یادداشت ناصر زراعتی خطاب به گردانندگان رادیو ندا در مورد مصاحبه با علی اشرف درویشیان...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
چهارشنبه
۹ شهريور ۱٣۹۰ -
٣۱ اوت ۲۰۱۱
دوستان گرامیِ رادیو ندا!
گفتگو با دوست عزیز نویسنده، علی اشرف درویشیان، این انسان نازنین و شریف کار بسیار خوبی بوده و هست… اما تصور میکنم لازم میبود به این نکته توجه میکردید که علی اشرف اکنون به نوعی درگیر تبعاتِ سکتهی مغزی و در نتیجه بیماری است. قویترین انسانها هم در سن بالا و هنگام بیماری، دچار تأثرخاطر میشود. علی اشرف انسان قوی و صبور و پایداری است. زندگی دشوارش، مبارزاتش، در زندان ماندن و تاب آوردن و سرافراز بیرون آمدن و تمام دشواریهای دیگری که تا کنون در زندگی از سر گذرانده نشان داده است که او مردی است نیرومند… به اندازهی کافی هم کار کرده است… کارهای ارزشمند… یکیش همین داستان زیبا و موثر که شما آن را «دلنوشته» نامیده اید… چند سال پیش، در سفری به شهر ما، این داستان را خواند. بعد هم من چون این داستان را دوست داشتم، با اجازهی خودش، در استودیو خواندم و فایل را هم ادیت کردیم به کمک دوستان… و اکنون در اینترنت هست…. واقعاً فکر نکردید چه لزومی دارد این انسان خوب را وادار کنید با این تأثر قلب اینهمه غمگین شود و بارها و بارها بغض و گریه کند تا این داستان را بخواند؟ ماها مگر اهل «روضه خوانی» هستیم؟ مگر میخواهیم اشک شنونده ها را درآوریم؟ ما که دنبال «ثواب» نیستیم… ما میخواهیم یاد آن عزیزانی را زنده نگه داریم که جان بر کف نهادند تا «فردا» روشن باشد… علی اشرف کارش را کرده است. همیشه از «عشق»، از «امید»، از «شادی»، از «پایداری» و صفات نیک گفته و نوشته است… حالا اگر دوست داشتید، همین ابتدای گفتگو کافی بود… میشد داستان را خودتان بخوانید یا بدهید کس دیگری بخواند… [همین کاری که بعد مجبور شدید بکنید و همسر علی اشرف ادامه میدهد]… من همینجور دارم این فایل را که مزین کرده اید به نی و موسیقی غم انگیز، گوش میدهم تا بالاخره خودتان هم رسیدید به این نتیجه که بهتر است کمتر این رفیق شریف نازنین را آزار بدهید… واقعاً متأسفم… اگر علی اشرف موافقت کرده، نشان خوب بودن اوست… مهربان بودن او… آیا ما باید از «خوبی» و «مهربانی» چنین انسان شریفی اینگونه استفاده ـ و اجازه بدهید بگویم «سوءِاستفاده» ـ کنیم؟ هنوز هم دیر نشده است… میتوان این فایل را ادیت کرد… چرا میخواهید «دشمن شاد کن» شوید؟ آیا این نویسندهی خوبمان را باید اینطور دچار تأثر کنیم و بعد هم بگذاریم در معرض عام تا دوست و دشمن همه بشنوند؟ آیا نمایش ضعفِ انسان زیباست؟ نمیدانم…. واقعاً نمیدانم و نمیفهمم.
این گفتگو با علی اشرف درویشیان را اینجا گوش دهید:
radioneda.wordpress.com
|