• مزاحمت جنسی در اغلب اوقات درخانه ی قربانی آزار جنسی یا خانه ی مزاحم صورت میگیرد و درصد اندکی از مزاحمان برای کودک غریبه اند. معمولا مزاحمان جنسی یا از اعضای خانواده وف امیل یا آشنایان و همسایگان هستند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٣ دی ۱٣۹۰ -  ۲۴ دسامبر ۲۰۱۱

آزار جنسی و مزاحمت جنسی اصطلاحات مترادفی به شمار میآیند. زیرا هر دو به پیشروی و فعالیت جنسی ناخواسته اشاره دارند که بصورت عورت نمایی و استفاده از کلمات و نگاههای دعوت کننده صورت می گیرد. نوازش فعال و غیرفعال از زمره ی فعالیتهای رایج در آزار جنسی است. طبق تعریف ارتباط با کودک در هر سطح(نوازش اندامی با دستان تا مرحل پیشرفته به قصد لذت جنسی) و به هر شیوه با هدف بهره کشی جنسی در چارچوب روانشناسی سوءاستفاده ی جنسی از کودک تلقی می شود.
در این گونه رویدادها کودک بسیار تحریک پذیر است، به این معنی که کودک تحت آزار بعد از مدتی به علت تحریک شدن راحتتر در معرض سوءاستفاده کنندگان قرار میگیرند. بزرگترین دستاورد نظریه ی فروید، بیان تحریک پذیری جنسی کودکان از بدو تولد است و آمادگی تحریک پذیری در هر گروه سنی وجود دارد. یکی از مهمترین سنین تحریک پذیری دوران پیش دبستانی است و این دوران بلوغ اولیه نام دارد. این امر را می توان در بازی های بابا و مامان و دکتر در کودکان مشاهده کرد که رنگ و بوی جنسیتی دارند.
مزاحمت در اغلب اوقات درخانه ی قربانی آزار جنسی یا خانه ی مزاحم صورت میگیرد و درصد اندکی از مزاحمان برای کودک غریبه اند. معمولا مزاحمان جنسی یا از اعضای خانواده و فامیل یا آشنایان وهمسایگان هستند. کودکان تحت آزار ممکن است به کرات به فعالیتهای جنسی از قبیل مقاربتهای دهانی وادار شوند و هرچه بیشتر درگیر شوند بیشتر احساس در دام افتادگی به آنها دست می دهد و به گرفتن حق السکوت یا قتل والدینشان در صورت لو دادن ماجرا تهدید می شوند. اگرسوءاستفاده ی جنسی از کودک توسط افراد همخون باشد، تاثیر روانی به شدت عمیقی بر روی کودک می گذارد، حتی اگر این آزار جنسی سطحی باشد. زیرا کودک انتظار ندارد پدرش به قصد لذت جنسی به او دست بزند و در این صورت کودک ناراحتی را در خود فرو میریزد در حالیکه اگر این تعرض جنسی به شکل عمیقتر توسط غیرخودی انجام شود کودک بهتر آن را می پذیرد.
کودکان عقب مانده، بیشترین گروه کودکان قربانی آزار جنسی هستند و از نظر فراوانی دختران بیشتر در خانه و پسران در بیرون مورد سوءاستفاده ی جنسی قرار می گیرند و چه بسا این امر را برای آنان عادی میسازند و تا همیشه در این دام گرفتارشان می کنند.
خانواده هایی که حریم کلامی ندارند و از واژه های ناپسند استفاده می کنند در معرض خطر بیشتری قرار دارند، چراکه هر چیزی را بتوان به راحتی به زبان آورد به همان راحتی هم می توان انجام داد.
درحال حاضر سوءاستفاده های جنسی درمقایسه با دهه های گذشته به شدت در حال سازمان یافتن است. میلیونها دختر و پسردر سطح جهان مورد سوءاستفاده ی جنسی قرار میگیرند.
نکته ی مهم دیگر این است که، سوءاستفاده ی جنسی ازکودکان به دو نوع رسمی وغیررسمی تقسیم می شود. ازدواج دختر زیر ۱۵سال با فردی ۶۰ ساله نوعی از سوءاستفاده ی جنسی رسمی است. درمورد نوع غیررسمی می توان به والدینی اشاره کرد که خود واسطه ی روسپیگری فرزندان خود هستند و اولین متقاضی را برای دخترانشان می آورند. شماری از مردان که نقش واسطه را ایفا میکنند، به سراغ خانواده های متزلزل میروند وبا دختران آنها ازدواج می کنند و از این راه سعی دارند همسر نوجوان خود را با دوستان خود شریک شود و این نمونه ای از آزارجنسی غیررسمی است.
عواملی همچون فقر، تحریک زودرس، قبح شکن، عادت دادن کودکان و در معرض دید قرار دادن برنامه های انحرافی، به دفعات دربالا رفتن آمار آزار جنسی موثرند.
از پیامدهای ناشی از آزار جنسی می توان به احساس ناتوانی و اختلالات روانی شدید (افسردگی –اضطراب...)، خشم، کاهش عزت نفس در قالب خود را مقصر دانستن و احساس شرمساری و گناه، گرایشات خودویران سازی و خودکشی گرایانه، اقدام به مصرف مواد، بی بندو باری و نوعی ترس در برقراری روابط صمیمانه اشاره کرد.
در مورد دختران آثار مخرب دیگری چون، از دست دادن اعتماد به مردان، ازدواج نکردن یا انتخاب نامناسب همسر، داشتن خودپنداره ی ضعیف و فقدان حمایت خانواده و جامعه قابل توجه است.
از آنجا که آزار جنسی کودکان رویدادی خانمان برانداز است، این اتفاق یکی از مخربترین رویداد زندگی فردیست که تاثیر خود را بر زندگی برای همیشه به شکل های مختلف نشان می دهد. بنابراین بدیهی است راهکاری برای پیشگیری بیابیم.
برای آموزش فرزندان جهت مراقبت از خود و داشتن زندگی سالم باید از خانه و مهدکودکها و مدارس اولین قدم را برداشت. والدین و مربیان باید بتوانند به بهترین شیوه کودکان خود را یاری دهند تا روزی در دام آزار جنسی گرفتار نشوند که ملزومه موفقیت در این کار در وهله ی اول جلب کردن اعتماد کودک به خود است، تا بتواند راز یا چیزی که او را آزار داده به راحتی و در نهایت آرامش و بدون ترس آن را با والدین و بزرگترها مطرح سازد.