اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۰ مهر ۱٣۹۰ -  ۱۲ اکتبر ۲۰۱۱

صف انسانی مخالفت با اعدام را تقویت کنیم

 «اعدام قتلِ عمدِ دولتی است»
کارل مارکس

روز دهم اکتبر، روز جهانی علیه اعدام، برای نخستین بار، در سال ۲۰۰۳ میلادی در اولین نشست اتحادیه ی اروپا برای مبارزه با مجازات اعدام ، اعلام شد . از آن پس از سوی وجدان های آگاه و بیدار و انسان های داغدار در سر تا سر جهان بویژه ایران هر ساله برای محکومیت مجازات اعدام مبارزه در مقیاسی جهانی در جریان است. مبارزه ای که اولین و مهمترین قدم در راه طرح دادخواهی و توقف ماشین کشتار و اعدام باید به حساب آید.
مسولیت اجرا و تداوم اعدام مستقیماً بر عهده ی دولت ها است. چرا که در اساس اعدام و جان ستانی قتلِ عمدِ دولتی است. جنایتی است که دست هر دولتی که به آن آلوده شود به تنهایی کافی که در لیست جنایت کاران علیه بشریت قرارگیرد. دولت جمهوری اسلامی در ایران بنا بر اسناد تمام نهادهای حقوقی بین المللی تا کنون دومین کشور جهان است که حکم اعدام در آن به اشکال مختلف، آشکار و پنهان، و برای محکومیت های مختلف اجرا می شود. جمهوری اسلامی ایران در تمام سی وسه سالی که از حاکمیت خونین اش می گذرد این رکورد را برای خود حفظ کرده است. نه امروز بلکه از آغاز روی کار آمدن رژیم اسلامی در ایران مجازات اعدام با انگیزه های مختلف ابتدا برای ایجاد رعب و وحشت و تسلیم و تمکین مخالفین سیاسی؛ وسپس برای باز داشتن مرتکبین جرایم مختلف و مجرمین عادی جامعه با نام قانون یا احکام شرعی با شدت تمام به کارگرفته می شود. تا جایی که اعدام یعنی کشتار رسمی، عمدی و سازمان یافته ی دولتی در ایران مدت ها است به یکی از مکانیرم های کنترل جامعه و حفظ قدرت تبدیل شده و صدای شلیک جوخه های اعدام در تمام دوران حکمروایی این رژیم یک روز هم قطع نشده است.
با اجرای ۵٠٠ حکم اعدام در سال جاری میلادی وجود ۱۴٣ کودک و نو جوانِ زیر حکم اعدام در زندان ها و نیز صدور حکم سنگسار علیه ۱۵ زن، جمهوری اسلامی ایران اکنون بر صدر لیست اعدام نشسته و مقام اول را از آن خود کرده است. ایران مدام از این راه در جامعه ایرانی و جهانی بذر خشونت و نفرت می پراکند و با مخالفت جدی و عملی از سوی نیروهای مترقی، آزاد اندیش و انساندوست جهانی و نهادهای مسول بین المللی رو به رو نمی شود! سکوت و بی عملی در برابر مجازات اعدام و ادامه ی مناسبات عادی اقتصادی و سیاسی دولت ها ی اروپایی با کشورهایی مثل ایران دست آنان را در جان ستانی شهروندان شان باز می گذارد. سیاست سکوت و چشم بستن بر اِعمال این خشونت دولتی و سازمان یافته، سبب شده است که بیم باز گشت اعدام به جوامعی که سال هاست مجازات سلب حق زیستن در آن ها غیر قانونی است بالا گیرد. محافل راست و محافظه کار این نوای شوم را زمزمه می کنند!
این بربریت مدرن با هر نام و هر شکلش، تنها با تعیین یک روز در سال و صدور اعلامیه متوقف نمی شود. دولتها و ملت هایی که با مبارزات خود واژه ی اعدام را از فرهنگ و قاموس مجازات عمومی کشورشان برداشته و پاک کرده اند باید در عمل به مبارزات جهانی در این راه یاری برسانند و با از بین بردن مجازات اعدام در سر تا سر جهان به هیچ روی اجازه ندهند این واژه ننگ آلود بیش از این در فرهنگ انسانی بماند. جهان بی اعدام یک رویای زیبای انسانی است. بکوشیم خود تعبیر این رویا باشیم
ما، شورای همبستگی با مبارزات مردم ایران، ضمن ارج گزاری به روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام، ۱۰ اکتبر، هم صدا با تمام خانواده ها و داغدیدگان و انسان های آگاه و آزاد در سراسر جهان به ویژه ایران فریاد می زنیم: «جان ستانی بس! » ما هم زمان از تمام مبارزاتی که در هر کجا و به هر صورت برای لغو مجازات اعدام بر پاست حمایت می کنیم و تا رسیدن روز داد خواهی در کنار دادخواهان ایستاده ایم. تعقیب دستور دهندگان و اجرا کنندگان اعدام و جلو انداختن روز داوری را جزء جدایی نا پذیر مبارزه برای لغو مجازات اعدام می دانیم؛ جهانی بدون اعدام را انتظار می کشیم حتا روزی که نباشیم.
اعدام قتل عمد دولتی است و باید متوقف شود؛ احکام اعدام صادر شده برای هر کس و در هر جا و هر اتهام باید لغو شود.
نابود باد جمهوری اسلامی، رژیمِ اعدام و کشتار در ایران!                        
شورای همبستگی با مبارزات مردم ایران – لندن


