اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱٨ اسفند ۱٣۹۰ -  ٨ مارس ۲۰۱۲

هموطنان آزاده و آگاه ایران

سپاس شورای هماهنگی راه سبز امید از حرکت فراگیر جنبش حبس در خانه در روز ۱۲ اسفندماه نثار یکایک شما همراهان صبور جنبش سبز، و قدردانی ویژه از مراجع محترم تقلیدی که حقیقت و پایگاه مردمی خود را به پای قدرت طلبی های روزافزون اقتدارگرایان قربانی نکردند.

همه ما آرزو می کردیم که گردانندگان انتخابات با فراهم ساختن شرایط انتخاباتی آزاد و سالم و منصفانه، با آزادی آزادگان دربند از زندان و رهبران جنبش سبز از حبس خانگی، برداشتن جو فشار و سانسور از فضای رسانه ای و آزادی فعالیت احزاب و گروه های سیاسی، شرایط و امکان مشارکت همه‌ی مردم ایران در انتخابات را فراهم می‌آوردند. آنگاه بی شک، حماسه ای فراتر از ۲۲ خرداد ۸۸ با حضور چشمگیر و بی سابقه شهروندان در انتخابات شکل می گرفت. در آن صورت، مصادره و اضمحلال مجلس و انتخابات، این نهادهای مهم مرتبط با مردم سالاری، منتفی و از به یغما رفتن جمهوریت و اسلامیت نظام جلوگیری می شد. افسوس که حاکمیت ترجیح داد بجای حضور فعالانه و آگاهانه شهروندان فهیم خود، انتخاباتی نمایشی و فرمایشی را در دستور کار قرار دهد.

هرچند مهندسان انتخابات سعی کردند با پائین آوردن تعداد رأی دهندگان واجد شرایط از ۵۵ میلون نفر به ۴۸ میلیون نفر، اعلام سطح مشارکت ۶۴ درصدی یک ماه پیش از برگزاری انتخابات، اعلام خطر حمله قدرت های بیگانه در صورت پائین بودن میزان مشارکت و مانند آن، بجای اقناع افکار عمومی به عددسازی و خبرسازی متوسل شوند، اما گزارش های میدانی فعالان جنبش سبز نشان داد که میزان استقبال از پیشنهاد عدم شرکت در انتخابات بسیار گسترده تر از آن بود که حاکمیت و حتی فعالان جنبش انتظار داشتند. سبزها بار دیگر شعار «ما بی شماریم» را به نمایش گذاشتند. شگفت زدگی حاکمیت را به آسانی می توان از آشفتگی های گسترده در ارائه آمار و ارقام دروغین و نادرست در مورد تعداد واجدین شرایط رأی، مشارکت کنندگان و آراء مشاهده کرد. تناقضات مکرر ادعاهای امپراتوری دروغ نشان از این واقعیت دارد که با وجود هیمنه ظاهری و صرف هزینه های بسیار، دستگاه های دست اندرکار نمایش انتخاباتی حتی در هماهنگی قبلی با یکدیگر در اعلام اخبار و ارقام ساختگی عاجزند. نگاهی به آمار انتخابات در سی سال گذشته نشان می دهد در تهران همیشه میزان مشارکت زیر ۳۰ درصد است. این بار پس از انتخابات فضاحت‌بار ۸۸ و بیش از سه میلیون معترضی که به خیابان‌ها ریختند و پس از سرکوب و به گلوله بستن معترضان و بیش از دو سال سرکوب و دستگیری، مشارکت در تهران ۵۰ به درصد افزایش یافته! همین روند در شهرهای بزرگ و کلان‌شهرهای کشور مانند تبریز و مشهد نیز قابل مشاهده است. همه باید باور کنند که ملت پس از دو سال سرکوب، افزایش فقر و بیکاری و گرانی و تورم و فساد عمیق و فراگیر حاکمیت با بی‌سابقه ترین اختلاس تاریخ کشور، به این حاکمیت اعتماد و علاقه بیشتری پیدا کرده و مشارکت از ۵۰ درصد دور هشتم به ۶۴ درصد رسیده است! لااقل اگر اینان مشارکت را ۵۰ درصد عدد سازی می‌کردند تا نشان دهند از میزان مشارکت مردم نسبت به انتخابات مجلس هشتم کاسته نشده قابل قبول تر بود. براستی اگر مشارکت به میزانی بود که ادعا می شود، چرا برخلاف روال همیشگی، از حضور آزادانه خبرنگاران خارجی و صدور ویزا برای حضور بخش قابل توجهی از آنان جلوگیری شد؟ حاکمان حتی نخواستند از هم‌پیمان شمالی خود تقلید کنند و با حضور ناظران بین المللی بی طرف، راهی برای اثبات ادعاهای خود باز گذارند! اقتدارگرایان از آخرین انتخابات نمایشی رژیم حسنی مبارک، دیکتاتور ساقط شده ی مصر نیز درس نگرفتند و مانند او برای حفظ قدرتی که پایه هایش بشدت سست است بار دیگر به عددسازی و دروغ رو آوردند. اگر حاکمیت واقعا معتقد است با گذشت بیش از دو سال از حرکت اعتراضی مردم به تقلب و تخلف در انتخابات ۸۸، آن سه میلیون معترض به طرفدار تبدیل شده اند به طوریکه با مشارکت خود در انتخابات آمار را از ۲۰ درصد و سی درصد به بیش از ۴۰ درصد مشارکت در تهران رسانده‌، خوب است اجازه یک راهپیمایی بدهند تا همه ببینند به جای آن سه میلیون معترض، امروز ۵ میلیون نفر به خیابان‌ها خواهند آمد. اگر محبوبیت حاکمیت دروغ و تزویر این قدر افزایش یافته است، چگونه است که یک فراخوان ساده برای راهپیمایی ۲۵ بهمن چنان هراسی ایجاد می‌کند که تمام پایتخت حکومت نظامی می‌شود؟

