• یک فعال جنبش کارگری می گوید، فراخوان سراسری مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و از جمله منصور اسالو، رهبر سندیکای کارگران شرکت واحد، در میان فعالین سندیکایی و کارگری با استقبال مواجه شده است. او در این گفتگو همچنین از فشارهای مداوم امنیتی بر فعالین کارگری خبر می دهد و تاکید می کند این فشارها موجب آن نشده است که فعالان کارگری از مبارزه برای تشکیل و یا احیای سندیکاها و دستیابی به حقوق خود دست بردارند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۱ تير ۱٣٨۵ -  ۱۲ ژوئيه ۲۰۰۶

اخبار روز: یک فعال جنبش کارگری می گوید، فراخوان سراسری مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و از جمله منصور اسالو، رهبر سندیکای کارگران شرکت واحد، در میان فعالین سندیکایی و کارگری با استقبال مواجه شده است. او در این گفتگو همچنین از فشارهای مداوم امنیتی بر فعالین کارگری خبر می دهد و تاکید می کند این فشارها موجب آن نشده است که فعالان کارگری از مبارزه برای تشکیل و یا احیای سندیکاها و دستیابی به حقوق خود دست بردارند.
 
این فعال جنبش کارگری در مورد فراخوان اکبر گنجی مبنی بر حرکت مشترک اعتراضی و اعتصاب غذا برای آزادی زندانیان سیاسی از جمله منصور اسالو رهبر سندیکای کارگران شرکت واحد، و احتمال پشتیبانی اقشار کارگری از این فراخوان می گوید: آنقدر که من اطلاع دارم در میان فعالین سندیکایی و کارکنان شرکت واحد از این کار استقبال شده است. من انجام اعتراضاتی در این زمینه را در جامعه، بخصوص از جانب محافل دانشجویی، روشنفکری و کارگری ممکن می بینم، چون جامعه بسیار از عملکرد دولت ناراضی است و زمینه حرکتهای اعتراضی هم بالا است. وی می افزاید: البته آنها برای ۱٨ تیر به بسیج نیروی بی سابقه دست زدند و برای مقابله با شرکت گسترده مردم در رابطه با این فراخوان، هم چنان نیروهای خود را در حالت بسیج نگه خواهند داشت. اما این کارها برای خودشان هم هزینه دارد. با ادامه مقاومت و اعتراضات این وضعیت بتدریج برای خود این ها غیر قابل تحمل خواهد شد. وی اضافه می کند: اما در مورد حرکتهایی که در این رابطه قرار است انجام شود اجازه بدهید که منتظر بمانیم.
 
وی از فشار مداوم نیروهای امنیتی بر فعالین کارگری خبر می دهد و می گوید: از زمان تشکیل سندیکای شرکت واحد به این طرف ما شاهد افزایش پیگرد و فشار بر فعالین سندیکایی بوده ایم. برای مدتی این فشار بیشتر متوجه رهبران و فعالین سندیکایی شرکت واحد بود که همگی در جریان بگیر و ببندها، زندانی و تهدید کردن ها و اخراج ها بودیم و هنوز ۱۷۰ نفر از کارکنان عضو سندیکای این شرکت به صورت تعلیق باقی نگه داشته شده اند. اما پس از مدتی دایره سرکوب فراتر رفت و تعداد زیادی از فعالین در بخش های مختلف از جمله فعالین سندیکاهای صنوف نیز تحت قشار قرار گرفتند و تقریباَ هفته ای نیست که از بازداشت موقت و احضار بی سروصدای یک یا چند نفر خبر نرسد. به گفته ی وی نحوه احضارها و نحوه بازجویی ها هم مخصوص است. چون نمی توانند اتهامی به این افراد وارد کنند، سعی می کنند با روش هایی نظیر تهدید به سر به نیست کردن تا شکنجه تا دادن وعده های اغواکننده در صورت همکاری با دستگاه های امنیتی، فعالین را در مخمصه قرار دهند. اگر با هیچ کدام از اینها موفق نشدند، به شخص احضار شده می گویند چنان چه دست از فعالیت بر ندارد باید منتظر اقدامات جدی تر باشد.
این فعال کارگری می گوید: به نظر می رسد که هدفشان نابود کردن نهادها و هیئت های موسس سندیکایی مستقل و سندیکاها و تشکل هایی است که در دهه گذشته شکل گرفته و یا خود را احیاء کرده اند می باشد.
 
