اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱٨ مهر ۱٣۹۰ -  ۱۰ اکتبر ۲۰۱۱

جهت اطلاع سازمان گزارشگران بدون مرز و گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد

در تاریخ ۲۱ شهریور ۱٣٨۹ برابر با ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۰ ماموران اداره اطلاعات کرج با یورش به آپارتمان شخصی من، مرا بازداشت نموده و لوازم بسیاری را با خود به همراه بردند. از جمله : کیس کامپیوتر شخصی و رسیورماهواره، مدارک هویتی از قبیل شناسنامه و پاسپورت و اسناد بانکی. دست نوشته ها و فیش ها و یادداشتهای شخصی و متفرقه. کتابها و اشیا دیگری مانند فلش مموری وسی دی ها که دقیقا متوجه ریز آنها نشدم. ماموران اظلاعات که چهارتن بودند، مرا به بند اطلاعات در زندان رجایی شهر معروف به بند ٨ سپاه منتقل کرده و در سلول انفرادی حبس نمودند. در همان روز بازجویی ها آغاز شد و با تهدید شوکر تمامی رمز عبورایمیل- آدرسها و پسورد وبلاگهای مرا گرفته و با تهیه پرینت از مقاله های مندرج در وبلاگ " گزارش به خاک ایران" و تهیه پرینت از متن ایمیل ها و نامه های متعدد من و تماس های من با هم میهنانم در خارج کشور، به مدت چندین روز متوالی به قصد پرونده سازی و وارد آوردن اتهاماتی از قبیل، اقدام علیه امنیت ملی ، تبلیغ علیه نظام، توهین به مقدسات و توهین به مقامات رژیم اسلامی، بازجویی هایی همراه با فشارو تهدید را ادامه دادند. به دنبال فشارهای تحمل ناپذیر و برای خودداری از اظهار توبه و پشیمانی ، با بریدن رگهای دستم در سلول انفرادی اقدام به خودکشی نمودم که موفق نشدم و مرا به بیمارستانزندان منتقل و مداوا کردند. بازجویی ها همواره با چشم بند و با کتک و ضرب وشتم و فحاشی همراه بود و در یک مورد از من خواستند تا وصیت نامه خود را بنویسم و سپس مرا به روی چهار پایه برده و نمایش اعدام اجرا کردند که هدفشان تهدید و ترساندن من بود. پس از ۲۴ روز مرا به زندان منتقل کردند، ولی به مدت ٨ ماه ممنوع ملاقات ، ممنوع تلفن و حق تماس با وکیل نداشتم.مرا در سلول انفرادی و یا دراتاقک هایی معروف به " فرعی" همراه با تعدادی از جانیان و اشرار برای ماه ها حبس کردند. دادگاه انقلاب کرج بدون تشکیل دادگاهی عادلانه و واجد لوازم و قواعد حقوقی، از بابت توهین به رهبر جمهوری اسلامی و نیز تبلیغ علیه نظام اسلامی مرا به ٣ سال حبس تعزیری محکوم کرده است.و از بابت اتهام توهین به مقدسات پرونده ای را در دادگستری کرج گشوده اند که با توجه به ماده ۵۱٣ قانون مجازات اسلامی با خطر صدور حکم اعدام مواجهم.
در هیچ مورد حقوق من رعایت نگردیده و وکیل نداشتم و هیچ دادگاهی واقعی و علنی نبوده و صلاحیت لازم را نداشته است. مرا بی خبر و بدون اطلاع قبلی و با دستبند و پابند به دادگاهی فرمایشی میبردند که فقط من و دادرس دادگاه حضور داشتیم و از کیفر خواست نیز بی اطلاع بودم.
طی این مدت از بازجو و شکنجه گرو بازپرس گرفته تا حتا کارمند شعبه ۲ دادگاه انقلاب دائما مرا به مرگ و اعدام تهدید می کردندو من بر طبق ماده ۱۹ اعلامیه حقوق بشر از آزادی بیان استفاده نموده و در وبلاگ شخصی ام اندیشه ها و افکار و آرائ خود را منتشر ساخته ام و اتهاماتی که به من وارد کرده اند بر طبق همین ماده و ماده ۱٨ این اعلامیه که به آزادی عقیده و وجدان صراحت دارد، بی اساس و فاقد وجاهت قانونی است.

سیامک مهر نویسنده وبلاگ گزارش به خاک ایران نام شناسنامه ای: محمدرضا پورشجری