• احزاب سیاسی عمده کرد انتخابات نهمین دوره ی مجلس شورای اسلامی را تحریم کرده اند. سیامک مدرسی عضو رهبری کومه له، در گفتگو پیرامون این انتخابات می گوید: یکی از ویژگیهای این دوره انتخابات، اجماع ملی برای تحریم کردن آن است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۹ دی ۱٣۹۰ -  ۱۹ ژانويه ۲۰۱۲

هنوز مردم ایران تخلف بزرگ در انتخابات ریاست جمهوری سال ٨٨ را از یاد نبرده اند و هنوز عواقب مخالفت با نتیجه این انتخابات را در زندانهای ایران و صدور احکام سنگین و ناعادلانه شاهد هستیم که بار دیگر رژیم خود را در آستانه انتخاباتی دیگرمیبیند. انتخابات اسفند ماه مجلس ایران اما با تحریمی گسترده از جانب مردم و احزاب داخلی و اپوزیسیون خارج از کشور روبروست و بسیاری بر این باورند که این انتخابات فرمایشی ترین انتخابات برگزار شده در طی ٣۲ سال حکومت جمهوری اسلامیست.
سیامک مدرسی عضو کمبته مرکزی حزب کومله کردستان ایران میگوید: "جمهوری اسلامی بیش از هر زمان دیگر در طول حیات خود تحت فشار مجامع بین المللی است. قطعنامه های پی در پی در محکومیت سیاست تروریزم، تحریمهای اقتصادی و سیاسی و در این اواخر تحریمهای بانکی و بخصوص بانک مرکزی و بالاخره تحریم نفتی از جانب اتحادیه اروپا، به همه اینها اگر اختلافات درونی حکومت را نیز به اضافه کنیم، نظام ولایت فقیه ایران را درگیر چالشهای بسیار بزرگی میبینیم که با موارد قبلی آن بسیار متفاوت است. این ویژگی بسیار مهم این انتخابات میباشد".
مصاحبه با آقای سیامک مدرسی را در ذیل بخوانید:

انتشار بیانیه مشترک توسط دو حزب کومله کردستان ایران و حزب دموکرات کردستان ایران در مورد تحریم این دوره از انتخابات مجلس نهم را چگونه ارزیابی می¬کنید؟

- به اعتقاد من این بیانیه اقدام بسیار به جا و موثری است در راستای مبارزه ای که مردم کردستان بیشتر از سه دهه است علیه ستم و خودکامگی جمهوری اسلامی پیش برده اند. بخصوص که دو حزب اصلی کردستان در یک بیانیه مشترک چنین فراخوانی می دهند برای مردم کردستان مایه دلگرمی و تشویق بوده و آن را بسیار موثرتر خواهد کرد. تصور من این است که بقیه احزاب و نیروهای سیاسی کرد نیز همان موضع تحریم را در پیش خواهند گرفت و بسیاری از آن ها این موضع را اتخاذ کرده اند. بنابراین من آن را بسیار مثبت ارزیابی می کنم.


بعداز گذشت ٣۲ سال از انقلاب ایران این بار در مساله تحریم انتخابات به ظاهر شاهد یک اجماع ملی در این زمینه هستیم و بسیاری از آن به نام فرمایشی ترین و غیر رقابتی ترین دوره انتخاباتی نام میبرند. شما شرایط و ویژگیهای این دوره از انتخابات را چگونه میبینید؟

-بدون شک یکی از ویژگی¬های این دوره از انتخابات مجلس همان چیزی است که شما از آن به عنوان اجماع ملی تحریم انتخابات نام بردید. ویژگی دیگر این انتخابات شرایط سیاسی است که اکنون بر فضای ایران حاکم است. جمهوری اسلامی بیش از هر زمان دیگر در طول حیات خود تحت فشار مجامع بین المللی است. قطعنامه های پی در پی در محکومیت سیاست تروریزم، تحریم های اقتصادی و سیاسی و در این اواخر تحریم های بانکی و بخصوص بانک مرکزی و بالاخره تحریم نفتی از جانب اتحادیه اروپا، به همه این ها اگر اختلافات درونی حکومت را نیز به اضافه کنیم، نظام ولایت فقیه ایران را درگیر چالش های بسیار بزرگی میبینیم که با موارد قبلی آن بسیار متفاوت است. این ویژگی بسیار مهم این انتخابات می باشد.


اگر مردم و جنبش دموکراسی خواهی آماده از سرگیری اعتراضات باشند، انتخابات اسفندماه و روزهای پس از آن تا چه اندازه میتواند شرایط را برای از سرگیری این اعتراضات فراهم آورد؟

