اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۶ اسفند ۱٣۹۰ -  ۲۵ فوريه ۲۰۱۲

در تاریخ 29 ژانویه، محمد رهسپار، پناهجوی ایرانی ساکن شهر ورتسبورگ آلمان، بر اثر فشار های بی انتهای زندگی پناهجویی خود را در اتاقش حلق آویز نمود. پس از این حادثه ناگوار، در همان روزهای اول، پناهجویان ساکن کمپ ورتسبورگ مراسم یادبودی برای زنده نگه داشتن نام محمد برگزار نمودند و پس از آن، در اعتراض به شرایط حاکم بر زندگی پناهجویی در ایالت بایرن، که ناامیدی، بلاتکلیفی، محدودیت‌های غیر انسانی و فشار های روزانه، خودکشی را همچون یک امکان برای پایان دادن به آن در اذهان پناهجویان زنده نگه می دارد، از گرفتن بسته های خشک غذایی خودداری نمودند. این اقدام سبب پیوستن پناهجویان دیگر در هایم های دیگر در ایالت بایرن شد که آن‌ها نیز با نگرفتن بسته های غذایی خود، از اعتراض ورتسبورگی ها حمایت کرده و به صف معترضین پیوستند. پس از آن بود که پناهجویان هم اندیشی جمعی برای هماهنگی ها و برنامه‌ریزی های لازم در جهت برگزاری تظاهرات اعتراضی هم‌زمان در شهرهای مختلف ایالت بایرن را آغاز نمودند. در این راستا عده ای از کنشگران مستقل در رایزنی و چاره جویی های پناهجویان مشارکت داشتند.
گفتنی است در این حین نمایندگان فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی در آلمان، نیز به طور موازی با تعدادی از پناهجویان کمپ ورتسبورگ در حال هماهنگی برای تجمع اعتراضی بودند. همچنین جمعی از دانشجویان آلمانی شهر ورتسبورگ که پس از اطلاع یافتن از خودداری پناهجویان ازاخذبسته های غذایی، تامین غذا از خارج کمپ را بر عهده گرفتند.
بدین ترتیب پناهجویان در ادامه حرکت اعتراضی شان، با انتشار یک فراخوان (1) به زبان های مختلف، از همه کسانی که قصد حمایت داشتند درخواست کردند تا در روز 13 فوریه در تظاهرات خیابانی شهر ورتسبورگ به پناهجویان بپیوندند. فراخوان برای انتشار در اختیار نشریات مختلف اینترنتی قرار گرفت. در این بین سازمان سراسری پناهندگان ایرانی در آلمان با هماهنگی پناهجویان، در فراخوانی جداگانه از این حرکت اعتراضی حمایت نمود.
چند روز قبل از روزِ تظاهرات، جمعی از پناهجویان هایم های مختلف برای نهایی کردن متن بیانیه ای که قرار بود در محل تجمع خوانده شود، جمع شدند و به بحث و تبادل نظر پرداختند. در نهایت بیانیه مورد توافق (2)، به سه زبان آلمانی، فارسی و انگلیسی تهیه و منتشر شد. یک نسخه از این بیانیه به سایت های حامی سازمان سراسری پناهندگان فرستاده شد، اما مورد حمایت قرار نگرفت.
برای اخذ مجوز تظاهرات 13 فوریه، دو تن از پناهجویان کمپ ورتسبورگ به صورت داوطلبانه در شهرداری حاضر شدند، اما پس از مشورت با یکی از دانشجویان آلمانی به نام خانم لیزا توماس، و شنیدن سخنان وی مبنی بر این که ممکن است پیش قدم شدن در چنین اعتراضی در پروسه پناهندگی این دو تن در آلمان تاثیر منفی بگذارد، از گرفتن مجوز به نام خود منصرف شدند. بنابراین با توافق این دو پناهجو مجوز به نام خانم لیزا توماس و دانشجویی دیگر به ثبت رسید. اما طی گفتگو های جاری بین این چهار تن، قرار شد مجوز گرفتن به نام خانم لیزا توماس فقط از سر احتیاط در رابطه با پروسه پناهجویان باشد و برنامه ها طبق توافق پناهجویان انجام شود. در همین راستا در متن مجوز ذکر شد که احزاب و گروه های سیاسی در صورت حضور در این تظاهرات، از آوردن پرچم، پارچه و یا هرگونه آرم مختص خود منع شوند.
هماهنگی ها توسط خود پناهجویان برای برگزاری هر چه با شکوه تر تجمع خیابانی روز 13 فوریه ادامه داشت. پناهجویان شهر نورنبرگ آلمان نیز با اعلام همبستگی با روز 13 فوریه فراخوانی (3) منتشر کردند و اعلام داشتند که در همین روز به خیابان های شهر نورنبرگ می آیند و از همه اهالی این شهر درخواست کردند که در این روز به آنها بپیوندند.
