اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۷ بهمن ۱٣۹۰ -  ۱۶ فوريه ۲۰۱۲

رادیو فردا - فریدون زرنگار: روز دوشنبه وزیر صنعت، معدن و تجارت جمهوری اسلامی ۴۰۰ شرکت برتر و بزرگ ایران در سال ۹۰ که رتبه آنان بر پایه داده های سال ۸۹ ارزیابی شده است را به عنوان موفق‌ترین بنگاه‌های تجاری و صنعتی ایران معرفی کرد.
بر اساس آمارهای جمع آوری شده، مجموع فروش ۴۰۰ شرکت برتر ایران در سال مالی ۸۹ حدود ۲۳۵ هزار میلیارد تومان بوده است که این مبلغ با توجه به نرخ های تازه ارزهای خارجی معادل حدود ۱۳۰ میلیارد دلار است. در میان این ۴۰۰ شرکت میزان فروش ۱۰۰ شرکت برتر ۱۹۷ هزار میلیارد تومان بوده است که حدود ۵۰ درصد این مبلغ به ۱۶ شرکت تعلق دارد. به زبان دیگر حدود ۴۲ در صد مجموع فروش ۴۰۰ شرکت بر تر ایران متعلق به ۱۶ شرکت است.
پنج شرکت اول رتبه‌بندی سال ۱۳۹۰، به ترتیب شرکت ایران خودرو ، شرکت پالایش نفت اصفهان، شرکت سایپا، شرکت طراحی مهندسی و تامین قطعات ایران خودرو-ساپکو و بانک صادرات ایران هستند.
میزان فروش صد شرکت برتر در سال ۹۰ در مقایسه با سال پیش از آن ۶/۲۳ درصد رشد نشان می‌دهد. با احتساب نرخ تورم در سال مورد نظر که بیش از ۲۰ در صد بوده است باید به این نتیجه رسید که میزان فروش ۱۰۰ شرکت برتر تقریبا صفر بوده است و در مجموع ۴۰۰ شرکت برتر رشدی منفی داشته اند. مثلا میزان رشد فروش شرکت اول برتر ایران یعنی شرکت ایران خودرو درسال ۸۹ تنها ۷ در صد بوده است که با احتساب نرخ تورم فروش این کشور کاهش چشمگیری در مقایسه با سال پیش داشته است.
نگاهی به فهرست ۴۰۰ شرکت برتر نشان میدهد که این شرکت ها بیشتر در زمینه نفت، پترو شیمی، معادن و بانک ها و بیمه فعال هستند و بیش از نود در صد این شرکت ها دولتی هستند یعنی با بودجه عمومی اداره میشوند. سهم بودجه شرکت های دولتی در ساختار بودجه کل کشور بیش از هفتاد در صد است.
در سال ۸۹ سالی که داده های آماری آن مبنای ارزیابی و انتخاب ۴۰۰ شرکت برتربوده است، بودجه شرکت های دولتی بیش از سی صد و شصت هزار میلیارد تومان بوده است که از میزان کل فروش ۴۰۰ شرکت برتربیشتر است. بنابراین با احتساب نرخ تورم و بودجه ای که از اموال عمومی در اختیار این شرکت ها گذاشته میشود، این شرکت ها عملا ورشکسته هستند و وجودشان از نظر اقتصادی توجیهی ندارد.
چون فقط یارانه ای که این شرکت ها از بودجه عمومی دریافت میکنند، به مراتب بیشتر از میزان فروش آن هاست. البته میتوان استدلال کرد که این شرکت ها اشتغال ایجاد کرده وبه صدهاهزار نفر کار داده اند اما در برابر این استدلال باید پرسید که با مبلغی که دولت سالانه به این شرکت های ورشکسته می پردازد چقدر اشتغال میشد سالانه ایجاد کرد و چند واحد تولیدی مدرن میشد تاسیس کرد.
تنها برنده ادامه حیات این شرکت ها مدیران این شرکت ها و گروهی از معامله گران با این شرکت ها و نهاد هایی که در واردات مواد اولیه مورد نیاز این شرکت ها و صادرات تولیدات آنان دخالت دارند، هستند. این شرکت ها در مقایسه با شرکت های خارجی هم بسیار بی ارزش هستند چون به گفته آقای غضنفری وزیر صنعت و معدن و تجارت در میان ۵۰۰ شرکت برتر دنیا میزان فروش نخستین شرکت ۴۰۰ میلیارد دلار و میزان فروش آخرین شرکت بر‌تر معرفی شده در سطح جهان حدود ۲۰ میلیارد دلار است. بنابراین اولین شرکت برتر دنیا بیش از سه برابر تمام فروش ۴۰۰ شرکت برتر ایرانی فروش دارد.
وضعیت زیان آور ۴۰۰ شرکت برتر ایران که ستون فقرات بخش صنعت ایران را میسازد، از جمله توضیح دهنده وضعیت ناهنجار اقتصاد ایران و یکی از دلایل رشد منفی اقتصاد ایران است.