سرودی از سکوت و صبوری
جهانگیر صداقت فر
•
وگر سخن به میان بود -
در لحن ِ کلام
لکنت ِ اضطراب
حضوری مداوم داشت.
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
آدينه
۱۱ آذر ۱٣۹۰ -
۲ دسامبر ۲۰۱۱
- برای راوی قصههای جوباره،
ص. ابراهیمی -
سکوت و زمزمه عادت بود
و اعتماد
از دیوارهی حایل سلب؛
وگر سخن به میان بود -
در لحن ِ کلام
لکنت ِ اضطراب
حضوری مداوم داشت.
*
خموشی اما،
نه آهنگِ فریب در چنگ ِ حافظه میبافت
نه به قصدِ خیانت
سدی ز تفرقه میساخت.
زبان بستگی
سلاحی در نیام ِ تدبیر بود
در پیکاری نخواسته
که تو خود
- به میدان اندر ا ش -
عدو نبودی ،
ملعبه یی
ولی
به دست حیله کار ِ مخاصم
تا هنگام ِ ارتکاب
دست آویزی باشی
خطای مکرر ِ او را !
***
[ مدارا و صبوری
آموزهیی ز حزم ِ نیاکان بود
و امید ِ تداوم
میراثِ رسالتِ اعتقادی بود
در سطور ِ مقدس ِ دیباچهٔ یی عتیق. ]
***
و ما،
کوله بار به دوشان ِ تاریخ بوده ایم
که در غریبی ِ غربت سرای ِ مقدر
همواره و هنوز -
مزامیر ِ عشق و آشتی
در گوش زمان زمزمه کردیم،
چونان که قناری ِ محبوس
سکوت را
سرودی ساز میکند
از سر ِ دلتنگی.
*********
تیبوران - ۲۹ نوامبر ۲۰۱۱
جهانگیر صداقت فر
|