اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۵ شهريور ۱٣۹۰ -  ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۱

گزارش جلسه سخنرانی بتاریخ 10.09.2011 در کلن
نقش انتخابات آزاد در گذار به دموکراسی در ایران

سخنرانان: سپیده پورآقایی، ناصر کاخساز و علی اصغر سلیمی
گرداننده: فرشید یاسایی

سخنان آغازین و خیرمقدم از سوی فرشید یاسایی:
«معیارهای انتخابات آزاد و منصفانه» در اجلاس یکصد و پنجاه و چهارم شورای اتحادیه بین‌المجالس، در ٢٦ مارس ١٩٩٤ (٦ فروردین ١٣٧٣) به اتفاق آراء به تصویب نمایندگان پارلمان‌های ١١٢ کشور، از جمله نمایندگان مجلس شورای اسلامی ایران رسیده است:
اصل اول: حق حاکمیت در هر کشور تنها می‌تواند برآمده از خواست مردم آن کشور باشد که در انتخابات راستین، آزاد، و منصفانه ــ که بطور دوره‌ای برگزار می‌شود ــ و مبتنی بر حق رأی همگانی، برابر، و مخفی است بیان می‌گردد.
گرداننده برنامه با عرض سلام و تشکر از حضار بخاطر حضور در این جلسه برنامه جلسه را که شامل سه سخنرانی بصورت پرسش و پاسخ ونشان دادن فیلمی درمورد انتخابات بود را اعلام نمود. وی اضافه کرد: هموطنان گرامی، عموما در آستانه انتخابات در ایران پرسشهایی بدینگونه مطرح میشوند. انتخابات مورد نظر بر مبنای کدامین قوانین و مقررات انجام و اجرا خواهد شد؟ شرکت، عدم شرکت، تحریم در سکوت و یا تحریم فعال کدام درست است؟ آیا رژیم ولایت فقیه در ایران قادر است شاخصه های یک انتخابات آزاد و منصفانه را رعایت کند؟ فرآیند لازمه انتخابات آزاد که در آن مردم بتوانند اراده خود را برای ساماندهی آینده کشورخود اعمال کنند چیست؟. طبیعی است که برای یک انتخابات آزاد و منصفانه پیش زمینه هائی لازم هستند که بدون آنها انتخابات از مشروعیت و مقبولیت خارج شده و چنان میشود که در دوسال گذشته در انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری حادث شد. بحث کلی پیرامون انتخابات و شاخصه های آن است . وی صحبت خود را با آخرین اصل معاهده «معیارهای انتخابات آزاد و منصفانه» مصوبه شورای اتحادیه بین‌المجالس به پایان رساند: حکومت‌ها می‌باید این امکان را فراهم آورند که نقض حقوق بشر و شکایتها در مورد پروسه‌ی انتخابات بسرعت و بطور کارا، و در چارچوب زمان انتخابات، از سوی یک هیئت مستقل، و بیطرف ــ همچون کمیسیون نظارت بر انتخابات یا دادگاهها ــ رسیدگی شوند.

سخنران اول آقای ناصر کاخساز
و موضوع سخنرانی ایشان: انحطاط،، انتخابات و همبستگی ملی بود.
گرداننده از آقای کاخساز سه سئوال نمود و از ایشان تقاضا کرد که در میان صحبت های خویش بدان پاسخ دهند.
پرسش نخست: موضوع سخنرانی امروز شما با مفهوم انحطاط شروع میشود. آیا نگاه شما به انحطاط، حاکمیت جمهوری اسلامی را دربینش و کنش و اخلاقیات می کاود یا گره ها، نابسامانی ها و ناکارآمدی های اپوزیسیون رژیم جمهوری اسلامی رانیز مطح نظر دارد؟
پرسش دوم: شما در سخنرانی ها و نوشته های اخیرتان توجه ویژه ای به مقولات و پدیده های روانشناسی اجتماعی و به طور کل روان جامعه داشته اید. آیا از این نگاه می توان در رابطه با پدیده انتخابات پلی به راه حل ها و رهیافت ها در جامعه زد و به امور واقع و جاری جامعه نزدیک شد؟
پرسش سوم: به نظر شما چگونه و به چه طریقی میتوان در راه همبستگی ملی و اتحاد و ائتلاف ها در شرایط کنونی جامعه ما و در کارزار انتخابات مجلس نهم گام برداشت؟
برای آشنایی با پاسخهای آقای کاخساز به مقاله «نقدی به اصلاح‌طلبی دینی و کارزار انتخاباتی» در سایت ایران امروز مراجعه فرمایید.
www.iran-emrooz.net

دومین سخنران خانم سپیده پورآقائی و
موضوع سخنرانی ایشان: انتخابات آزاد و جامعه مدنی بود.
