• ریما صلاح رئیس بخش مبارزه با ختنه زنان در یونیسف می گوید: با انجام این عمل پدر و مادر می توانند فرزند مونث خود را به جامعه وارد کنند و آن را مایه افتخار خود می دانند. لیکن مشکلات این قربانیان بربریت به اینجا ختم نمی شود. سن انجام این کار بین چهار تا ۱۲ سال است و کودکان بسیاری از شدت درد در حین عمل جان می سپارند. بسیاری نیز از درد دچار شوک می شوند. تعداد زیادی نیز به دلیل عفونت کمی پس از عمل جان می سپارند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱٣ تير ۱٣٨۵ -  ۴ ژوئيه ۲۰۰۶

به عقیده بسیاری از افراد عصر تشکل های فمینیستی و افزایش حقوق زنان و مبارزه با خشونت علیه این قشر،   عرصه را به گروه مردان تنگ کرده و این به مذاق بسیاری خوش نمی آید. مسئله ختنه زنان خط بطلانی بر همه شایعات می کشد و تمام دنیا را در سوگ قربانیان این بربریت می گریاند. در ده سال اخیر مسئله ختنه زنان سرفصل تحقیقات بسیاری از جوامع مدافع حقوق بشر، همچنین بسیاری از انجمن های پزشکی و روانشناختی قرار گرفته است و تمامی   تحقیقات به یک نقطه رسید و آن این است که مثله کردن اندام تناسلی زنان فقط به منظور جلوگیری از لذت جنسی و به تبع آن پاکدامنی این قشر است. این عمل در آفریقا و مناطقی از خاورمیانه ریشه تاریخی دارد و به سال ها پیش برمی گردد، لیکن تاریخچه دقیقی برای آن یافت نشده است. این ارث فرهنگی غیرانسانی نسل به نسل و سینه به سینه بدون هیچ گونه کم و کاست یا تحریفی به عصر حاضر رسیده و کماکان ادامه دارد. حتی تحقیقات نشان می دهد که آمار این عمل در دنیا روز به روز افزایش پیدا می کند. به گونه ای که در سال های اخیر، سالانه سه میلیون دختر معصوم قربانی این جنایت غیرانسانی می شوند. ختنه زنان چهار روش مختلف دارد که بنا به نژاد و قومیت افراد، انجام آن متفاوت است این عمل غیرانسانی در بدترین شرایط و در مکان هایی عاری از هرگونه بهداشت، داروی بیهوشی و یا وسایل جراحی انجام می شود. برای انجام این عملیات مراسمی   برگزار می شود که طی آن یک زن سالخورده که متخصص سلاخی کردن دختربچه های معصوم است و یا در برخی شرایط مادر طفل،   با یک چاقو یا تیغ که اغلب به دلیل استفاده زیاد، کند و مملو از انواع میکروب ها است،   به جان کودک معصومی   که از ترس می لرزد می افتد و با بی رحمی   تمام او را به جمع نقص عضوی ها می فرستد. سپس با سوزنی بسیار ضخیم و با نخی آلوده شروع به دوخت و دوز کاردستی خود می کند و تنها یک نقطه کوچک برای دفع ادرار باقی می گذارد. پس از اتمام کار روی محل جراحت را خاکستر می ریزند و پاهای طفل را محکم به هم می بندند تا خونریزی نکند. سپس کودک بینوا را در یک پستو یا در دامن صحرا رها می کنند تا بهبود یابد. گاه یک کودک حتی تا ۴۰ روز نیز قادر به حرکت نخواهد بود. حال پدر و مادر با افتخار در قبیله رفت   و   آمد می کنند و به دیگران فخر می فروشند که با این عمل زیبایی ،   قدرت ازدواج،   موقعیت اجتماعی و پاکدامنی دختر خود را تضمین کرده اند.
