اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ٣۱ شهريور ۱٣۹۰ -  ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۱

از اعتصابات کارگران و مطالبات آنان پشتیبانی می‌کنیم!
با گسترش مبارزه متشکل و متحد می‌توان جمهوری اسلامی را به عقب راند.


طی روزها و هفته‌های اخیر کارگران کارخانه‌ها و شرکت‌های زیر دست به اعتراض، تجمع و اعتصاب زده‌اند:

• حفاری و اکتشاف انرژی گستر پارس "پدکس" (سازندهٔ دکل‌های نفتی،که از شرکت‌های حفاری "خصوصی" وابسته به "بنیاد مستضعفان" است) در اعتراض به معوق ماندن ۶ ماه حقوق خود دست به اعتراض زده بودند، از کار اخراج شدند (۷۵ نفر)
• مترو (قطار شهری) اهواز در اعتراض به عدم پرداخت هفت ماه حقوق، عدم دریافت فیش حقوقی، مغایر بودن میزان حقوق در لیست‌های تهیه شده برای ارائه به بیمه با میزان حقوق دریافتی، به روز نبودن قرارداد‌ها، عدم امکان استفاده از ساعات استراحت بین کار، عدم پرداخت اضافه حقوق و تبعیض بین کارگران بومی و غیربومی ،
• قطعات توربین شهریار به دلیل معوق ماندن حقوق و کاهش دستمزد یاقطع «کارانه»،
• آهنگری تراکتورسازی تبریز،به دلیل معوق ماندن چندین ماه حقوق ماهانه ، وضعیت اقتصادی خانواده‌های خود و عدم احتساب شرایط سخت و زیان آور هنگام بازنشستگی، طولانی کردن مدت قراردادهای موقت کارگران و کارکنان قراردادی شرکت در تبدیل به قرارداد دائم، عدم پرداخت بهره وری‌های معوقه ،
• کاغذ پارس به دلیل معوق ماندن چندین ماه حقوق،
• ذوب فلزات ابهر در به دلیل معوق ماندن دو سال حقوق،
• آرد و نشاسته یاسوج به دلیل اخراج کارگران فعلی و کاهش حقوق و دستمزد کارگران، تعطیل واحدهائی از کارخانه پس از آزادسازی قیمت حامل‌های انرژی ، تکنولوژی عقب مانده و ماشین آلات فرسوده،
• فولاد میبد به دلیل معوق ماندن۱۰ ماه حقوق و مزایا و تعطیلی کارخانه،
• کارخانه آونگان اراک به دلیل معوق ماندن ۱۸ ماه حقوق،

این اعتراضات، خود نشاندهنده گوشه‌ای از مبارزات، خواست‌ها و مطالبات برحق کارگران است.
همزمان بیش از۶۰۰ نفر از معلمان شرکتی آموزش و پرورش یا معلمان حق التدریسی، برای چندمین روز در هفته جاری دست به تجمع اعتراض‌آمیز زده‌اند.

جمهوری اسلامی در مقابل چنین خواست‌های بدیهی و برحقی، نه تنها اعتراضات کارگران را سرکوب و اعتصابات آنان را با نیروهای امنیتی- اطلاعاتی و انتظامی درهم می‌شکند، بلکه علاوه برآن، بسیاری از کارگران و فعالین کارگری را با اتهاماتی چون " اقدام علیه امنیت ملی"، "فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی"، "توهین به مقدسات نظام"، "حمایت از سوی بیگانگان"، "اختلال در امنیت ملی"، بازداشت و روانه زندان می کند.

