه که بهترین زمینه را برای اشوبهای اجتماعی فراهم کرد نشان میدهد که بحران عمیق تر از ان چیزی است که میتوان تصور کرد.
مرگ مارک دوگان جوان 29 ساله که روز پنج شنبه ۱۳ مرداد (۴ اوت) در جریان تیراندازی با پلیس به قتل رسید، یک تراژدی جدیدی است که نشان دهنده نوع رابطه اسکاتلند یارد (پلیس قضایی انگلستان) و لندنی ها است. به عبارتی دیگر رابطه پلیس با لندنی های افریقای الاصل و اقلیت های قومی. اقلیتی که روزانه کنترل پلیس، بازداشت های متعدد و مزاحمتهای پلیسی را تحمل می کند. مسئولان قضایی نیز برخی محله ها و بعضی اشخاص را به طور خاص و مداوم زیر نظر دارند.
یک روزنامه نگار می گوید از این موضوع شگفت زده است که ساکنان تاتنهام (نام محله ای در شمال لندن) به خوبی کمیسیون رسیدگی به تخلفات ماموران پلیس را می شناسند و نسبت به عملکرد این کمیسیون انتقاد دارند.
اما این موضوع تعجب انگیزی نیست، فقط کافی است تعداد مرگهای بازداشت شدگان در مراکز پلیس را بررسی کنیم. حداقل ۳۳۳ تن از سال ۱۹۹۸ در مراکز پلیس جان باخته اند، بدون انکه محکومیت کیفری علیه پلیسی در نظر گرفته شده باشد.
بدین سان میتوان به خوبی فهمید که چرا برخی اعتقاد دارند که کمیسیون مستقل رسیدگی به شکایات علیه پلیس و دستگاه قضایی بیشتر پلیس را حمایت میکنند تا مردم عادی.
بدبینی و بی اعتمادی نسبت به پلیس، نرخ بیکاری بسیار بالا و فقر دلایلی هستند که مردم لندن را به خیابان ها کشاند.
منطقه هارینگی در شمال لندن که محله تاتنهام را در خود جای میدهد رتبه چهارم فقر در کشور و درصد بالای بیکاری را با ۸٫۸٪ (نرخ بیکاری بالاتر از میانگین درصد بیکاری در کشور) به خود اختصاص داده است.
کسانی که رخدادهای چند روزه شمال لندن و دیگر نقاط انگلستان را محکوم میکنند بهتر است شرایط کلی کشور را نیز مورد بررسی قرار دهند.
کشوری که در ان ۱۰٪ از افراد ثروتمند امروز ۱۰۰ برابر ثروتمندتر از افراد فقیر و با درامد کم شده اند.
کشوری که در ان مصرف گرایی بر اساس استقراض بیش از پیش تبلیغ و تشویق میشود.
و در نهایت کشوری که صاحب رکورد در زمینه ضعیف ترین درصد تحرک اجتماعی و تغییر موقعییت اجتماعی و اقتصادی افراد جامعه در میان کشور های پیشرفته می باشد.
ریچارد ویل کینسون و کتی پیکت در کتاب خود به نام "چرا برابری اجتماعی برای همه بهتر است" میگویند معمولا مواردی که از انها به عنوان مشکلات اجتماعی یاد می شود مانند جرم و جنایت، بیماری، درصد زندانیان و نرخ بزهکاری یا افراد دارای اختلالات روانی، بیشتر این مشکلات نسبتا در جوامعی رواج دارند که سیستم، برابری بین افراد جامعه را تضمین نمی کند تا در جوامعی که در انها بهترین تقسیم ثروت وجود دارد و اختلاف طبقاتی بین ثروتمندان و افراد کم درامد ناچیز است.
بنا بر این فرد گرایی، رقابت، خودخواهی همراه با تضعیف پایه های سندیکاها توسط دولت انگلستان، این کشور را تبدیل به کشوری کرده که در ان عدم مساوات اجتماعی بیشترین درصد را در میان کشورهای پیشرفته دارد.
گر چه تصاویر ساختمان ها و اتومبیل های در اتش همچنین مغازه ها و مراکز تجاری غارت شده خوراک بسیار جالبی را برای رسانه ها فراهم کرد اما درک این رخدادهای چند روز پیش لندن، بدون بررسی و مطالعه وضعیت تاریخی و اجتماعی که در ان این خشونتها اتفاق افتاد، غیر ممکن است.


Emeutes à Londres, Les raisons de la colère - Nina Power - Courrier International  10.08.2011
ترجمه و تلخیص: سروش علوی