ریما صلاح رئیس بخش مبارزه با ختنه زنان در یونیسف می گوید: با انجام این عمل پدر و مادر می توانند فرزند مونث خود را به جامعه وارد کنند و آن را مایه افتخار خود می دانند. لیکن مشکلات این قربانیان بربریت به اینجا ختم نمی شود. سن انجام این کار بین چهار تا ۱۲ سال است و کودکان بسیاری از شدت درد در حین عمل جان می سپارند. بسیاری نیز از درد دچار شوک می شوند. تعداد زیادی نیز به دلیل عفونت کمی   پس از عمل جان می سپارند. خونریزی نیز از دیگر دلایل مرگ این قربانیان حماقت و قساوت بشری است و تعداد باقیمانده تا آخر عمر خود با مشکلات فیزیکی و روانی زیادی دست و پنجه نرم می کنند و گاه به سنین کهنسالی نیز نمی رسند. به گزارش کارشناسان بخش مبارزه با ختنه زنان، در بسیاری از موارد برش تیغ یا چاقو تا ناحیه مقعد پیش رفته و دوختن آن حتی راه رفتن را نیز برای این زنان مشکل می کند. این عمل در اغلب موارد باعث بروز عفونت های مجاری تناسلی و ادراری زنان شده و عفونت در تمام بدن پخش می شود. بسیاری از این زنان نازا می شوند و دیگرانی که باردار هستند در هنگام زایمان با خطرات جانی زیادی مواجه اند و در ضمن سلامت جنین نیز به خطر می افتد. در مواردی که امکانات بیشتری در اختیار هست، مجبور به عمل سزارین هستند. در غیر این صورت یا کودک و مادر تلف می شوند یا دچار نقص عضو شده و تا آخر عمر در گرداب حماقت بشریت می سوزند. به گفته دکتر لارس المورس   متخصص اطفال و محقق دانشگاه کارولینسکا در شهر استکهلم سوئد   از میان ۱۸۰ زن سودانی ختنه شده ۹۹ نفر عقیم هستند و اغلب از عفونت های داخلی شدیدی رنج می برند. متخصصین بر این عقیده اند که این عمل باعث سرایت سریع تر بیماری های مقاربتی از جمله ایدز می شود و برای زنان مشکلات جنسی زیادی به وجود می آورد. تحقیقات مجله لنست ( lancet ) در ماه گذشته نشان می دهد که ختنه زنان عامل مهمی   برای ترویج ایدز بوده و باعث عدم ارضای جنسی، پس از ازدواج می شود. این مجله با چند زن که تحت این عمل خشونت بار قرار گرفته بودند مصاحبه کرد و طی این مصاحبه اعلام کرد اغلب این زنان از درد شدید،   دفع بی اراده ادرار، ریسک نازایی،   وجود زخم های عمیق داخلی و مشکلات روحی رنج می برند. این مجله مدت زمانی است که مبارزه جدی خود با مسئله ختنه زنان را آغاز کرده و خواستار قانون های سخت و کیفر قضایی برای کسانی که مبادرت به انجام آن می کنند، شده است.
