اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۶ دی ۱٣۹۰ -  ۱۶ ژانويه ۲۰۱۲

نامه به وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی:
دکتر مرضیه وحید دستجردی

چندی است همه هستی ایران و ایرانیان با مسأله انرژی هسته گره خورده است. در اخبارجهان و افکار جهانیان، نام ایران با تلاش برای دستیابی به انرژی هسته ای معادل شده است. فشارهای فزاینده جهانی برای بازداشتن حکومت از این بازی مرگبار و بی سرانجام، روزگار مردمان را سخت تر و تلخ تر از پیش نموده وبیم آن می رود که با تنگ تر شدن حلقه تحریم ها، ملتی به ورطه ادبار و تباهی درافتد. تهدید به حمله نظامی و شبح شوم آن، مردم مصیبت دیده ی تازه از جنگ هشت ساله رهیده را نگران تر و ناامید تر از قبل کرده است.
سوالی که پیش می آید این است که با وجود این همه سختی و رنج و فشار، ضرورت دستیابی به انرژی هسته ای چیست وانرژی هسته ای را می خواهیم برای چه کار؟ این چه کیمیایی است که برای به دست آوردنش باید هستی مان را به قماری بگذاریم که بازنده بودنمان از هم اینک هویداست؟ حالا دیگر همه می دانند هراس از اهداف نظامی برنامه اتمی ایران، قدرتهای بزرگ جهان را به تکاپو انداخته که به هر روش ممکن از تحریم اقتصادی گرفته تا حمله نظامی، مانع از دستیابی ایران به چنین امکانی شوند. اما حکومت بدون توجه به این فشارها، و غره به توان خویش در رویارویی با مخالفانِ برنامه هسته ای بر صلح آمیز بودن این برنامه پای می فشارد و آن را حق مسلم مردم می خواند. هرچند معلوم نیست مردم در کدام رفراندوم و نظر خواهی، به پیگیری برنامه هسته ای و استفاده از این حق مسلم رأی داده اند که حکومت زیرلوای حق مردم و خواست مردم وارد این بازی خطرناک شده است.
از اینها گذشته آنچه مرا برآن داشت که به عنوان عضوی از سیستم بهداشتی و درمانی کشور، و یک شهروند که در کسوت طبابت مشغول خدمت است برای شما به رسم این روزها نامه ای بنویسم، تأکید حاکمیت بر مصارف صلح آمیز برنامه هسته ای و بویژه مصارف پزشکی است. بله مصارف پزشکی! کاربرد پزشکی یک برنامه صلح آمیز ترین و انسانی ترین هدفی است که می توان برای آن برشمرد و البته که هیچ کس نمی تواند با اهداف پزشکیِ برنامه ای حتی اگر هسته ای باشد مخالفت نماید؛ در راه اهداف پزشکی، استفاده از هرچیزی حتی اعضای حیاتی انسان هم که باشد مشروعیت می یابد چرا که زندگی بخش است و سودایش بقای بشر. پیشرفت در زمینه پزشکی، انسانی ترین جنبه پیشرفت علمی است و کیست که آرزومند پیشرفت علمی و افزوده شدن دستاوردی به دستاوردهای پزشکی در هر نقطه جهان نباشد. کیست که رویای زندگی بهتر و سالم تر برای بشر نداشته باشد. اما، آنچه این مصرف پزشکی صلح آمیز را مشکوک و باورناپذیر می کند، و یقین به سویی می برد که مصرف پزشکی انرژی هسته ای، یک توجیه دروغین و رسواست، تناقض های موجود در این ادعا با واقعیت های بهداشتی و درمانی کشور است.

وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

شما با سوابق طولانی تان در وکالت و وزارت حتما خوب می دانید که برنامه ریزی برای نظام بهداشتی درمانی، لازم است براساس نیازسنجی و تعیین اولویت های بهداشتی-درمانی هر کشور باشد. و با عنایت به اشرافتان بر وضعیت بهداشت و درمان ایران، باید از شما به عنوان عالی ترین مقام سیستم بهداشت و درمانی پرسید در کشوری که با انواع و اقسام مشکلات و کمبودها در سیستم بهداشتی و درمانی اش روبه روست، چگونه کاربرد انرژی هسته ای برای مقاصد پزشکی (که در این شرایط زیاده از حد لوکس و تجملی به نظر می آید) به مهم ترین و حیاتی ترین خواسته اش تبدیل شده است؟
با کدام نیازسنجی، مشخص شد که ایران نیازمند انرژی هسته ای برای مصارف پزشکی است؟ این چه نیاز مبرمی است به چند رادیو ایزوتوپ و داروی رادیواکتیو که به خاطرش مملکت را باید به پرتگاه فلاکت و فنا برد؟ مگر می خواهیم پیشرفت پزشکی هسته ای را بر خرابه ها و خاکستر برجای مانده از جنگ احتمالی یا قحطی و وانفسای تحریم جشن بگیریم؟ آخر پیشرفت پزشکی هسته ای به چه قیمتی؟!