دامنه و شدت تعرض و تهاجم جمهوری اسلامی به طبقه کارگر افزایش کم سابقه‌ای یافته است. سرکوب جنبش کارگری به عریان‌ترین شکل خود جریان دارد. تعرض رژیم در عرصه مقررات زدائی از روابط کار، حذف و «اصلاح» و مسخ و منجمد کردن قانون کار و تحدید دامنه شمول آن، تغییر قانون کار در جهت جایگزین کردن نظام روزمزد با کارمزد و مسئولیت زدائی و طفره رفتن از نقش دولت در عرصه تامین اشتغال، تآمین اجتماعی و بیمه بیکاری و جلوگیری از شکلگیری هرگونه تشکل مستقل به منظور تامین نیروی کار ارزان، مطیع و خاموش و بدون تشکل برای تضمین امنیت سرمایه و سود، بدون برخورداری از تأمین اجتماعی و بیمه بیکاری و بازگذاشتن دست سرمایه‌داران داخلی و خارجی برای اعمال هرگونه اجحاف، تبعیض و تعرض به کارگران، افزایش یافته است.

پیامدهای طرح «هدفمند سازی یارانه‌ها»، آشکارا بار بحران ساختاری اقتصاد ایران را بر دوش کارگران و زحمتکشان منتقل می‌کند. حاصل این سیاست در حال حاضر افزایش گرانی و تورم از یک سو و کاهش شدید تولید و تعطیلی گروه زیادی از بنگاه‌های تولیدی و طبعأ گسترش بیکاری و بیکارسازی از سوی دیگر است. همزمان دستمزد واقعی کارگران کاهش می یابد، و تورم افسارگسیخته و گرانی سرسام آور نیز باقیمانده قدرت خرید کارگران و زحمتکشان را می بلعد و سفره آنان را از قوت لایموت خالی می‌کند.

در شرایطی که فقر و گرانی در جامعه بیداد می‌کند، در شرایطی که تنها راه ادامه زندگی بخور و نمیر کارگران، همان حداقل حقوق دریافتی شان می‌باشد، همین حقوق‌ ناچیز نیز به موقع به کارگران پرداخت نمی شود. تعویق و عدم پرداخت دستمزد کارگران به سیاست رایج سرمایه‌داران و دولت تبدیل گردیده است. سرمایه‌داران رانت خور و دولت حامی آن ها با پیشبرد این سیاست، فشارهای معیشتی و اقتصادی سنگینی را بر دوش کارگران و خانواده آن ها می‌گذارند، حق حیات آنان را انکار و مرگی تدریجی را بر آن ها تحمیل می‌کنند.

اعتصابات کارگری سهم مهم و موثری در مقاومت و مبارزه کارگران در مقابله با وضعیت فلاکتبار حاکم بر زندگی آنان دارد. گسترش اعتصابات کارگری هرگاه بتواند همبستگی کارگران را جلب و آنان را در سطوح مختلف مانند کارخانه های منطقه و یا یک رشته و یا در ابعاد سراسری متحد و متشکل سازد، می‌تواند کارفرمایان و سرمایه‌داران رانت خور و دولت حامی آنها که خود به بزرگترین سرمایه‌دار کشور تبدیل شده است ، به عقب براند و مطالبات کارگران را متحقق کند.

این اعتصابات و اعتراضات محدود و محصور به چند کارخانه و یا بنگاه اقتصادی نیست. مطالبات و خواست‌های کارگران در کارخانه‌هائی که ذکر آن رفت، به گونه‌ای خواست همه کارگران در سراسر ایران است.

کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران ضمن حمایت از اعتصابات و مبارزات کارگران در کارخانه‌ها و شرکت‌های نامبرده، خواستار تامین مطالبات و خواست‌های کارگران اعتصابی است و سرکوب کارگران و اخراج و دستگیری آنان را قویاً محکوم می‌کند.

ما همه جریانات اپوزیسیون چپ، دموکرات و ترقیخواه ، فعالین کارگری، تشکل‌ها و نهادهای مدافع حقوق کارگران را به دفاع مشترک از حقوق و مطالبات کارگران ایران فرامی خوانیم و دست یاری آنان را در دفاع جمعی از حقوق کارگران صمیمانه می فشاریم.

کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران.
پنج شنبه ٣۱ شهریور ۱۳۹۰ برابر ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۱