گرداننده پیش از شروع سخنرانی ایشان سه سئوال را مطرح کرد و از ایشان تقاضا کرد در جریان سخنرانی خود به این سئوالات پاسخ دهند.
پرسش نخست: آیا حداقلی از بنیان ها و ساز و کارهای جامعه مدنی و شبکه های اجتماعی در ایران موجود هستند که بتوانند به امر انتخابات آزاد در دوره هائی که فضای سیاسی کمی باز شده باشد، یاری رسانند؟
پرسش دوم: آیا امکان شکل گیری و رشد پرشتاب جامعه مدنی در شرایط مناسب فضای کارزار انتخابات مجلس نهم وجود دارد؟ منظورم از شرایط مناسب برآمد جنبش مردمی و تشدید اختلافات درونی جناح های حکومتی و ایجاد فضای نسبتا باز برای حرکت و فعالیت کنشگران مدنی - سیاسی و انتخاباتی است.
پرسش سوم: در جامعه ما قانون اساسی غیر دموکراتیک و جامعه مدنی ضعیف است، اینها قادر نیستند امر رقابت و مشارکت سیاسی و آزادی انتخابات را تضمین کنند. آیا به نظر شما در روند و تحول انقلابی شبیه بعضی از کشور های آمریکای لاتین و یا خاورمیانه، انتخابات آزاد مقدور است و یا الزاما پس از برچیدن و پایان رژیم حاکم، انتخابات آزاد امکان پذیر خواهد شد؟
خانم پورآقایی در پاسخ به سوالات با تشریح مختصر فعالیتها و کارکرد نهادها و سازمانهای مدنی به ویژه تا پیش از انتخابات مناقشه برانگیز ریاست جمهوری سال ١٣٨٨، نقش آنها را در خارج کردن جامعه از حالت توده ای بسیار مهم و غیر قابل کتمان توصیف کرد.
وی با برشمردن نمونه هایی از این تلاشها تصریح نمود که علی رغم همه سرکوب ها وبگیر وببندها، مطالبات جامعه مدنی عمیق تر و گسترده تر شده و فعالین این عرصه امروز در کل باتجربه تر از گذشته هستند.
به اعتقاد ایشان، در صورت پیدایش کمترین فرصت و روزنه ای برای جامعه مدنی ایران که امروزه در قالب شبکه های اجتماعی با یکدیگر در ارتباط هستند، نهادهای دموکراتیک و سازمانهای مردم نهاد فعالیتهای خود را از سر خواهند گرفت و رشد و گسترش خواهند یافت. به گفته وی، این پدیده در جنبش سبز با تکیه بر اصل مطالبه محوری به خوبی نمود یافت و تشکلهای مدنی، سازمانهای غیر دولتی و شبکه های اجتماعی از طریق فعالیت ستادهای انتخاباتی و بکارگیری امکانات دیگر نقش مهمی در برآمد جنبش انتخاباتی و سبز مردم ایفا کردند.
همچنین در رابطه با احتمال نقش آفرینی جامعه مدنی ایران در ماههای پیش رو و تا پیش از برگزاری انتخابات مجلس نهم، با تاکید بر تمایل حکومت به برگزاری بی دردسر یک انتخابات فرمایشی، سکوت و انفعال مطلق کنشگران در این عرصه را خواست و دلخواه حکومت دانست.
از دیدگاه وی در صورتیکه جامعه مدنی ایران اساس و بنای دستیابی به مطالبات خود را در یک روند کنشگری و میزان تاثیر این کنشگری در ایجاد توازن قوا بداند، قادر خواهد بود با برنامه ریزی وارائه راهکارهای عملی و تزریق امید به جامعه از فضای انتخابات فرصتی برای رشد خود و عقب راندن حاکمیت بسازد.
خانم پورآقایی حضور در کارزار انتخابات و استفاده از آزادیهای موقت در زمان انتخابات را با شرکت مردم در روز انتخابات و رای دادن در پای صندوقهای رای متفاوت دانست وادامه داد می توان درحین تحریم انتخابات، روزهای قبل از انتخابات به خیابانها آمد. حتی در حمایت از تحریم انتخابات با مردم صحبت و مشکلات اساسی جامعه را مطرح کرد و با بسیج اجتماعی مردم، برای آنها راه حلهای دسته جمعی را ارایه کرد.
