اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۹ اسفند ۱٣۹۰ -  ۲٨ فوريه ۲۰۱۲

دوشنبه مورخ ۲۷ فوریه جمعی از پناهندگان مقیم برلین و ایالت براندنبورگ تجمعی در مقابل دفتر نمایندگی استان بایرن در اعتراض به وضعیت اسفبار پناهجویان سیاسی که منجر به خودکشی محمد رهسپار شد برگزار کردند
دعوت به شرکت در این تجمع با اطلاعیه و فراخوان زیر از چند روز قبل در سطح شهر برلین منتشر شده بود:
اطلاعیه پناهجویان
شرایط بد اقامت و فشار زندگی در شرایط سخت و کمبود امکانات در آسایشگاههای پناهجویان در سراسر آلمان و بخصوص استان بایرن موجب شد تا یکی از پناهجویان ایرانی بعد از نجات جان خود از خطر در ایران و تقاضای پناهندگی از کشور آلمان اقدام به خودکشی کند.
ما پناهندگان مقیم در برلین و استان براندنبورگ ، در همبستگی با صدای خاموش محمد رهسپار و همه جریان های تحول خواه ، اعتراض خود را به وضعیت اقامتی یکایک افراد پناهجو اعلام می کنیم. و بدینوسیله در همراهی با این تجمع دعوت به عمل می آوریم که در جهت ممانعت از تکرار این سرنوشت تلخ ــ که با شرایط فعلی پناهجویان اجتناب ناپذیر است ــ صدای خود را با تجمع در مقابل نمایندگی امور پناهندگان استان بایرن در شهر برلین به مقامات ذیربط اعلام کنیم.
زمان دوشنبه ۲۷ فوریه ۲۰۱۲ ساعت ۱۲
مکان: مقابل دفتر نمایندگی استان بایرن
Behrenstraße ۲۱
۱۰۱۱۷ Berlin
(U+S) Bahn : Brandenburger Tor
این تجمع با دعوت از پناهندگان مقیم استان بایرن و حضور و همراهی آنها در این جمع بود.

تجمع از ساعت ۱۲ ظهر تا ۲ ادامه داشت و بیانیه های مختلفی به زبانهای آلمانی و فارسی خوانده شد که از جمله آن بیانیه پناهندگان مقیم برلین و براندنبورگ و بیانیه پناهندگان مقیم استان بایرن بود. حاضرین در این تجمع با شعارهایی در اعتراض به زمانهای طولانی در انتظار جواب و معلق نگه داشتن پرونده ها را محکوم کردند و به یاد محمد رهسپار واعتراض به وضعیتی که در آن مرگ و خودکشی در بین پناهجویان اجتناب ناپذیر است با حرکت نمادین نگه داشتن عکس او در مقابل صورت خود و سکوت این واقعه را محکوم کردند.
در آخر تجمع نامه ای درخصوص اعتراض به وضعیت هایم های پناهندگی و انتظارهای طولانی مدت برای پاسخ به پناهجویان به دفتر نمایندگی استان بایرن در برلین ارائه شد.
متن بیانیه ها و متن نامه ارائه شده به دفتر نمایندگی استان بایرن در ذیل می آید.
محمد رهسپار خودکشی کرد. او نیز مانند همه ی ما فکر میکرد آلمان کشوری پناهنده پذیر است و برای نجات جان خودش و برخورداری از برابری و آزادی درخواست پناهندگی کرده بود. محمد اما در شرایطی قرار گرفت که او را قدم به قدم به سوی وضعیتی راند تا به زندگی خودش پایان دهد. محمد رهسپار نه اولین کسی از میان ما بود که چنین کرد و نه آخرین نفر خواهد بود. کبودی گردن محمد رهسپار تنها وضعیت دشواری را افشا کرد که در آن، مرگ سادهترین و نزدیکترین انتخاب برای پناهجویان است.
ما برای اعتراض به این شرایط که بلاتکلیفی طولانیمدت و پروندههای معوق بخش مهم و رنجآوری از آن است، اینجا آمدهایم. ما میخواهیم با اعتراض به شرایط پناهجویان ایالت بایرن این را آشکار کنیم که همهی ما در چنبرهی مشکلات کمابیش مشابه و مشترکی گرفتار شدهایم. زندگی دائمی در وضعیت نامعلوم و اضطرابآوری که آرامش شایستهی زندگی انسانی را نابود میکند.
ما خواهان پایان دادن به روندی هستیم که هیچ تفاوتی با شکنجه ندارد. ما خواهان پایان دادن به این مرگ تدریجی، به این حذف برنامهریزی شده و مداوم هستیم.
ما انسانیم.
جمعی از پناهجویان برلین و براندنبورگ