روز 13 فوریه حدود 150 تا 200 پناهجو از ملیت های مختلف، از کمپ های ورتسبورگ، آشافنبورگ، کلاین لانگهایم، کیتزینگن، آب، کام، مونیخ و ... روبروی ایستگاه مرکزی قطار شهر ورتسبورگ گرد هم آمدند. لازم به ذکر است که هزینه رفت و آمد پناهجویانی که توان تهیه بلیط را نداشتند توسط دانشجویان آلمانی شهر ورتسبورگ و کمک های کنشگران مستقل از مونیخ و شهر های دیگر آلمان تهیه شده بود. پناهجویان با حضور گروه های آلمانی و ایرانی و رسانه های محلی و فرامحلی وارد خیابان اصلی شدند و به سمت شهرداری شهر ورتسبورگ حرکت کردند. امنیت این تظاهرات توسط پلیس محلی تامین شده بود و حدود پانزده نفر پناهجو برای حفظ آرامش و هدایت جمعیت در حال حرکت داوطلب شدند. مسیر ایستگاه قطار تا شهرداری شهر ورتسبورگ همراه با شعارهایی از سوی پناهجویان نظیر: "برداشته شدن کمپ ها" ،"حقوق بشر برای همه" ،" توقف دیپورت" و ... طی شد. پس از اتمام مسیر راهپیمایی، جمعیت در ادامه برنامه هایی که تنظیم شده بود، در برابر ساختمان استانداری توقف نمود. فدراسیون پناهندگان پیش تر در آنجا حاضر شده و سیستم صوتی خود را در آنجا مستقر نموده بودند که برای ادامه تظاهرات از آن استفاده شد.
در ابتدا توسط خانم مرتب، از اعضای فدراسیون، به یاد جان باختگانی که جان خود را به دلیل شرایط وخیم زندگی پناهجویی از دست داده بودند درخواست یک دقیقه سکوت شد. پس از آن، بیانیه تنظیم شده که شامل شش بند به عنوان مطالبه پناهجویان بود، توسط پناهجویان به زبان های انگلیسی، آلمانی، فارسی و کردی خوانده شد. در ادامه فرصتی در اختیار خواهر محمد رهسپار داده شد تا در میان جمعیت سخنان خود را بیان کند. سپس یکی از نمایندگان حامیان مادران پارک لاله شهر کلن (خارج از برنامه تدوین شده) سخنرانی کوتاهی در مورد شرایط پناهجویان ارائه کرد. و بعد خانم مینا احدی، نیز خارج از برنامه اعلام شده توسط پناهجویان، سخنرانی نمود که با مخالفت عده ای از پناهجویان روبرو شد. اما اعتراضات برای جلوگیری از سخنرانی وی نتیجه ای در پی نداشت و ایشان به سخنرانی خود ادامه داد. همین امر باعث ایجاد تشنج در میان پناهجویان شد اما با اتمام سخنرانی وی، جمعیت طبق برنامه به سمت ساختمان دولت محلی حرکت کردند و در مسیر شعارهایی که قبلا تهیه شده بود را سر دادند.
پس از حضور در برابر ساختمان دولت محلی و اعتراض و قرائت بیانیه پناهجویان، یکی از مسئولین دولت محلی در میان جمعیت حاضر شد و بیانیه پناهجویان به ایشان تحویل داده شده و جمعی از پناهجویان و خانم مرتب با وی به گفت و گو پرداختند. در پایان تظاهرات در مقابل دولت محلی، پناهجویان برای چگونگی ادامه اعتراض ها در محل رایزنی هایی انجام دادند و پیش از تاریک شدن هوا، ورتسبورگ را به سمت کمپ های خود ترک گفتند.
با توجه به مطالب منتشر شده توسط افراد و سازمان های مختلف درباره تظاهرات روز 13 فوریه شهر ورتسبورگ، ما (اکثریت قریب به اتفاق) برگزار کنندگان این تظاهرات لازم دانسته ایم که اضافه بر گزارشی که ارائه شد، مختصری درباره حواشی این تظاهرات برای روشن شدن برخی ابهامات شرح دهیم.
خانم مینا احدی، از روزهای نخستین انتشار فراخوان تظاهرات روز 13 فوریه در شهر ورتسبورگ، اعلام کردند که در این تظاهرات حضور خواهند یافت. اعلام حضور ایشان سبب ایجاد تنش میان پناهجویان افغانی و تشکل های مسیحی موجود در کمپ و شهر ورتسبورگ گشت. در این بین، تبلیغات بی اساس رسانه های نزدیک به خانم احدی و دوستانشان برای جلوه دادن نقش محوری حزب کمونیست کارگری در برگزاری این تظاهرات نیز تنش موجود را دو چندان کرد. تا جایی که ارگان ها و اشخاص وابسته به کلیسا تظاهرات روز 13 فوریه را به اشتباه تظاهرات کمونیستی خواندند. این سوء برداشت سبب شد حتی یکی از روزنامه های محلی ورتسبورگ تظاهرات روز 13 فوریه را به اشتباه، سازماندهی شده توسط حزب کمونیست کارگری اعلام نماید (که پناهجویان، تکذیبیه ای برای رد چنین فرضیه ای نوشته و به رسانه مذکور ارسال نمودند).
