اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۹ مهر ۱٣۹۰ -  ۲۱ اکتبر ۲۰۱۱

با سقوط شهر سرت اعلام شد که معمر قذافی دیکتاتور سابق لیبی کشته شده است. مرگ قذافی که ۴۲ سال با خودکامگی بر سرنوشت مردم لیبی حکم رانده بود، پایان ذلت بار حکومتگری دیگر بود که تا آخرین لحظه قادر به درک موقعیت خود و دست شستن از جنون قدرت نبود. قذافی با خودبزرگ بینی جنون آمیزی هر گونه خواست کناره گیری را منتفی دانست. مردم کشور خود را به جنگ داخلی و پیگرد خانه به خانه تهدید کرد. درخواست جامعه بین المللی برای مذاکره با مخالفان را به هیچ گرفت. موجبات دخالت نظامی در کشورش را فراهم ساخت. طی هشت ماه جنگ داخلی و بمباران های هوایی ناتو در لیبی، ده ها هزار نفر جان باختند و صد ها هزار نفر زخمی، بی خانمان و آواره گشتند.

حکومت چهل و دو ساله قذافی بعد از هشت ماه جنگ فرو ریخت و خود او اکنون کشته شده است و از پس او، کشوری ویران، ملتی زخم دیده و چندپاره بر جای مانده است. اکنون هدف اول همه مخالفان حکومت قذافی یعنی پایان قطعی بیش از چهار دهه حکومت فردی حاصل شده است. اما مشکلات واقعی در گذار به یک جامعه آزاد هم چنان پا برجاست. احزاب سیاسی، سازمان ها و نهادهای مدنی وجود خارجی ندارند، حکومت قذافی همه را از بین برده است و جامعه لیبی زخم های جدیدی در جریان جنگ اخیر برداشته است. هم چنین، حضور پر رنگ کشورهای غربی و ناتو در لیبی، بر تحولات درونی این کشور سایه انداخته است. خطر انتقام گیری از هوادران رژیم پیشین و نیز بروز شکاف در درون نیروهای مخالف قذافی در کمین نشسته است. وجود سلاح در دست ده ها هزار نفر از مردم، بروز جنگ های خانگی را محتمل می سازد. ...

مرگ دیکتاتور لیبی آیینه ای در برابر همه دیکتاتورهائی است که خود را دست نایافتنی فرض می نمایند و با به صف کردن اجباری مردم در کوچه و خیابان و راه انداختن صحنه های هیاهوی مردم در پیشگاهشان، خود را گول می زنند و ملت را مدافع حکومت جابرانه خود نشان می دهند. مخالفان را منحرف، عامل بیگانه می نامند. دیکتاتور های منطقه از جمله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی، که اراده خود را مافوق اراده مردم می داند، سرنوشتی مشابه قذافی پیدا خواهند کرد. اگر کاسه صبر مردم فرو ریزد، هیچ اراده ای حتی تمام سلاح های جهان هم قادر به نجات حاکمان ستمگر منطقه از شعله های آتش قیام مردم نخواهد بود.

مرگ ذلت بار قذافی هر چند برگ امید دیگری برای مردم منطقه در مبارزه علیه خودکامگی و برای رسیدن به آزادی است، اما تا رسیدن به آزادی، لیبی راه دشواری پیش رو دارد. در این کشور که ساختارسیاسی آن به قامت قذافی دوخته شده بود و مناسبات قبیله ای در آن حکم فرماست؛ نیروهای تازه به قدرت رسیده اش نیز، نه تنها سابقه روشنی در دفاع از دموکراسی ندارند، بلکه در همین آغاز راه، رفتار هشدار دهنده ای در رابطه با دستگیر شدگان و زندانیان سیاسی و به ویژه در برخورد با قذافی هنگام دستگیری از خود نشان داده اند. لیبی بعد از مرگ قذافی هنوز تا رسیدن به آرامش، راه درازی در پیش دارد.


کمیته مرکزی سازمان اتحاد فداییان خلق ایران
پنجشنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۰ برابر با ۲۰ اکنبر ۲۰۱۱