• حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) در نامه ی خود از باراک اوباما خواسته است به حمایت از سیاست های دولت ترکیه در سرکوب و قتل عام کردها پایان دهد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲٨ دی ۱٣۹۰ -  ۱٨ ژانويه ۲۰۱۲

اخبار روز: مجلس حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک)، در نامه ی سرگشاده ای خطاب به باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا، که امروز (چهارشنبه) منتشر شد، از وی خواسته است به حمایت از سیاست های دولت ترکیه مبنی بر سرکوب و قتل عام کردها در این کشور پایان دهد:


جناب آقای باراک حسین اوباما رئیس جمهور ایالات متحده‌ی آمریکا
در تاریخ ۲٨/ ۱۲/ ۲۰۱۱ در منطقه‌ی قلابان شرناخ واقع در شمال کوردستان(ترکیه) ٣۵ شهروند کورد از سوی جنگنده‌های جمهوری ترکیه به‌ شیوه‌ای وحشیانه قتل‌عام شدند. این خبر حزن‌انگیز، صفحه‌ی سیاه دیگری از نسل‌کشی‌ را در تاریخ مبارزات خلقمان در همه‌ی بخش‌های کوردستان رقم زد و موجب انزجار و نارضایتی‌های گسترده در میان خلقمان در همه‌ی بخش‌های کوردستان و خارج از میهن گردید. هیچ وجدان آگاهی در سطح جهان نماند که این عمل وحشیانه را محکوم نگرداند و تنفر خویش را از این واقعه ابراز ننماید. مطمئناً سکوت در برابر چنین جرمی به معنای پذیرش آن است و این نیز خود جرمی است در حد جرم عاملان این کشتار ضدانسانی.
سال‌هاست که رژیم ترکیه به‌عنوان هم‌پیمان اصلی ایالات متحده‌ی آمریکا در منطقه، نقش مرکز سیاست نابودی و امحای خلق کورد را بر عهده دارد. در نتیجه‌ی آن، صدها قتل‌عام و ترور این‌چنینی و در ابعادی بسیار گسترده‌تر علیه خلق کورد انجام داده است. عملکردهای این رژیم علیه خلق کورد، به مراتب از اعمال دیکتاتورهایی نظیر صدام حسین خطرناک‌تر بوده و تأثیراتی منفی بر روی خلق کورد بر جای نهاده است. حتی در سطح خاورمیانه، سیاست و عملکردهای این رژیم علیه خلق کورد همچون مدلی از طرف ایران، عراق و سوریه نیز پیروی شده است. ترکیه در این زمینه به‌عنوان پیشاهنگ نابودی خلق کورد و کوردستان ایفای نقش نموده است.
بر همگان و به‌ویژه برای خلق کورد واضح و آشکار است که ایالات متحده‌ی آمریکا خصوصاً در طول مرحله‌ی مداخله در خاورمیانه و پس از روی کار آمدن جناح دموکرات در آمریکا، با همه‌ی توان خود از رژیم ترکیه پشتیبانی نموده و نقشی مرکزی را در روند تغییر و تحولات منطقه به این دولت بخشیده است. همزمان خلق کورد و تمامی طیف‌های مبارز این خلق بر این حقیقت واقفند که رژیم ترکیه برای جنگ با خلق کورد و نابودی این خلق تمامی امکانات اقتصادی و نظامی و حتی بیشترین سطح اطلاعاتی خویش را از ناتو و ارگان‌ها و نهادهای مختلف ایالات متحده‌ی آمریکا دریافت می‌کند. بدون شک ابتدایی‌ترین حق خلقمان این است که این پرسش را مطرح سازد که با چه هدفی این‌همه با ترکیه همکاری صورت می‌گیرد؟ در راستای کدامین هم‌پیمانی و برای به دست آوردن کدام منفعت دولت آمریکا این‌چنین با خلق کورد به ضدیت می‌پردازد؟! بیانیه‌ی مسئول سفارت‌خانه‌ی آمریکا درباره‌ی حادثه‌ی اخیر که در آن آمده بود «ما در کنار ترکیه قرار داریم»، بسیار تعجب‌برانگیز است زیرا دولت ترکیه خود در این مورد هیچ بیانیه‌ای صادر ننموده بود و چنان وانمود می‌کرد گویا در این مورد در حال تحقیق و بررسی حادثه هستند. ممکن است در پاسخ، بحث از پروسه‌ی اسلام سیاسی‌ـ لیبرال شود؛ همان اسلام سیاسی‌ای که در تلاشند با پیشاهنگی خط مشی فتح‌الله گولن و حزب عدالت و توسعه آن را توسعه بخشند و بدین ترتیب با بی‌تأثیر نمودن خط اسلام رادیکال و تندرو، دولت و جناح‌های اسلامی را به سیستم جهانی ضمیمه گردانند. اما آنچه که بر این مبنا صورت گرفته است، نه‌تنها پیروزی این پروژه را نشان نداده است بلکه اجرای چنین پروژه‌ای سبب گردیده که رادیکالیسم اسلامی هر چه بیشتر در سطح منطقه توسعه یابد. خشونت‌ها در منطقه ازدیاد یافته‌اند؛ جناح‌های دیکتاتور و مرتجع منطقه گستره‌ی هم‌پیمانی میان خود را افزایش داده‌اند و هم‌پیمانی نوینی در میان آن‌ها صورت می‌پذیرد. از همه‌ی بدتر منطقه را با مدلی اسلام سیاسی ترکیه‌ای روبه‌رو ساخته که خود آن مرکز چالش‌ها و بحران‌های خاورمیانه بوده و یکی از اصلی‌ترین نیروهایی است که به‌طور مستقیم و غیرمستقیم همکار تروریسم است و عامل ایجاد ناآرامی‌ در منطقه می‌باشد.‌ با توجه به این وضعیت، این پرسش مطرح می‌شود که آیا ایالات متحده‌ی آمریکا فرایند دموکراتیزاسیون و مدل دموکراسی را در منطقه پیشبرد می‌دهد یا بحران‌ها و مدل دیکتاتوری و قتل‌عام‌ها را عمیق‌تر می‌سازد؟!
رژیم ترکیه پس از بر سر کار آمدن حزب عدالت و توسعه، مانع اساسی در برابر روند پیشبرد تحولات و دموکراسی در ایران بوده است. در دوران حکومت حزب عدالت و توسعه، مناسبات این دو دولت تغییراتی جدی را در توازنات منطقه ایجاد نموده و خصوصاً امید بیشتری را به جمهوری اسلامی بخشیده تا هم در داخل و هم در خارج از ایران پایه‌های خود را مستحکم‌تر گرداند. برخورد رژیم ترکیه در قبال جنبش آزادی‌خواهی خلق کورد در شرق کوردستان که در برابر جمهوری اسلامی ایران به مبارزه می‌پردازد، اثبات‌گر این واقعیت است. برای مثال متد جنگ جمهوری اسلامی در برابر حزبمان پژاک به‌طور کامل برگرفته از تجارب رژیم ترکیه است. متد جنگ کنتراگریلایی، انتقال داده‌های اطلاعاتی به ایران که از طریق هواپیماهای جاسوسی شما و اسرائیل جمع‌آوری شده است؛ همکاری نظامی گسترده با ایران خصوصاً حمله‌ی ۱ می ۲۰۰٨ به مرکز مطبوعات حزبمان از سوی جنگنده‌های ارتش ترکیه که طبق اطلاعات مذکور صورت پذیرفت؛ ارسال ادوات نظامی و جنگی ناتو به جمهوری اسلامی ایران به منظور جنگ علیه ما و از همه مهم‌تر قبولاندن این موضوع به ایالات متحده‌ی آمریکا در خصوص قرار دادن نام حزبمان در لیست احزاب و سازمان‌های تروریستی از طرف ترکیه و پذیرش این موضوع از سوی شما و... همچون نمونه‌ای به خوبی نشان می‌دهد که رژیم ترکیه، تا چه سطحی در راستای مستحکم‌تر نمودن جایگاه دولت ایران عمل نموده است.