در اولین ساعات ۲۹ ژانویه سال ۲۰۱۲ محمد رهسپار پناه جوی ایرانی که بعد از هفت ماه بلاتکلیفی و تحمل شرایط سخت و غیرانسانی کمپ پناهندگی در وورتسبورگ آلمان کشوری که به آن پناه آورده بود تا بتواند در شرایطی طبیعی که حق مسلم هر انسانی با هر ملیتی و نژادی است زندگی کند در اتاقش در کمپی در شهر وورتسبورگ ایالت بایرن خود را با ملحفه به دار آویخت.
امروز ۱۳ فوریه ما به عنوان پناه جویانی که در شرایطی که محمد رهسپار را به سمت حودکشی سوق داد زندگی می کنیم.
ما شماری از پناه جویان با ملیت های مختلف در هایم های مختلف ایالت بایرن در اولین حرکت اعتراضی از دریافت بسته های غیرمطلوب غذایی هفتگی خودداری نموده و حتی با وجود تهدیدها و فشارهای وارد شده به اعتراض خود ادامه داده ایم تا نشان دهیم که تا دست یابی به مطالباتمان آرام نخواهیم نشست.
ما اینجا در خیابان جمع شده ایم چرا که معتقدیم خیابان همچون همیشه بهترین مکان برای پیوند خوردن بدنه های معترض و حامی و نیز بهترین مجال برای بیان خواسته ها و اهداف این حرکت مستقیما از زبان خود معترضان می باشد.
ما اینجا جمع شده ایم تا صدای خود را به گوش دولت آلمان برسانیم.
ما مطالباتی داریم که البته منافاتی با حقوق بشر ندارد و در ذیل در چند سطر این مطالبات را عنوان می کنیم و دست از اعتراض بر نمی داریم مگر جوابی قانع کننده از مسئولین داده شود و مسئولین و دولت آلمان باید تعهد بدهند که در کوتاه ترین مدت ممکن مطالبات را بدون هیچ عذر و بهانه ی غیر موجه به نفع پناه جویان برآورده سازند.
۱.کوتاه تر شدن زمان و پروسه رسیدگی به پرونده های پناه جویان، چرا که ایزوله کردن یک انسان در انتظار و بلاتکلیفی مصداق بارز شکنجه است.
۲.برچیده شدن کمپ های گروهی و دادن اجازه اجاره کردن خانه، چرا که داشتن یک حریم خصوصی و با ارامش از حقوق اولیه هر انسانی ست.
۳.دادن اجاز کار بدون قید و شرط، چرا که هر انسانی با توجه به حرفه و استعداد خود می تواند در جامعه نقش ایفا کند و مثمر ثمر باشد چرا که بر خلاف دیدگاه عمومی پناه جو شخصی تنبل و مصرف کننده صرف نمی باشد و داشتن استقلال حق هر انسانی ست.
۴.برگزاری کلاس های آموزش زبان آلمانی به صورت منظم و استاندارد ،چرا که زبان تنها ابزار ارتباط با جامعه و نهادینه شدن در فرهنگ و هنجارهای جامعه می باشد و فقدان آن به هر چه منزوی تر شدن فرد کمک می کند.
۵.برداشتن محدودیت های رفت و آمد و تردد و مسئله کرایس، چرا که تردد در قاره ای که مرز در آن بی معناست معقول و انسانی نمی باشدو ضمنا پناه جو مجرم نیست که برایش محدوده ای تعیین شود که خارج از این محدوده او را به رسمیت نمی شناسند و او را از سطحی ترین اصول انسانی محروم می کنند.
۶.برداشتن سبد غذایی و دادن مبلغ نقدی مثل ایالت های دیگر آلمان، چرا که انتخاب نوع غذا از ابتدایی ترین حقوق انسانی می باشد.
ما از همه جمع های پناهنده گان،مهاجران،دانشجویان،تشکل های سیاسی،جمع های مدافع حقوق بشر و همه کسانی که برای ساختن دنیایی بهتر تلاش می کنن در خواست حمایت می کنیم. ما در جهت سازمان دادن حرکت اعتراضی در راستای تغییر وضعیت دشوار پناهجویان تلاش می کنیم و از شما به عنوان حامیان این جریان خواهشمندیم در این راستا به ما بپیوندید.

panahandeganirani@gmail.com