-انتخابات قبلی در ایران منجر به اعتراضات و متعاقب آن به چالش کشیدن حکومت و ارگان های قدرت جمهوری اسلامی شد. اعتراضات مردم بشدت سرکوب شد. بدلایل معینی که در این سوال فرصت پرداختن به آن نیست این اعتراضات سرکوب شد و نتوانست منجر به تغییرات اساسی در فضای سیاسی ایران، تغییر حکومت و قدرت سیاسی شود. تکرار این سناریو با توجه به تحریم وسیع از جانب مردم بعید به نظر می رسد. در درجه اول بخاطر اینکه مردم توقع خاصی از نتایج این انتخابات ندارند تا در اعتراض به نتایج آن دست به اعتراض بزنند. از طرف دیگر حکومت اسلامی نیز همه قدرت سرکوبگر خود را به کار خواهد گرفت تا از هرگونه اعتراض احتمالی مردمی در روزهای قبل و پس از انتخابات جلوگیری کند. در ضمن فراموش نکنیم که حساسیت های انتخابات برای ریاست جمهوری و وسعت درگیر کردن مردم در سیاست در چنین انتخاباتی با انتخابات مجلس و نمایندگان بسیار متفاوت است. تفاوت در نحوه برخورد مردم، از شهری به شهر دیگر و در استان های مختلف به انتخاب نمایندگان مجلس و پیش کشیده شدن مسائل محلی و رقابت های محلی که خود از منافع گروه های محلی در دست پیدا کردن به منابع قدرت و ثروت ناشی می شود با انتخابات ریاست جمهوری که مساله نظام سیاسی را در کلیت خود در سطح جامعه مطرح می کند بسیار متفاوت خواهد بود. انتخابات ریاست جمهوری منجر به نوعی همگرایی هم در جبهه موافقین و هم مخالفین خواهد بود، در حالیکه انتخابات نمایندگان مجلس بالقوه می¬تواند به واگرائی در نحوه برخورد مردم شود. با وجود همه این ها و عمدتا به دلیل تراکم نارضایتی عمیق در میان مردم امکان دارد ما شاهد لااقل حرکات پراکنده در سطح کشور باشیم.


آیا تحریم انتخابات توسط اصلاح طلبان را میتوان پاسخ مثبت آنان به خواست مردم مبنی بر عدم شرکت در انتخابات دانست و بر این باور بود که اصلاح طلبان سعی دارند امتیازاتی واقعی از حکومت به نفع مردم بگیرند؟

-مناسب ترین بیان برای وضعیتی که اکنون وجود دارد این است که اصلاح طلبان را به انتخابات راه ندادند. اصلاح طلبی حکومتی که همیشه خود را در عین حال بخشی از نظام می دانست، عملا و به اجبار به موقعیت اپوزیسیون رانده شده است. نکته جالب این است که بعضی از رهبران این جریان هنوز در مقابل این واقعیت مقاومت کرده و حاضر به قبول موقعیت خود نیستند. پیشنهاد موج نامه نگاری به خامنه ای نشاندهنده سرسختی این جریان در مقابل موقعیت ناخواسته کنونی خود می باشد. به اعتقاد من جامعه بسیار از منش اصلاح طلبی دولتی فراتر رفته و اعتراضات مردمی آینده در ایران بسیار کم تحت تاثیر این جریان خواهد بود. شکست جنبش اعتراضی به تقلب انتخاباتی در واقع تا حدی شکست سیاست اصلاح طلبی بود. به اعتقاد من مساله امتیاز گرفتن از حکومت آن هم از جانب اصلاح طلبان اساسا محلی از اعراب ندارد. جنبش آینده بدون شک یک جنبش ساختار شکنانه خواهد بود.


به عقیده شما شاخص های یک انتخابات آزاد که در آن مردم بتوانند اراده خود را برای ساماندهی آینده کشور خود اعمال کنند چیست؟

-ببیند کافی نیست که اصول ناظر بر انتخابات درست و قانونی باشد تا قبول کنیم که ما یک انتخابات آزاد داریم. قوانین دیگری در جامعه وجود دارد که می تواند یک انتخابات را کاملا آزاد و یا آزادی آن را محدود کند. برای مثال اگر در جامعه ای برابری کامل حقوقی و قانونی اقلیت های مذهبی در همه عرصه های زندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی برسمیت شناخته نشده باشد و برای مثال قوانین تعلق به یک مذهب رسمی را شرط احزاز پست و یا مقام های معینی نمائید، هیچوقت یک انتخابات آزاد بمعنای واقعی کلمه نخواهیم داشت. مثلا شما هر چقدر در نظارت بر حوزه های انتخابی، شمارش آراء و جنبه های دیگر پروسه یک انتخابات معین دقت کرده و آن را بدون تقلب به انجام برسانید، این انتخابات در نبود آزادی بیان، روزنامه گری، فعالیت احزاب، قوانین تبعیض آمیز علیه اقلیت های ملی و مذهبی و ... یک انتخابات آزاد نخواهد بود. از این لحاظ من مهمترین شاخص یک انتخابات آزاد را تغییر رادیکال نظام سیاسی، حقوقی کشور در جهت دموکراتیزه کردن واقعی جامعه می بینم. ولی در هر صورت قبول دارم که ما در ایران و یا در هر جامعه دیگری باید یک برخورد دینامیک و واقعگرایانه با مساله داشته باشیم. این جا مساله نسبیت به میان خواهد آمد. مثلا چقدر کاندیداهای با گرایشات مختلف حق دارند خود را نامزد کنند. نظارت مردمی بر پروسه انتخابات تا چه اندازه تامین شده است و غیره همه این ها می تواند یک انتخابات را با دیگری متفاوت کند. یکی را کمتر از دیگری دموکراتیک نماید. انتخابات آینده مجلس شورای اسلامی یکی از غیردموکراتیک ترین انتخابات تاریخ جمهوری اسلامی خواهد بود.