• چهارمین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در روزهای ۲۹ و ۳۰ نوامبر ۲۰۱۱ همزمان با روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان در ژنو برگزار شد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۲ آذر ۱٣۹۰ -  ٣ دسامبر ۲۰۱۱

چهارمین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در روزهای ۲۹ و ٣۰ نوامبر ۲۰۱۱ همزمان با روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان در ژنو برگزار شد.
این اجلاس با همکاری سازمان ملتها و مردمان بدون نماینده وبا شرکت بیش از ۲۵۰ نفر از نمایندگان اقلیتهای ملی زبانی و دینی بهمراه نمایندگان دولتها و کارشناسان مستقل در دو روز با بیش از ۱۰۰ سخنرانی و حضور چشم گیر زنان وخصوصا خانمها پروانه حیدری، ژاله تبریزی، مینا سلیمانی و جمیله فیصل از ملیهتای کرد، ترک، بلوچ و عرب ایرانی با موفقیت به انجام رسید.
در زیر متن سخنرانی کوثر آل علی محمره در این اجلاس را می خوانید:


ریاست محترم اجلاس
خانم ها – اقایان
سخنم را با گرامیداشت روز ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، ضمن شرح مختصری از شرایط ناگوار زیستی و خشونت علیه زنان عرب اهوازی بعنوان زنانی تحت ستم چند گانه و چند لایه جنسی-ملیتی اغاز و در خاتمه پیشنهاداتی نیز تقدیم می نمایم.
از حدود یکصد سال پیش تاکنون که زنان جهان به امتیازات بسیاری در زمینه حقوق اجتماعی –سیاسی و برابری در مقابل مردان دست یافته اند، زنان ترک، کرد، بلوچ، عرب، ترکمن و سایر اقلیتهای قومی و مذهبی در ایران پیوسته در عقب ماندگی و حاشیه نگهداشته شده ودر معرض خشونت جسمی، جنسی، روحی و روانی، اقتصادی، مالی و از همه مهمتر فرهنگی قرار داشته اند.
اگرچه زنان جدا از ملیت، فرهنگ، مذهب و موقعیت اجتماعی بصورت مستمر در معرض خشونت و تبعیض هستند، اما یدون شک جوامعی که از نظر اقتصادی عقب نگهداشته شده و همچنان زیر فشارهای فرهنگی و سنت و مذهب دست و یا می زنند، خشونت و تبعیض بیشتری در حق زنان روا می دارند. این خشونت از انجاییکه سیستماتیک می باشد نمی توان به طور موردی به ان اشاره یا به تجزیه و تحلیل ان پرداخت و برای مبارزه با ان و ارائه راه حل بایستی ریشه ای و ساختاری با ان برخورد نمود.
تحمل درد و رنج تبعیض یا اسارت در تار و پود بیماریهای عصبی و روحی و روانی، رانده شدن به حاشیه جامعه
یا کنج خانه، پشت درهای بسته زندگی کردن، جزئی از سرنوشتی است که زنان عرب اهوازی به مانند سایر زنان ملیتهای غیرفارس در طول حاکمیت دو رژیم "پهلوی" و "جمهموری اسلامی"در ٨۶ سال گذشته با ان روبرو
بوده اند. بر ان می توان تاثیر ویرانگر جنگ هشت ساله ایران و عراق را که نتیجه اش چیزی جز تهجیر، دربدری،
فقر، فقدان هویت ملی برای انسان عرب اهوازی بطور عام و زن عرب اهوازی بطور خاص نبوده، اضافه نمود.
به طوریکه امار رسمی نشان می دهد زنان عرب اهوازی در سن ٣۵ سالگی به بیماری سرطان مبتلا می شوند،٨۰ درصد انان تا زمان رسیدن به دانشگاه ترک تحصیل می کنند و در نهایت ۵۰در صد زنان فارغ التحصیل از دانشگاه بیکار می مانند.
امار فوق توسط نهادها و مسئولین حکومتی مانند خانم مریم حیدریان معاون استاندار اهواز (خوزستان رسمی) که هم چون اسلاف غیرعرب خود که از مناطق دیگر و خصوصا مناطق مرکزی به خدمت گرفته شده اند، نا اشنا به زبان ،فرهنگ، عادات و اداب و رسوم زنان عرب اهوازی می باشد، تایید شده است.
با وجود انکه جنبش زنان ملیت های غیرفارس در ایران پیوسته در حاشیه گفتمان جنبش زنان در ایران قرار داشته اما زنان عرب اهوازی در کنار زنان سایر ملیتها و اقوام دیگر در راه حفظ هویت عربی اش در فعالیت و مبارزه بوده است و ضمن انجام وظایف انسانی خود بعنوان مادران جامعه در سیاست و اقتصاد و هنر و ادبیات فعالانه شرکت دارند. خانم فهیمه اسماعیلی یکی از این زنان مبارز و فداکار با حکم ۱۵ سال زندان، پس از اعدام همسرش که از فعالین اجتماعی و سیاسی بوده روبرو می شود. نمونه دیگر، خانم معصومه کعبی است که به همراه فرزندانش تحت شدیدترین فشارها برای اعتراف علیه همسر خود قرار گرفت، خانم سکینه نیسی یکی دیگر از زنان عرب اهوازی است که در برابر فشارهای وحشیانه و خشن ماموران امنیتی حکومت در حالیکه سه ماهه حامله بود در زندان سقط جنین کرد.
اما با در نظر گرفتن شرایط فوق و در زمان حاکمیت فعلی پیشنهادات ذیل را به منظور بهبود اوضاع انسانی، فرهنگی و ملی زنان عرب اهوازی ارائه می دهم، تا از طریق سازمان ملل، حاکمیت را وادار به براوردن ان نماید.

۱) ارتقا سطح بهداشت عمومی، روانی، اجتماعی و فراهم نمودن مددهای اجتماعی برای زن عرب اهوازی و
ایجاد زمینه های اشتغال و سرمایه گذاری برای زنان بصورت عام و زنان تحصیلکرده بطور خاص.
۲) ارتقا سطح اموزش و خصوصا اموزش زبان عربی بعنوان زبان اول در روستاها و شهرها از مدارس ابتدایی تا
دانشگاه.
٣) بالا بردن سطح فعالیتهای اجتماعی از طریق رفع موانع بر سر راه تشکیل انجمن ها و تشکیلات مستقل زنان و
مراکز فرهنگی، هنری ادبی و عدم ممانعت از انتشار مقالات، کتب و سایر تولیدات فرهنگی زنان به زبان مادری.


کوثر ال علی محمره –ژنو –۲۹نوامبر ۲۰۱۱