وی در پاسخ به پرسش یکی از شرکت کنندگان در جلسه در مورد پیچیدگی حضور و مشارکت مردم در دوره آتی انتخابات و اینکه هر گونه شرکت گسترده موجب سوء استفاده رژیم خواهد شد و حکومت با تقلب مجدد قدرتش را به رخ مردم خواهد کشید، مواردی از تجربه اش در دوره قبل از انتخابات ١٣٨٨ را با جمع در میان گذاشت و ضمن تایید خطر سوء استفاده رژیم از حضور مردم در کارزار انتخابات بر ضرورت ایجاد شرکت فعال و کنشگری شفاف و هدفمند و ارتباط زنده هرچه بیشتر فعالان با مردم در زمان انتخابات تاکید کرد. او اشاره کرد که در جریان انتخابات امکانات تبلیغی و ارتباطی بسیاری برای جوانان درگیر فراهم میگردد و باید از این امکانات نهایت استفاده مطلوب کرد تا مردم بتوانند امر عدم مشارکت و یا تحریم فعال را تجربه و درک کنند. خانم پورآقایی تاکیدا انفعال و سکوت در مقابل حاکمیت را به ضرر مردم و به ضرر روند آگاه سازی آنان به حقوق خود دانست.
ایشان در پاسخ به سئوال دیگر در مورد نقش جامعه مدنی در انتخابات آزاد، در حالتی که رژیم در گیرودار انتخابات اجبارا به نوعی عقب نشینی تن میدهد، تبدیل و فراروئی شبکه های اجتماعی به نهادهای دموکراتیک و نیرومند را ممکن دانست و از این رو نه تنها به تاثیرات مثبت جامعه مدنی در انتخابات آزاد، بلکه همچنین و مهمتر از این به نقش مثبت و احتمالی انتخابات بر شکل گیری و تقویت جامعه مدنی در ایران تاکید نمود.
مشروح سخنان خانم پورآقایی را اینجا بشنوید
قسمت اول
www.youtube.com

قسمت دوم
www.youtube.com

سخنران سوم آقای علی اصغر سلیمی و
موضوع سخنرانی وی: انتخابات ایران، چالشها، تنگناها و فرصتها بود.
در گفتگوی آقای سلیمی با آقای یاسایی چهار پرسش زیر مطرح شدند.
پرسش نخست: ازهم اکنون که ٦ ماه به انتخابات مجلس نهم مانده است. میتوان به تحقیق گفت که در مقایسه با دوره های پیشین. چالش های جدی در جامعه وجود دارد. شما این چالش ها را چگونه بررسی می کنید و نقش آنان را در فرآیند انتخاباتی چگونه ارزیابی مینمائید؟
سلیمی: بیش از هر چیز مایلم اشاره ای داشته باشم که چالش های انتخاباتی در دوره آتی امر کاملا جدیدی نیستند، این چالشها در طی روندهای گذشته پیکارهای انتخاباتی و جنبشهای اجتماعی و برآمدهای سیاسی عمیقتر و گسترده تر شده اند. بررسی و بازخوانی این چالشها دارای اهمیت راهبردی و سیاسی میباشند. اصولا نگاه به چالشهای انتخاباتی در صورتی که پیشینه و تبارشناسی مبارزه و روندهای انتخاباتی را واکاوی ننماید، نمیتواند به ارزیابی روشمند این روندها نایل آید و به اتخاذ سیاستهای درست و کارا نزدیک شود.
چالشها را اما بر مبنای فاکتها، رویدادها و روندهای تا کنونی میتوان به چهارگونه زیرین دسته بندی کرد. اقتدارگرایان و دستگاه ولایت فقیه این چالشها را با عناوین زیر طرح کرده اند و من آگاهانه در کنار مضمون اصلی آنان این عناوین را نیز ذکر میکنم.
الف «فتنه»: یعنی مبارزه و جنبش گسترده مردمی، انتخاباتی، اجتماعی و سبز، به عبارت دقیقتر یعنی حرکت دادخواهانه و دموکراسی خواهانه بیش از ٢٥ میلیون ایرانی در خرداد ١٣٨٨ و پس از آن. جنبشی که به رغم ادعای حکومت اگر حتی چند روز اجازه برگزاری اجتماعات و فعالیتهای دموکراتیک بیابد، مجددا میلیونها ایرانی را در صحنه خواهد آورد.