پیروز باد اعتصاب کارگران مجتمع پتروشیمی ماهشهر
اعتصاب بیش از٦٥٠٠ کارگر مجتمع های پتروشیمی ماهشهر که از ٢٤ سپتامبر (دوم مهر ماه) آغاز شد کماکان ادامه دارد. خواست اصلی کارگران لغو قراردادهای موقت، ایجاد قرارداد مستقیم و رسمی و اجرای مصوبات دولت در این زمینه میباشد. کارگران اعتصابی اعلام کرده اند تا رسیدن به خواسته های بر حقشان به اعتصاب خود ادامه خواهند داد و در صورت مقاومت دولت و کارفرمایان کل پروسه تولید را متوقف خواهند کرد.
در اردیبهشت (مارس) امسال این کارگران پیمانی با خواست انحلال شرکتهای پیمانی، برخورداری از کلیه مزایای کارگران رسمی و در اعتراض به شرایط نامناسب کاری بمدت ١١ روز دست به اعتصاب زده بودند. آن اعتصاب که با حمایت فعال سایر واحدهای تولیدی منطقه همراه شد با قول و قرارهایی که نمایندگان دولت و کارفرمایان در رابطه با بر آورده کردن خواسته های اعتصاب به کارگران دادند به پایان رسید. از آن زمان تاکنون دولت بجای اجرای توافقات بعمل امده و از جمله مصوبات خود در این مورد، تمامی تلاش خود را بر روی در هم شکستن مقاومت کارگران و ایجاد تفرقه در صفوف آنان متمرکز نمود.
خواسته های اصلی کارگران اعتصابی یعنی انحلال شرکتهای پیمانی و عقد قراداد جمعی و استخدام رسمی از مهمترین و اساسیترین خواسته های طبقه کارگر ایران است. اهمیت این خواست آنجا نمایان میشود که دریابیم بیش از ٧٠ و به برآورد برخی کارشناسان ٨٠ درصد قراردادهای منعقده کار در ایران، قرار داد موقت و یا پیمانی است. بنابراین، هر قدم پیشروی و یا پیروزی این اعتصاب تاثیر جدی در وضعیت و مبارزات کل طبقه کارگر ایران خواهد گذاشت.
اعتصاب وسیع کارگران پتروشیمی تاکنون از سوی سایر کارگران چه در ایران و چه در خارج کشور مورد حمایت قرار گرفته است. در مقابل رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی و کارفرمایان رنگارنگ تلاش ورزیده اند با وعده و وعید و تفرقه و یا تهدید و دستگیری و اخراج، اعتصاب کارگران را در هم بشکنند.
در چنین شرایطی که که دولت سرمایه دارن و کارفرمایان تمامی امکانات و توان خود را برای در هم شکستن این اعتصاب بکار گرفته و میگیرد، وظیفه عاجل ما کارگران و یا مدافعین جنبش کارگری ایران بکارگیری تمامی توان، ارتباطات و امکانات خود و محیط پیرامون در دفاع از این اعتصاب مهم و خواسته های آن است.
کارگران اعتصابی صندوق کمک به اعتصاب را هم اکنون ایجاد کرده اند. حمایت مادی و عملی از این اعتصاب با توجه به فشارهای رژیم و اوضاع نابسامان اقتصادی و معیشتی کارگران یکی از راههای اساسی حمایت از این اعتصاب و بطریق اولی طبقه کارگر ایران است.
شورای همبستگی با مبارزات مردم ایران ضمن تجلیل از اعتصاب کارگران مجتمع پروشیمی ماهشهر و حمایت همه جانبه از آن، تمامی نهادهای کارگری و فعالین سیاسی و حقوق بشر را فرا میخواند تا بطور عملی و فعال از این اعتصاب حمایت کنند.

شورای همبستگی با مبارزات مردم ایران