این موضوعات و بسیاری نمونه‌های دیگر در این زمینه، اختلاف فاحش میان شعارها و عملکردهای ایالات متحده‌ی آمریکا را نشان می‌دهد. از طرفی بحث از پروسه‌ی دموکراتیزاسیون منطقه می‌شود و از طرف دیگر شاهد تصویری بالعکس آن هستیم که امروز در برابر دیدگانمان قرار دارد. از یک سو بحث از حقوق خلق‌های منطقه می‌شود اما اراده‌ی سیاسی و رهبر خلق کورد، رهبر آپو، به ترکیه تحویل داده می‌شود و از سوی شما نیز هیچ پروژه‌ای برای حل مسئله‌ی خلق‌ها به‌ویژه مسئله‌ی کورد مطرح نیست. از یک طرف بحث از نسل‌کشی ارمنیان می‌شود و از طرف دیگر نیز برای قتل‌عام کوردها از دشمنان خلق کورد پشتیبانی به عمل می‌آید و حتی همچون مدل دموکراسی معرفی می‌‌گردند. از سویی بحث از مقابله با حکومت ایران می‌شود و از سوی دیگر حزب فعال، مبارز و آزادی‌خواهی همچون پژاک در لیست سیاه قرار می‌گیرد.
شما در حالی به پشتیبانی از جبهه‌ی آنتی‌کورد و ضدکوردستانی می‌پردازید که تاکنون در سرزمین کوردها و از سوی خلق کورد هیچ زیانی به منافع‌تان وارد نیامده است. خلق کورد نه‌تنها خواهان تجزیه‌ی کشورهایی که در‌ آن زندگی‌ می‌کنند نیست، بلکه بر مبنای تجربه‌ی تاریخی، سیاسی و اجتماعی کوردها، خلق کورد پتانسیل اساسی برای تغییر و تحول و استقرار آزادی و دموکراسی در منطقه است. اما متأسفانه این گنجینه‌ی توانمند خاورمیانه در پروژه‌های شما وجود خارجی نداشته و هیچ نقشی برای او مشخص نشده است و حتی با بی‌رحمانه‌ترین رویکردهای سیاسی روبه‌رو گشته است. این امر نیز اثبات‌کننده‌ی این واقعیت است که پروژه‌هایتان تا چه حد به‌دور از واقعیات منطقه‌ی خاورمیانه است. مطمئناً خلق کورد امروزه توانایی دفاع از خود و دستاوردهایش را داشته و در راه آزادی و دموکراسی گام‌های جدی‌تری برمی‌دارد؛ همچنان که تاریخ اثبات نموده است، هیچ‌گاه فاقد چاره نمانده است و در هر وضعیتی دارای آلترناتیو و انتخاب‌های جداگانه جهت تعیین سرنوشت خود می‌باشد.
در پایان به‌عنوان حزب حیات آزاد کوردستان(پژاک) لازم می‌دانیم که بازنگری جدی‌ای بر سیاست‌هایتان در زمینه‌ی خاورمیانه و خصوصاً درباره‌ی خلق کورد در همه‌ی بخش‌های کوردستان به عمل آورید. همچنین به پشتیبانی از این قتل‌عام‌ها که از سوی هم‌پیمان‌هایتان علیه خلق کورد صورت می‌گیرند نپردازید، چنین اعمالی را تأیید ننمایید و به همکاری‌هایتان با دولت ترکیه پایان بخشید. خلق کورد به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین خلق‌های خاورمیانه، انعکاس وجدان آگاه منطقه بوده و هر نوع عملکردی در قبال خلق کورد آشکارکننده‌ی سیاست‌ها و عملکردهای هر جناح در قبال خاورمیانه است. بی‌شک خلق کورد صاحب چنان نیرو و توانی هست که در این مرحله به بهترین نحو بتواند به پیشاهنگی پروسه‌ی دموکراتیزاسیون منطقه بپردازد و نقشی تاریخی را در این راستا ایفا نماید و در این زمینه از هیچ گونه فداکاری دریغ ننموده و نمی‌نماید.

مجلس حزب حیات آزاد کوردستان(پژاک)
۱٨ـ ۰۱ـ ۲۰۱۲