ب تحریم: که شامل تحریمهای گوناگون از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا، بویژه در یکی دو سال اخیر است. تداوم سیاستهای اتمی و دخالتهای ایران در سیاستهای منطقه ای و نقض خشن حقوق بشر در ایران توسط رژیم و نیز با توجه به حرکتهای انقلابی در کشورهای خاورمیانه امکان افزایش تحریمهای گسترده تری علیه جمهوری اسلامی وجود دارد.
ج «انحراف»: اختلافات داخلی رژیم و جناح دولت با دستگاه ولایت فقیه، که در ماههای اخیر افزایش بی سابقه ای یافته است، موجب صرف انرژی و هزینه زیادی از هر دو سو گردیده است. این اختلاف که براحتی قابل حل نیست، بر روندهای انتخابات مجلس نهم تاثیرات مهمی خواهد داشت.
د «چالش علیه امنیت کشور»: بر مبنای سه چالش فوق، چالش چهارم را خامنه ای از هم اکنون چالش بسیار بزرگ بر علیه امنیت کشور دانسته است. هشدار و توجه ولی فقیه به حفظ و پاسداری کلیت نظام جمهوری اسلامی و مقابله با خطر براندازی رژیم است. باید توجه داشت که این چهار چالش در ارتباط با یکدیگر هستند و تاثیرات فزاینده و دیاپازونی بر همدیگر خواهند داشت و فضای سیاسی و اجتماعی و رسانه ای کشور را در ماههای آتی به گونه ای متاثر خواهند کرد که عملکردهای دولت و مجلس و ارگانهای اجرائی کشور را بیش از پیش فلج خواهند گردید.

پرسش دوم: با توجه به توضیحات شما، شرایط و ویژگی های این دوره انتخاباتی چیستند؟
سلیمی: از جمله شرایط و ویژگی های مهم دوره نهم انتخابات مجلس را میتوان موارد زیر عنوان کرد:
ـــ این انتخابات پس از یک جنبش بزرگ و برآمد گسترده ملی از پشتوانه و تجربه غنی مطالباتی میلیونها تن از شهروندان کشورمان برخوردار است. مردم در گذر زمان به خواستهایشان آگاهی بیشتری یافته اند و با نگاه و تصمیم شفافتری به میدان خواهند آمد.
ـــ به رغم هزینه کردن میلیاردها دلار، مشروعیت رژیم هرچه بیشتر زیر سئوال رفته و پایگاه اجتماعی آن سبکتر و کمتر شده است. به لحاظ اقتصادی، طرح هدفمندی یارانه ها تا کنون نتوانسته است چشم انداز و گشایشی برای رفع نارضایتی ها و مبارزه با فقر و بیکاری، کاهش رکود تورمی و حل بحرانهای پولی و مالی و سیاستهای جاری باز نماید.
ـــ به رغم کشتار دهها نفر و دستگیری هزاران تن از فعالان مدنی و کنشگران سیاسی و حبس رهبران جنبش سبز و برغم شکیبایی موقت و دوره ای مردم، هنوز سران حکومت بشدت از تصور حضور آتی میلیونی و ناگهانی مردم بر خود میلرزند.
ـــ در چنین وضعیتی اکنون که کمتر از ٦ ماه به انتخابات مانده است، پاییز و زمستان دشوار و پرحادثه ای برای مردم در پیش روی داریم و رژیم اسلامی هرچه درمانده تر و فشار مردم بر او بیشتر خواهد شد.

پرسش سوم: با توجه به آرایش نیروها و جنبش نیروهای سیاسی – اجتماعی چه تنگناها و تهدید هائی برای هریک از این جریانهای اصلی در گیر در کارزار انتخابات می بینید؟
سلیمی: تهدیدها و تنگناهای رژیم جمهوری اسلامی را میتوان:
ـــ در وهله اول در اختلافات اقتدارگرایان و در مواضع ایدئولوژیکشان و عدم اجماع عقلی نسبت به تعریف واحد و «جامع» از اصولگرایی و یا اصول موضوعه شان یافت.
ـــ اختلافات بر سر مسائل مهم برنامه های توسعه و خطوط راهبردی بین قوای مجریه و مقننه باز هم افزایش خواهد یافت. هر دو قوه در نزدیکی انتخابات به تلاطم و تنشهای بیشتری کشیده خواهند شد.
ـــ اختلافات روی تصاحب کرسی های قدرت و غارت رانتهای نفتی و حذف و تصفیه یکدیگر بین دستگاه ولایت فقیه و قوه قضاییه از یک سو و دولت و حامیان آن از سوی دیگر شدیدتر خواهد شد.
