اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۹ شهريور ۱٣۹۰ -  ٣۱ اوت ۲۰۱۱

با سقوط حکومت معمر قذافی دیکتاتور لیبی، بساط حکومت خودکامه‍ی دیگری در منطقه برچیده شد. موج خیزش هایی که علیه دیکتاتوری و حکام مادام العمر در منطقه سر برآورده است، بعد از بن علی در تونس و مبارک در مصر، قذافی را هم در آستانه پایان قرار داده است.

اتحاد جمهوریخواهان ایران پایان دیکتاتوری معمر قذافی را به همه‍ی آزادیخواهان منطقه به ویژه به شهروندان لیبی شادباش می گوید و سقوط دیکتاتور دیگری در منطقه‍ی استبداد زده‍ی خاور میانه را گامی در جهت آینده ای بهتر برای شهروندان این کشورها ارزیابی می کند.

قذافی بعد از چهل و دو سال حکومت بر سرنوشت لیبی، در مواجهه با موج مخالفت شهروندان کشورش حاضر نبود از قدرت کناره گیری کند و مدعی بود که او رهبر انقلاب است و رهبر استعفا ندارد. قذافی اما تنها مستبدی نبود که چنین می اندیشید. همه دیکتاتورها رسالتی ویژه برای خود قائل هستند و می خواهند به هر وسیله ای بر سر قدرت بمانند. علی عبدالله صالح در یمن، هنوز هم بعد از ماه ها اقامت در بیمارستان حاضر به کناره گیری نشده است. حکومت بحرین به جای گردن نهادن بر خواست های شهروندان، ارتش عربستان را برای سرکوب مردم خود به کشور دعوت می کند. بشار اسد در سوریه با توپ و تانک به مصاف مردم کشورش رفته است، هزاران نفر را بازداشت و بیش از دو هزار نفر را به قتل رسانده است و با چنگ و دندان از ادامه‍ی حکومت موروثی خانواده‍ی اسد دفاع می کند. خواست و اراده‍ی مردم برای این نوع حکومت ها فاقد ارزش است. دیکتاتورها برای دور زدن اراده و خواست شهروندان کشور خود، همواره منبع مشروعیت دیگری جست و جو می کنند. تا از پاسخگویی به آن ها سر باز زنند و سرکوب بیرحمانه هر گونه مخالفتی را توجیه کنند. در کشور ما نیز، بعد از برآمد جنبش سبز، برای نادیده گرفتن رای و اراده شهروندان، مدافعان استبداد به دنبال اثبات مشروعیت الهی بر حکومت سرکوب و شکنجه و کشتار هستند، تا آن جا که آیت الله خامنه ای خود هم در تایید این ادعاها فتوا صادر می کند.

امروز دیگر ادامه‍ی دیکتاتوری ها دشوارتر از هر زمان دیگر شده است. انقلاب در عرصه اطلاع رسانی، همگانی شدن اینترنت و استفاده گسترده از شبکه های مجازی ارتباطات، انحصار اطلاع رسانی حکومت ها در عرصه ملی را درهم شکسته و سلاح سانسور و خفقان را از کار انداخته است. چهره حکومت های سرکوبگر را در هر نقابی، نه تنها در عرصه داخلی، بلکه در عرصه بین المللی نیز برملا ساخته و مقبولیت و مشروعیت آن ها را زیر سوال برده است. هم چنین، همبستگی با مخالفان حکومت های خودکامه را افزایش داده است. متناسب با این تغییرات، مناسبات بین المللی هم متحول شده است. رعایت حقوق بشر و تمکین به اراده آزاد شهروندان به معیاری برای مقبولیت حکومت ها تبدیل گشته و سرکوب شهروندان توسط حکومت در یک کشور به عنوان جنایت علیه بشریت شناخته می شود. افکار عمومی و مجامع بین المللی در برابر یورش دیکتاتورها به شهر ها با توپ و تانک و بمباران مردم بی تفاوت نیستند.

اتحاد جمهوریخواهان ایران از واکنش سازمان ملل و دخالت جامعه‍ی جهانی برای کوتاه کردن دست قذافی در به خون کشیدن شهروندان لیبی استقبال کرده، امّا در عین حال متوجه خطرات ناشی از پیش برد منافع و احیانأ مطامع پاره ای از دولت ها در این کشور بوده است. از این رو، ما خواستار آن هستیم که نیروهای ناتو، پس از سقوط قذافی، از هرگونه مداخله ای در امور داخلی لیبی پرهیز کنند. سرنوشت لیبی باید در روندی دمکراتیک توسط شهروندان این کشور تعیین گردد.

سقوط قذافی درس عبرت دیگری برای همه حکام منطقه از جمله مستبدان حاکم بر کشور ماست و بیانگر این واقعیت است که هیچ حکومتی با سرکوب و دیکتاتوری قادر به ادامه‍ی حیات نیست. تمکین به رای و اراده‍ی شهروندان و هموار نمودن مسیر تحولات دمکراتیک در کشور، برگزاری انتخابات آزاد به مثابه منطقی ترین شکل اعمال اراده‍ی مردم است.

اتحاد جمهوریخواهان ایران امیدوار است که تحولات در لیبی، سوریه و همه کشورهای دیگر منطقه که در گیر مبارزات آزادیخواهانه بوده و هستند، پس از سقوط دیکتاتور ها در مسیر ایجاد یک جامعه‍ی آزاد و متکی بر اراده‍ی شهروندان سوق یافته، صلح و آرامش بر این کشورها حاکم گردد و حکام جدید با رعایت حقوق مشروع همه شهروندان، از جمله وابستگان و هواداران رژیم های پیشین و هموار کردن راه آشتی ملی در این کشورها، مسیر پیشرفت دمکراسی را هموار سازند.

ما امیدواریم که حاصل جانبازی های شهروندان، برخلاف انقلاب ایران به انحصار قدرت در دست یک گروه مستبد جدید منجر نشود و آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی روند بی بازگشت حرکت آنان گردد.

هیات سیاسی اجرائی
اتحاد جمهوریخواهان ایران
۹ شهریور ۱۳۹۰
۳۱ اوت ۲۰۱۱