در عین حال لازم می دانیم مراتب احترام خود را نسبت به حق انتخاب کلیه شهروندان بویژه کسانی که تحت تأثیر جوسازی های تبلیغاتی، نسبت به حفظ کیان کشور احساس مسئولیت کردند و با گمان این که حضور آنان باعث توقف یا لااقل کند شدن تهدیدهای قدرت های بیگانه جنگ طلب می شود نیز ابراز داریم. هر چند اخبار منتشر شده و تحرکات دیپلماتیکی که این روزها شاهد آن هستیم نشان می دهد که نمایش انتخاباتی و انتشار آمار اغراق آمیز، خطر تجاوز به این مرز و بوم را نه تنها دفع نکرده بلکه شدت بخشیده است. چنان که بارها گفته شده، تنها تضمین واقعی در برابر این تهدیدها، حاکمیت و انسجام ملی مبتنی بر مشارکت همه ی لایه های اجتماعی است؛ مشارکتی که همه نگرش ها و اقشار جامعه را در بر گیرد و اعتماد حقیقی اکثریت قاطع مردم به حکومت را به اثبات رساند. قدرت حکومت ها در صحنه بین الملل با میزان تواضع آنان در مقابل مردمانشان نسبتی مستقیم دارد.

باید توجه داشت که هدف از نهضت حبس در خانه در روز ۱۲ اسفند به نشانه همبستگی با سران محبوس جنبش سبز و اعتراض مدنی به انتخابات ناسالم و غیر قانونی، رساندن مشارکت به صفر نبود. روشن است که انگیزه‌ها و عوامل غیر سیاسی و محلی و منطقه‌ای، تبلیغات ماشین عظیم تبلیغاتی امپراتوری دروغ، تداوم جو رعب و وحشت و تهدید (نظیر عدم استخدام و پذیرش در دانشگاه و اخراج و … در صورت عدم شرکت در انتخابات)، موجب حداقلی از مشارکت خواهد شد. نهضت حبس در خانه یک مانور ملی مقاومت مدنی بود تا ظرفیت‌های بی‌پایان جنبش ملی سبز ایران به نمایش گذاشته شود. همراهان و همدلان جنبش سبز نشان دادند ابزار اعلام حضورشان منحصر به تجمعات خیابانی نیست و در اتخاذ شیوه های مختلف نافرمانی مدنی ابتکار عمل را در دست دارند. امیدواریم با برنامه ریزی های صورت گرفته، جنبش سبز بتواند در سال آینده در عرصه های دیگر نیز مقاومت مدنی گسترده را به نمایش بگذارد. عدم حضور گسترده واجدین شرایط رأی در سراسر کشور و بویژه در شهرستان ها و شهرهای بزرگ، فرصت دیگری بود که منتقدان و معترضان خودکامگی، بی شمار بودن خود را تجربه کنند و به رخ بکشند، و به اقتدارگرایان نشان دهند که در راه رسیدن به حقوق از دست رفته ی خود مصمم و استوارند. حامیان جنبش سبز بار دیگر مشخص ساختند که رهبران و فعالان دربند جنبش و شهدای آن را از یاد نمی برند، و آشکار کردند که برخلاف اقتدارگرایان، به ارزش های اخلاقی پایبندند و تنها راه دستیابی به آشتی ملی را تمکین صاحبان قدرت به اراده ی مردم می دانند.

خجسته باد این پیروزی و تداوم حضور سبز و همدلی در پیگیری جنبش سبز. از همه کنشگران آگاه و خلاق سبز و تغییرخواهان آزاده می خواهیم این توفیق را در کنار اعتراض خود به وضع موجود و تعقیب خواسته های به حق جنبش سبز، پاس دارند و پیگیری کنند.

شورای هماهنگی راه سبز امید