اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱٨ تير ۱٣٨۵ -  ۹ ژوئيه ۲۰۰۶

بمناسبت ۱۸ تیر
جنبش دانشجویی، امید جنبش دموکراتیک مردم ایران است!
 
هفت سال از خیزش دانشجویان در ۱۸ تیرماه ۱۳۷۸ میگذرد. خیزشی که نشان از رویکرد نوینی در دانشگاه‌های کشور به امر مبارزه برای دموکراسی در کشورمان داشت. این حرکت، اراده دانشجویان آزادی‌خواه برای استقلال‌یابی از قدرت و نقد قدرت آن را تجلی داد. این حرکت، اتحاد گسترده دانشجویان پیرامون مطالبه تحول بنیادین در ساختار سیاسی حاکم و در سیاست‌های حکومت را به نمایش گذاشت. ۱۸ تیر آمادگی دانشجویان آزادی‌خواه و خواهان تحول برای مایه‌گذاری و فداکاری در راه گذر از استبداد به دموکراسی را یکبار دیگر به منصه ظهور رساند و به این ترتیب، پرچم سنت دیرپای مبارزه – اتحاد – پیروزی در دانشگاه‌ها را به اهتزاز در آورد. جنبش ۱۸ تیر، یک نقطه عطف در مبارزات دانشجویی دو دهه گذشته و یک فراز ماندنی در مسیر مبارزه مردم ایران علیه حاکمیت استبدادی فقهی بود.
دانشجویان مبارز دانشگاه‌های تهران و تبریز در این حرکت، بهای بزرگی پرداختند: جان دادند، تازیانه و باطوم خوردند، زندان رفتند، از دانشگاه‌ اخراج شدند و مشقات فراوان را به استقبال شتافتند. اما، در همان‌حال از دل عزم مشترک و حرکت متحد خود، رشد سیاسی و فکری بالا، تجربه در امر سازمانگری و سازماندهی، پرورده‌شدن کادرهای مجرب، بازتعریف جنبش دانشجویی و به ویژه استقلال‌یابی این جنبش از جناح‌های قدرت حاکم را برآمد دادند. با این حرکت حماسی، دانشجویان به قدرت و گستردگی خود پی بردند و به میزان وحشت حکومت و ولی‌فقیه نشسته در رأس آن از   صلابت جنبش دانشجوئی آگاهی یافتند. سرکوب ۱۸ تیر توسط رژیم، اگرچه از حرارت نخستین این حرکت کاست ولی آنرا در عمق و پهنا نیرومندتر و آبدیده‌تر ساخت.
جنبش دانشجویی در پی ۱۸ تیر وارد مرحله شکوفایی و دگردیسی در راستای دموکراتیزم و خردورزی نقاد شد، سازمان‌یافته‌تر گردید و در آن، جریانات محافظه‌کار تضعیف و گرایش‌های پیشرو و تحول‌خواه قدرت یافتند. با این تحول، جنبش دانشجویی طلسم "خودی و غیرخودی" را که پیش از آن بر اثر تحمیل حکومت حرکت دانشجویی را فلج کرده بود، در هم شکست و از مبنا قرارگرفتن باور دینی برای تشکل‌یابی   در صفوف خود گذر کرد. در یک کلام، جنبش دانشجویی از اسارت جمهوری اسلامی رهایی یافت و همه رشته‌های حکومت‌گران برای دربندکشیدن دانشگاه‌ها طی دو دهه حاکمیت آنها را پنبه کرد. جنبش دانشجویی در مسیر دموکراسی، جمهوریت، سکولاریسم، آزادی و حقوق بشر سمت گرفت و بر همین بستر نیز گرایش به اندیشه‌های چپ دموکرات رو به شکوفایی نهاد.
این وضع، حاکمیت را به هراس انداخت و سرکوب جنبش دانشجویی از طریق اعمال فشارها، محدودیت‌ها، تفرقه‌افکنی ها، انشقاق‌آفرینی در دفتر "تحکیم وحدت" و ایجاد تشکیلات‌ موازی با آن و بالاخره توسل به روش‌های مبتنی بر تطمیع دانشجویان در دستور قرار گرفت. در آخرین سالهای دولت خاتمی، این سیاست توسط گروه‌های فشار اعمال می‌شد و دستکم با سکوت دولت وقت در قبال این فشارها همراه می شد. اما با سر کار آمدن دولت احمدی‌نژاد، سرکوب در سایه   پیشین جای خود را به سرکوب سازمان‌یافته، رسمی و سیستماتیک داده است. حکومت تصمیم گرفته است و میخواهد با مهار دانشگاه، جنبش دانشجویی را از نفس بیندازد. بیشترین اعمال فشارهای دولت کنونی علیه حرکات مدنی و جنبش‌های اجتماعی طی ماه‌های اخیر، متوجه دانشگاه‌ها و دانشجویان بوده است. از زندانی‌کردن دانشجویان تا محروم‌نمودن آنها از تحصیل، از اخراج اساتید مستقل‌اندیش و سکولار تا تقویت گروه‌های فشار در درون دانشگاه‌ها، و از تصفیه کامل مدیریت دانشگاه‌ها به سود سیاست کنونی تا پادگانی‌کردن محیط دانشگاه‌ها، روش های عمل کنونی حکومت علیه دانشگاه است. در چنین شرایطی است که ما شاهد یک رهجویی برای مقابله با این سیاست‌ها در میان فعالان جنبش دانشجویی هستیم تا که مشی سرکوب خنثی شود و حرکت دانشجویی در مسیر ارتقاء و اعتلاء قرار گیرد.
  در سالروز ۱۸ تیر، آنچه را که از میان مجموعه وظایف فعالان دانشجویی که پیش روی آنها قرار دارد، باید برجسته دانست و بر آن تأکید داشت همانا این نکته مرکزی است که اکثریت قاطع فعالان دانشجوئی بر آن تاکید دارند: دستور کار روز، گسترده‌ترین اتحاد بر محور حداقل خواست‌ها می‌باشد! اکنون می‌باید بر بسیج بیشترین طیف دانشجویی تمرکز داشت و این فقط و فقط از طریق ایستادن بر آن خواست‌هایی قابل تحقق است که وسیع‌ترین نیروی دانشجویی در آنها ذینفع باشند. این خواست‌ها عمدتاً مطالبات صنفی و دموکراتیک هستند تا تأمین آزادی دانشجویان برای اظهار نظر و اقدام و عمل را پوشش دهند. چنین رویکردی، اتحاد گسترده دانشجویی را تدارک می‌بیند و پایداری و پیشرفت آنرا تضمین میکند.
اتحاد عمل پیرامون خواست‌های دانشجویی و عمل به تحقق این خواست‌ها، حکومت‌گران سرکوبگر را برای پیشبرد تصمیم‌شان علیه جنبش دانشجویی با مشکل روبرو خواهد کرد. هر سرکوب آنها، با مقابله طبیعی و فراگیر دانشجویان مواجه خواهد شد و به ساروج فشرده‌تر‌شدن صفوف متحد دانشجویی بدل خواهد گردید. راز تضمین تداوم ۱۸ تیر، امروز در این رویکرد نهفته است.
  جنبش دانشجویی ایران، امید بزرگ جنبش دموکراتیک میهن ما است.
 
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
۱۸ تیر ماه ۱۳۸۵