ـــ در سپاه و بسیج دسته بندی های جدید و اختلافات تازه تری شکل خواهد یافت. تصفیه ها با هدف تمرکز بیشتر، سپاه را هرچه بیشتر در مقابل مردم قرار خواهد داد.
ـــ اختلافات بین احزاب و جریانهای اقتدارگرا و بویژه بین راست سنتی و محافظه کار (موتلفه، جامعه روحانیت مبارز ...) و راست افراطی (حامیان دولت و جبهه پایداری) افزایش خواهد یافت. با رواج انحصارگری های گروهی و فردپرستی های مخرب و مفرط و گسترش فردمحوری بجای برنامه محوری، رواج چاپلوسی و کرنش مطلق به ولی فقیه، جامعه هر چه بیشتر قطبی خواهد شد و علیرغم کوشش دستگاه ولایت فقیه در ایجاد توازن بین این نیروها خواه ناخواه او را با چالش های جدیدی روبرو خواهد کرد.
ـــ بافتار و ساختار قدرت حاکمه، بدلیل وجود نیروها و اراده های ناهمگون در آن در حالت توازن شکننده ای قرار دارد. ولی فقیه نیز بکمک برگماردگان و «دولت پنهانش» و با تمرکز قدرت و اعمال اقتدار مطلقه فردی بطور دائم نه تنها باید به سرکوب و مخالفان قدیمیش مبادرت کند، بلکه باید به سرکوب اراده های مخالفان جدیدش نیز بیاندیشد که تا دیروز برگماردگان، «منبرداران سیاسی» و نورچشمی هایش بودند. این اقتدار و الیگارشی فردی که خود بسیار شکننده است، موجب تقابل باقی مانده پایگاه اجتماعی اش با او خواهد شد و به مشروعیت وی بیشتر صدمه خواهد زد.
ـــ برنامه رژیم در برپایی سناریوی انتخاباتی این است که باید از یک سو نشاندهنده شرکت هرچه بیشتر مردم و نمایش قدرتی در مقابل «بیگانگان» شود و از سوی دیگر کنترل کامل مردم و سرکوب آنان، مقابله با چالش براندازانه و مهندسی آرای مردم بنفع ولی فقیه و علیه «دولت انحرافی» و یا دیگر مخالفان را ممکن گرداند. این جمع اضداد و این سناریو حتی در سطح نازلتری در خرداد ١٣٨٨ به شکست انجامید. ولی فقیه با وجود این پارادکس نمیتواند در شرایط بحرانی کنونی اراده های ناهمگون و برنامه ها و سیاستهای گوناگون جریانها و جناحهای نظام اسلامی را در یک جا جمع نماید.
ضمنا راجع به تنگناها و تهدیدها برای نیروهای اصلاح طلب و تحول خواه باید در فرصت دگری صحبت شود.

پرسش آخر: لطفا نظرتان را راجع به فرصت ها و شانس ها و امکانات هریک از نیروها نیز تشریح کنید. ضمن اینکه تهدیدها و تنگناها برای یک نیرو می تواند فرصتی برای نیروی دیگری باشد، مرور دقیقتر فرصت ها برای هر نیروی درگیر در کارزار انتخابات بسیار جدی و حائز اهمیت است. از آنجا که بسیاری به وظایف نیروهای تحول طلب ، دموکرات و سکولار در روند انتخابات فکر می کنند، خواهش می کنم در پایان سخنان خود نیز به این وظایف اشاره بفرمائید.
سلیمی: ابتدا اشاره میکنم که در جامعه کنونی ایران فرصت را میتوان به معنای سرمایه های معنوی، مادی، نمادین و بعبارتی با امکانات مالی ـــ رسانه ای ـــ ارتباطی ـــ تفاهمی و وجود شخصیت های ملی و نخبگان و سازمانگران نیرومند و با شهامت اخلاقی و با قدرت آینده نگری و آماده برای گذر ار جمهوری اسلامی و برپایی حاکمیتی ملی، دموکراتیک و سکولار تعریف کرد.