وی در پاسخ به این پرسش که: این فشارها چقدر موثر بوده است؟ می گوید: بی تاثیر نبوده است، اما کمتر فعال موثری را توانسته اند مرعوب کرده و به خدمت اهداف خود بگیرند. ولی به هرحال هر وقت که میلشان می کشد با اشخاص تماس می گیرند و در هر جا که بگویند باید طرف برود. خیلی وقت ها با سوژه شان قرار خیابانی می گذارند، خیلی امنیتی و سیستماتیک عمل می کنند و دست از سر طرف بر نمی دارند.
 
وی می گوید معمولا اظهاریه و حکم جلب صادر نمی کنند، اغلب از طریق پیام شفاهی و از طریق تلفن اشخاص را احضار می کنند، اگر بخواهند حکم جلب صادر کنند باید اتهام را در حکم مطرح کنند. اما اتهامی ندارند که بزنند. می گویند از خارج پول می گیرید همه حرفشان این است که چرا برای کارگران اخراجی از مردم کمک جمع می کنید و یا اینکه سندیکا پروژه آمریکایی ها است و یا اینکه از شخص احضار شده می خواهند که در باره فعالین سندیکایی سالهای اول انقلاب اطلاعات بدهد. یکی از شگردهای آنها خراب کردن فعالین سندیکایی است. در مواردی خودشان برای خنثی کردن کسانی که مرعوب نمی شوند خبر جعلی می سازند و شایعه سازی می کنند. خودشان این شایعات را پخش می کنند که شخص مذکور با ماموران امنیتی همکاری می کند.
 
این فعال کارگری در مورد ادامه تلاش هایی که برای احیاء و تشکیل سندیکاها صورت می گیرد، می گوید: اصولاَ فشارها کم اثر بوده است، در همین مدت تعداد زیادی هیئت موسس سندیکایی جدید یا بوجود آمده و یا در حال تدارک هستند. خواست ما یک خواست کاملاَ قانونی است. ما می گوئیم که اصل ۲۶ قانون کار هم مبنای تشکیل سازمانهای کارگری و کارفرمایی قرار گرفته، طبق توافق پیشین انجام شده با سازمان بین المللی کار، این توافق را رعایت کنید و مانع تشکل و فعالیت سندیکاها نشوید. مراجعه و شکایت ما به سازمان بین المللی کار هم همین بوده است که دولت ایران از انجام توافغات حاصل شده مبنی بر اصلاح قانون کار منطبق با کنوانسیون های ٨۷ و ۹٨ و رعایت حقوق سندیکایی کارگران ایران به بهانه های نادرست شانه خالی می کند. کجای این درخواست جرم است؟ حرف ما همیشه این بوده است، چیز پنهانی هم نداریم، آنها خودشان هم خوب می دانند اتهاماتی که بر ما وارد می کنند ناروا است. وی تاکید می کند: در مورد اسالو هم این طور است. این همه مدت یک آدم شریف را که از بیماری هم رنج می برد تا توانستند آزار و اذیت کردند که او را وادار کنند اتهاماتی را که ساخته و پرداخته خودشان است او به زبان بیاورد که ایشان تسلیم نشده و مرتب بر بیگناهی خود و حقانیت و قانونی بودن فعالیت سندیکایی خویش تاکید کرده است. وی می افزاید: اگر من را هم بگیرند چیز دیگری به غیر از آنکه اسالو و سایرین می گویند ندارم که بگویم.
 
این فعال کارگری در پایان در مورد راه های مقابله با فشارهای روز افزون بر فعالیت های کارگری می گوید: راهش عقب نشینی و دست کشیدن از فعالیت نیست. راهش این است که بر مشروعیت حقوق سندیکایی اصرار کرد، به فعالیت ها ادامه داد، از سازمان های بین المللی و کارگری کمک گرفت و مهمتر از همه با جنبش ها و نهادهای اجتماعی، دانشجویی، زنان، حقوق بشری برای دفاع از نهادهای مدنی و اجتماعی همکاری و هم فکری کرد. با تمام این مشکلات و فشارها فکر می کنم که روند حرکت به سوی جامعه مدنی و دمکراتیزه شدن جامعه امری است ناگزیر و غیرقابل بازگشت، به همین دلیل به آینده این حرکت ها بسیار امیدوارم.