خانم دکتر مرضیه وحید دستجردی
شما پیش از آنکه سیاستمدار باشید، پزشک هستید و انتظار می رود رویکردتان به مسایل، رویکردی اخلاقگرایانه و مسوولانه باشد. اخلاق پزشکی حکم می کند، حساب پزشکی را که هدفش تأمین سلامت و به ارمغان آوردن زندگی است از هرآنچه سودای مرگبار جنگ و ویرانی دارد سوا کنیم. ناگفته پیداست که مصارف پزشکی انرژی هسته ای فقط توجیه و بهانه ای است برای کاستن مخالفتها با این برنامه و همراه کردن بخش بی اطلاع جامعه با آن و خریداری مشروعیت. و گرنه در کشوری که ۹۹ درصد مواد اولیه داروهایش از خارج تأمین می شود، چگونه می شود از خودکفایی در زمینه پزشکی هسته ای سخن گفت؟! چگونه می شود مهمترین هدف برنامه ای، ارتقاء پزشکی مملکت باشد و در عین حال، بدون ملاحظه جانهای دردمند بیماران، بلای تحریم را به جانشان انداخت آن گونه که از دستیابی به دارو محروم شوند. تحریم کنندگان و سیاهی لشگر وطنی شان، غذا و دارو را مشمول تحریم نمی دانند اما از هم اکنون و با محدودیت معامله بانکهای ایرانی، شرکت های واردکننده نیز فعالیتشان متوقف شده و باید رفت و استیصال بیماران دردمند را در مقابل داروخانه ها دید.

خانم دکتر وحید دستجردی
پیشرفت پزشکی یک آرزوی انسانی و مثبت است اما نه به هرقیمتی. این ساده ترین شرط عقل است که بهایی که برای به دست آوردن چیزی پرداخت می شود متناسب با ارزش واقعی آن باشد. شما به خوبی می دانید که در میان مشکلات ریز و درشت و اوضاع نابسامان بهداشتی و درمانی این کشور، نیاز واقعی ما، نه دستیابی به انرژی هسته ای بلکه صدها درد بی درمان دیگر است که با گذشت سالیان برآنها افزوده می شود. وزارت بهداشت هزاران کار نکرده دارد که دستیابی به انرژی هسته ای هزارمین هم به حساب نمی آید!
خانم وزیر، از شواهد و قرائن نیک پیداست که هدف برنامه هسته ای حکومت ایران، تنها مصارف پزشکی نیست و این کاربرد پزشکی فقط وجه مشروع قضیه است و در حد یک بهانه. ولی حتی در این صورت هم، وظیفه انسانی و اخلاقی و مسوولیت حرفه ای شما حکم می کند که پزشکی را از سیاست جدا نموده و اعتبار این حرفه را در مسلخ منافع و مصالح مقطعی سیاسی، قربانی نکنید. این استفاده ابزاری از اعتبار پزشکی را متوقف کنید. بر دیگرانی که پزشک، نیستند حرجی نیست، اما یک نفر پزشک متعهد است به آن که تا در توان دارد زندگیبخش باشد، نه آن که پزشکی را تا حد وسیله ای سیاسی تنزل دهد و محملی برای استفاده و پیشبرد منافع سیاسی و گروهی نماید. باید پای پزشکی را از پرونده هسته ای بیرون کشید، دردهای واقعی سیستم بهداشتی و درمانی کشور را برشمرد و نیازهای واقعی آن را باز گفت. این در درجه نخست رسالت شما است تا فردا روز در قضاوت آیندگان، سربلند و سرافراز باشید و به سوگندی که برای حراست از جان انسان یاد کرده اید وفادار.