در نگاه این افراد   زن موجودی ناپاک و اغواپذیر است که با نگاه هر بیگانه از راه به در می شود و به هرزگی می رود. پس این الهه پاکی و این منبع عشق الهی را تحت سخت ترین خشونت انسانی قرار می دهد تا عشقی را که خدا در وجود لطیفش قرار داده بیرون کشد. مدافعان ختنه زنان علاوه بر بهداشتی دانستن این عمل، بر این عقیده اند که قطع یا کاهش میل جنسی حصاری از عفاف و پاکدامنی به دور زن می کشد. آیا این افراد زن را بشر می دانند یا او را همپایه دام و ستور خود می پندارند   که احتیاج به محافظت و نگهبانی دارد؟ و ای کاش این عمل پایان ناپاکی ها بود. چه بسیار دختران معصومی   که به دلیل اعمال خشونت هایی از این قبیل خانه و کاشانه و حتی کشور خود را ترک کرده و روز به روز دلار به جیب تجار صنعت سکس روانه می کنند. هم اکنون در دنیا ۱۳۵ میلیون زن و دختر ختنه شده وجود دارد که ۸۵ درصد آنها آفریقایی هستند. در بسیاری از موارد دختران این عمل سخت و پرخطر را جزیی از ملزومات زندگی خویش می دانند زیرا اعتقاد عوام در این جوامع بر این است که دخترانی که این عمل را انجام نداده اند پاکدامن نیستند و کسی تمایل به ازدواج با آنها نخواهد داشت. پس دختران معصوم این نقص عضو را برای بقا و ازدواج نیاز دارند و به آن تن درمی دهند. در کشورهای بورکینافاسو، ساحل عاج، غنا، سیرالئون،   بنین،   کامرون،   مالی،   تانزانیا،   سنگال،   یمن،   عمان، الجزیره،   موزامبیک،   مصر،   سودان،   سومالی، اتیوپی،   کنیا، چاد،   عربستان، اردن، عراق،   سوریه،   ایران، هند،   اندونزی،   مالزی و سریلانکا ختنه زنان پیشینه تاریخی دارد و در برخی مناطق از کشورهای فوق الذکر این عمل کماکان ادامه دارد. در بسیاری از این کشورها عمل ختنه زنان غیرقانونی است لیکن مردم هنوز دور از چشم نیروهای انتظامی   و در مناطق دورافتاده مبادرت به قطع آلت تناسلی دختران خردسال می نمایند و تعصب و دقت زیاد مردم این مناطق در انجام ختنه زنان ریشه در مسائل فرهنگی، سیاسی و اجتماعی آنان داشته و در ذهنشان رخنه کرده است به گونه ای که با هر سختی و دور از چشم پلیس این کار را انجام می دهند. البته لازم به ذکر است که در برخی کشورها از جمله مصر، این خطای بشری را با تکنولوژی درهم آمیخته و دختران را در بیمارستان بستری و عمل می کنند. پس از کشورهای آفریقایی،   مناطق کردنشین عراق بیشترین تعداد این عمل غیربشری را به خود اختصاص داده    اند. بنا به گزارشات رسیده از سازمان بهداشت جهانی ۶۰ درصد از زنان این منطقه ختنه شده اند. لیکن آن را به صورت یک راز در سینه پنهان کرده و از آن با کسی صحبت نمی کنند. بر اساس آمار به دست آمده در یک روستا واقع در مناطق کردنشین عراق از ۱۵۴۴ زن و دختر ۹۰۷ نفر قربانی این جنایت شده اند. در این مناطق زنان حقی برای اظهارنظر و زندگی ندارند و موجودی ناپاک به نظر می رسند که شوهرانشان به آنها لطف کرده و لقمه نانی در پیش رویشان می اندازند. اعمال خشونت مردان، بی سوادی، عدم اشتغال زنان، کمبود امکانات بهداشتی، کمبود اطلاعات، تجاوز به کودکان، قاچاق کودکان و ازدواج زودهنگام دختران در این مناطق آمار خودکشی زنان را روز به روز افزایش می دهد.