سپس پناهجویان با تاکید بر فراملی بودن این حرکت اعتراضی، از همه تشکل ها و احزاب سیاسی ایرانی درخواست نمودند تا با احترام گذاشتن به نظر همه پناهجویان از ملیت های مختلفی که در تدارک دیدن این حرکت اعتراضی مشارکت داشتند، از تبدیل کردن تظاهرات به تجمع علیه حاکمیت خودکامه ایران خودداری نمایند. گفتنی است در متن فراخوان نیز با بیان جملاتی نظیر "لطفا توجه فرمایید که ما در جهت سازمان دادن حرکت اعتراضی در راستای تغییر وضعیت دشوار پناهجویان تلاش می کنیم ..." از همه حامیان درخواست شده بود تا صرفا در راستای تغییر وضعیت غیر انسانی حاکم بر زندگی پناهجویان، به این حرکت بپیوندند.
پس از بیان درخواست پناهجویان، خانم احدی اعلام نمودند که در این تظاهرات شرکت نخواهند کرد. انتشار خبر عدم حضور ایشان که توسط شخص ایشان به برگزار کنندگان ابلاغ شده بود، سبب آرام شدن فضا و یک دست شدن پناهجویان معترض گشت. اما شب قبل از تظاهرات، حدود ساعت یک بعد از نیمه شب، خانم مرتب، عضور فدراسیون پناهندگان ایرانی در آلمان، به برگزار کنندگان اعلام کردند که خانم احدی در تظاهرات 13 فوریه حضور خواهند یافت، زیرا ایشان قصد ندارند در مقابل برخی اشخاص و جریان ها عقب نشینی کنند! با وجود ارائه توضیح به خانم مرتب مبنی بر این که حضور خانم احدی به جز ایجاد اخلال در یکپارچگی پناهجویان هیچ دستاوردی نخواهد داشت، خصوصا با توجه به این که قبلا از طرف تدارک دهندگان تجمع، احتمال حضور ایشان رد شده است، ایشان (خانم احدی) در تظاهرات روز 13 فوریه، بر خلاف هماهنگی ها حضور یافتند. و پس از خوانده شدن بیانیه پناهجویان، تصمیم به ایراد سخنرانی گرفتند، که این تصمیم ایشان با مخالفت پناهجویان برگزار کننده روبرو شد. تا حدی که متاسفانه درگیری لفظی بین محافظان ایشان و برخی از پناهجویان درگرفت. ولی با وجود این، ایشان تریبون را در دست گرفته و به سخنان خود ادامه دادند.
اما این پایان ماجرا نبود، متاسفانه هنوز یک روز از رخداد 13 فوریه، نگذشته بود که هواداران و نزدیکان خانم احدی با متهم کردن گروه هماهنگی های تجمع به عاملیت رژیم سفاک جمهوری اسلامی و اتهامات دیگری از این دست (4) - که همگی بر پایه کذب و اوهام بود - تبلیغات گسترده ای با ادبیات و لحن توهین آمیز، علیه جمعی از پناهجویان معترض انجام دادند، که به عقیده ما رویکردی ناعادلانه و نسنجیده بود. و تنها نتیجه اش ضربه زدن به حرکت اعتراضی پناهجویانی بود که از همه طرف تحت بی عدالتی و فشار می باشند.
ما (اکثریت قریب به اتفاق) برگزار کنندگان این مراسم، اعلام می‌کنیم که خانم مینا احدی بدون هماهنگی و خارج از برنامه، در تجمع سیزده فوریه حاضر شد و سخنرانی نمود و سپس ایشان و حامیانشان در عملی ناشایست جمعی از پناهجویان تدارک بیننده این حرکت اعتراضی را مورد حمله و اهانت قرار دادند. از این رو، به باور ما مسئولیت همه اظهارات و حواشی آن به عهده شخص ایشان می باشد.
در پایان، ضمن این که دست تک تک کسانی که همدلانه ما را حمایت کرده و یاری دادند را از صمیم قلب می فشاریم و سپاس می گوییم، تاکید می کنیم که ما برای رساندن صدای اعتراض مان، برای مطرح کردن خواست هامان، هیچ راهی را بهتر از حضور خیابانی نمی دانیم، ما در خیابان هر کدام یک صدا داریم و جایگاه ویژه ای برای هیچ یک از تدارک بینندگان و یا حامیان قائل نیستیم.

پناهجویان بایرن
23 فوریه 2012


پانوشت:
1) فراخوان تجمع اعتراضی پناهجویان ورتسبورگ
asylbayern.wordpress.com

2) بیانیه پناهجویان ایالت بایرن آلمان
asylbayern.wordpress.com

3) فراخوان تظاهرات 13 فوریه در نورنبرگ
asylbayern.wordpress.com

4) برای نمونه نگاهی بیاندازید به لینک های زیر:
در باره افتضاح عوامل و ریزه خوران سبز رژیم اسلامی در تظاهرات پناهجویان ورتسبرگ!
www.facebook.com

لطفا دهان تان را ببندید که بوی گند لجن پراکنی شما دنیا را گرفته است!
www.facebook.com

گزارش و پاسخی به جبهه متحد طرفداران جمهوری اسلامی، کلیسا و مقامات حکومتی در استان بایرن آلمان 
rowzane.com