ـــ آنگونه که بدان اشاره داشتید، آنچه که برای نیروهای مخالف اصلاح طلبان بعنوان تهدید و تنگنا قلمداد میشود، میتواند زمینه ساز فرصتی برای نیروهای اصلاح طلب و تحول خواه کشورمان شود. اما آنگونه که میدانید اقتدارگرایان تا کنون از فرصتهایی از قبیل منابع مالی و سیاسی و رسانه ای به میزان بسیار بالا و قاطعی برخوردار بوده اند. در مقابل اما، فرصتهایی که مردم آگاه و نیروهای آزادیخواه از آن بهره مند بودند سبب شد که پس از سی سال، این مبارزه و مقاومت به جنبش بزرگ و مردمی خرداد ١٣٨٨ فراروید. اگر فرصتهایی موجود نمی بودند، آن واقعیت یعنی جنبش گسترده مردمی و سبز نیز نمیتوانست موجودیت یابد. اکنون اما میتوان به عینه مشاهده کرد که جنبش "رای من کو" در بین وسیعترین قشرهای مردمی رسوب و رسوخ یافته و افکار عمومی و سطح آگاهی های سیاسی و مدنی شهروندان بسیار فراتر رفته است. این فرصت همراه با کوشش در راه دستیابی به یک نگاه ملی و کلان و به خطوط راهبردی در زمینه احقاق حقوق شهروندی و مطالبات گوناگون، راه دومین فرصت مهم زیرین را هموار میکند.
ـــ فرصت دوم امکان اجماع جدیدی در پایگاه نیروهای منتقد رژیم فقها، یعنی در بین میلیونها ایرانی و در جبهه دموکراسی خواهی کشورمان در حال شکل گیری است. مردم به این باور رسیده اند که اراده شان از این صندوقهای رای انتخابات فرمایشی درنخواهد آمد و آنها باید در یک انتخابات آزاد شرکت جویند و نه در این انتصابات و انتخابات فرمایشی.
ـــ اگر اقتدارگرایان و رژیم پادگانی از امکانات وسیع مالی و رسانه ای برخوردارند، شبکه های اجتماعی میلیونها ایرانی نیز از تکنیکهای پیشرفته برای انتقال خبر و تجربه برخوردار است و شبکه های اجتماعی، پلهای اصلی برای گذار به جامعه مدنی و ابزارهای مدرن و تدارکاتی و عملیاتی و اجرائی برای اعمال فشار به حکومت و برای دستیابی به انتخابات آزاد میباشند.
هم اکنون اگرچه به دلیل مشکلات تاریخی و اجتماعی اپوزیسیون تحول خواه کشور و اصلاح طلبان به اتحاد و همبستگی لازم دست نیافته اند، اما زمینه های بسیار مناسبی برای رسیدن به یک نگاه ملی و کلان و برای تدارک کنشی خلاق، هدفمند و دموکراتیک برای نیل به یک تصمیم تاریخی و برای اتحاد و وفاق ملی و گذار به دموکراسی و همچنین زمینه های مناسبی برای هماهنگی، همگامی، هم اندیشی و هم آوایی فراهم آمده است. این اقدامات شاید بتوانند در شرایط فقدان همبستگی ملی و نبود احزاب نیرومند و اتحادهای انتخاباتی و سیستم های رقابتی جایگزین حداقل و ضروری در جامعه ما باشند و راه دستیابی به یک پیمان ملی برای دموکراسی و کنگره ملی را فراهم آورند.
رژیم فقها در زیر فشار عدم مشروعیت و کاهش اعتبار عمومیش و در زیر فشار اختلافات و تنشهای دورنی قرار دارد. حلقه محاصره مدنی رژیم بر اثر تحریمهای بین المللی و گسترش روحیه انقلابی و تاثیر متقابل فرهنگ مبارزاتی مردم خاورمیانه و سقوط پی در پی دیکتاتوری های منطقه هر روزه تنگتر شده و خواهد شد.
در مقطع انتخابات همچنین فرصت مهم دیگری برای نیروهای ملی و دموکراتیک بر اثر اختلافات بین شورای نگهبان و هیئتهای نظارت استانی، یعنی بین اراده سرکوبگر مرکزی (حامیان ولی فقیه) و اراده های منطقه ای ـــ محلی (حامیان احمدی نژاد) در برگزاری انتخابات مجلس نهم، ایجاد خواهد شد. آنان با بهره برداری بهینه از این فرصت میتوانند مردم را به ضرورت حذف نظارت استصوابی، تدوین یک قانون اساسی دموکراتیک و مردمی و مبارزه برای دستیابی به آزادی و برپایی دموکراسی رهنمون گردند و نیروهای مردمی را از شعارهای تقلیل گرایانه ای مثل اجرای بدون تنازل قانون اساسی جمهوری اسلامی عبور داده و آنان را برای ایجاد یک تحول ساختاری در جامعه به حرکت درآورند.