سازمان یونیسف اعلام کرد آمار زنان ختنه شده در کشورهای صنعتی نیز کم نیست. تاکنون در آمریکا ۱۶۸ هزار، در فرانسه ۴۲هزار و در انگلیس ۱۰ هزار نفر زن ختنه شده یافت شده است و در کشورهای استرالیا، کانادا،   دانمارک،   ایتالیا، هلند و سوئد نیز تعداد زنان مشابه کم نیست. این زنان مهاجرین کشورهای منطقه آفریقا یا خاورمیانه هستند که به این کشورها نقل   مکان کرده اند. جالب این که بسیاری از آنان با اینکه خود در شرایط روحی و جسمی   بدی قرار دارند، اصرار شدیدی دارند که دخترانشان نیز ختنه شوند. در یک تحقیق از ۱۴ زن آفریقایی مقیم کشور فرانسه ، ۱۱ نفرشان دختران خود را برای تعطیلات به آفریقا فرستاده بودند تا این عمل رویشان انجام شود، با اینکه خود نیز قربانی این بی عدالتی اجتماعی شده بودند. نکته مهمی که باید به آن پرداخت مسئله مخالفت دین اسلام با این عمل غیرانسانی است. زیرا بسیاری از مغرضین قصد دارند با چسباندن ختنه زنان به اسلام چهره این دین الهی را خدشه دار کنند. لیکن تمامی   علما و بزرگان، خواه سنی و خواه شیعه فتاوی زیادی برعلیه این ظلم مسلم بشری داده اند. چندی پیش دانشگاه الازهر بیانیه کوبنده ای علیه این عمل داد و در پی آن دیگر مدارس مذهبی نیز به رد این مسئله پرداختند. تحقیقات نشانگر این موضوع است که این مسئله یک فرهنگ قدیمی   است و قدمت آن به پیش از اسلام می رسد   دشمنان دین آن را به مسلمانان نسبت می دهند. در صورتی که نه در قرآن به آن اشاره ای شده است و نه در تاریخ زندگی پیامبر زنان و خویشاوندانشان به این عمل توصیه شده اند. بنا به گزارش سایت WACC در ۲۶ آوریل سال جاری، نیل فورد رئیس بخش مبارزه با ختنه زنان در آفریقا از سازمان یونیسف سیاست های جدید و سختی برای مبارزه با این عمل وحشیانه در نظر گرفته است. علاوه بر سازمان ملل و WHO world health organization )) بسیاری از سازمان های غیردولتی و فمینیستی به جهت احقاق حقوق از دست رفته زنان این مناطق، دست به اقدامات عاجل و سرسختی زده اند. از جمله سازمان های NOCIRC , PRB , RAINBO, PRB TOSTAN , FGC ,WAWORC و صدها ارگان و تشکل غیردولتی دیگر مبارزه با ختنه زنان را سرلوحه کار خود قرار داده و به آن می پردازند. لیکن تمامی   کارشناسان، جامعه شناسان و روانشناسان متخصص در این امر بر این عقیده اند که مبارزه فقط نباید جنبه فیزیکی و ترس از مسائل قضایی باشد بلکه در کنار سخت گیری ها و اجرای سخت قانون و در نظر گرفتن مجازات های سنگین برای متخلفین و صرف هزینه های گزاف، باید به تغییر عقاید مردم پرداخت. به گفته مارتا سانتوز پایز رئیس بخش تحقیقات یونیسف   برای پیشبرد بیشتر اهداف سازمان نیاز به آگاه کردن تک تک افراد جامعه هست. یونیسف در راستای اهداف خود به همکاری دولت ها،   مجامع بین المللی و مردم نیاز مبرم دارد تا به فرهنگ سازی ریشه ای پرداخته و باورهای غلط را از اذهان بدویت بیرون کشند و در این راه تلاش زیادی کرده،   بودجه زیادی صرف کرده و راهکارهای مناسبی یافته است. سازمان ملل با همکاری دانشمندان مردم شناس، جامعه شناس و متخصصین علوم اجتماعی روی باور های مردم این مناطق کار می کند، با آموزش به زنان میزان آگاهی های آنان را بالا می برند و به این ترتیب سطح زندگی و طرز تفکرشان متفاوت می شود. به آنها مشکلات روحی و جسمی کودکانشان را پس از انجام این عمل گوشزد می کنند و به تقبیح آن می پردازند. طی برنامه هایی روی عقاید مردها کار می کنند تا آنها نیز زنان را موجوداتی ارزشمند و برابر با مردان بدانند. همچنین چند انجمن فمینیستی به مدد دیگر سازمان های مدافع حقوق بشر طرحی در دست دارند که بر اساس آن بتوانند در تمامی کشورها در هر کابینه، وزارتخانه ای به نام وزارت زنان دایر کنند تا بتوانند بیشتر و بهتر به مشکلات زنان رسیدگی کرده و از حقوق آنان حمایت کنند.
 
منبع: روزنامه شرق