هرکسی بر طینتِ خود می تند
اسماعیل خویی
•
دخترِ خوب ام ، سبای نازنین!
خوش ندارم بینم ات غمگین چنین.
چند تن همراهِ ناهمتای تو
سنگ اندازند پیشِ پای تو:
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
يکشنبه
۱۱ دی ۱٣۹۰ -
۱ ژانويه ۲۰۱۲
دخترِ خوب ام ، سبای نازنین!
خوش ندارم بینم ات غمگین چنین.
چند تن همراهِ ناهمتای تو
سنگ اندازند پیشِ پای تو:
سنگ های نفرت و کین و حسد
وآنچه از زشتان به نیکان می رسد.
تو چه خواهی کرد با مُشتی دنی:
مرد و زن شان ننگِ مرد و زنی.
همچنان بگذارشان با ننگِ خویش:
تخته بندِ جانِ پُرنیرنگِ خویش.
باری، از اینان تو خواهی چون کنند،
جز که هم "بر طینتِ خودشان تنند؟!"
هرکسی کاو بازداند بد ز نیک
می شناسد گوهرِ اخلاق، لیک
آگهانه باز اگر بد می کند،
وای بر او، زآن که با خود می کند.
تا بگوید حرفِ آخر را پدر،
بی که در آن واژه ای گردد هدر،
به که بابا گفتِ مولا نو کُند:
"مه فشاند نور و سگ عوعو کند."
ششم اکتبر ۲۰۱۱،
بیدرکجای لندن
|