اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۹ اسفند ۱٣۹۰ -  ۹ مارس ۲۰۱۲

سوسن محمدخانی غیاثوند (هیوا ایل): میدان ناسیون شهر پاریس عصر روز پنج شنبه 18 اسفندماه شاهد حضور «فرانسویان» و «پناهندگان و مهاجرین از کشورهای مختلف» بود که برای برگزاری مراسم روز جهانی زن، 8 مارس در آنجا تجمع کرده بودند.

مراسم حدود ساعت 19 با حرکت راهپیمایان از میدان ناسیون شهر پاریس به سمت میدان باستیل این شهر آغازگردید. گروهای مختلف ایرانی نیز در این راهپیمایی حضور داشتند.

بهمن امینی، عضو «شورای هماهنگی کمیته مستقل ضد سرکوب» درمورد حضور گروههای مختلف در این مراسم گفت: «جامعه ملی حقوق زنان»، «حزب واحد چپ»، «اتحادیه سراسری کارگران»، جنبش «نه فاحشه و نه تسلیم»، جنبش «علیه راسیسم» و ده ها حزب، سازمان، انجمن های فمینیست، انجمن های حقوق بشر و سندیکا های کارگری دیگر از جمله امضاء کنندگان فراخوان برای برگزاری مراسم 8 مارس در پاریس بودند.

وی همچنین اظهارداشت: تنها «کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی » برای شرکت در این راهپیمایی فراخوان عمومی داده بود که در سایت ها هم منتشر شده بود. «جامعه زنان ایرانی برای دمکراسی» هم مثل سال های پیش در راهپیمایی 8 مارس حضور داشت.

امینی در ادامه افزود: شعارهای اصلی این تظاهرات عبارت بودند از ما زنان «دیگر نمی پذیریم که دیده نشویم»، «دیگر نمی پذیریم که به مسئله زن اولویت داده نشود»، «دیگر نمی پذیریم که از حقوق اصلی خودمان که قانون هم به رسمیت شناخته محروم شویم»

بهمن امینی در پایان سخنانش گفت: «برابری دستمزد»، « لغو قانونی که می خواهد بهداشت عمومی را محدود و زایشگاه ها و شیرخوارگاه ها را کم کند»، «یک قانون کامل علیه خشونت نسبت به زنان»، «جلوگیری از استفاده تجاری از بدن زن»، «یک آموزش و پرورش واقعن غیر جنسیتی»، «قانونی کردن وضعیت خارجیانی که وضعیت اقامت شان هنوز روشن نشده است.» و نیز «دادن پناهندگی به کسانی که به خاطر مسائل جنسیتی و یا لزبین بودن مورد اذیت و آزار و تبعیض قرار گرفته اند» از جمله خواستهای مطرح شده توسط راهپیمایان و شرکت کنندگان در مراسم روزجهانی زن در پاریس بود.

راهپیمایان از هر کشوری به طورجداگانه گروههایی را تشکیل داده بودند و هر گروه نیز پرچم خاص خود را حمل می کرد. این راهپیمایان در مراسم روزجهانی زن در شهر پاریس، شعارهایشان را به زبان فرانسوی یا زبان رسمی کشور خود و یا زبان مادریشان سر می دادند.

گروههای چپ ایرانی در این مراسم شعار می دادند: «مجازات اعدام را در ایران متوقف کنید.»، «زنده باد آزادی، زنده باد دمکراسی»، «حقوق زنان در ایران لگدمال می شود، لگدمال می شود»، «سرنگون بادجمهوری اسلامی.»

برخی شعارهای طرفداران جنبش سبز ایران اما این بود: «برابری زن و مرد در ایران»، «زن، مرد، برابری در ایران»، «کشتار را در ایران بس کنید»، «زندانیان سیاسی را آزاد کنید»

گروهای ایرانی شرکت کننده در این مراسم، شعارهایشان را به زبان فرانسه می دادند. پلاکاردهایی نیز در دست راهپیمایان ایرانی بود که بر روی برخی از آنها به زبان فارسی یا فرانسه نوشته شده بود: «نه به جمهوری اسلامی»، «نه به دیکتاتوری در ایران»

ایرانیهای شرکت کننده در مراسم 8 مارس در پاریس همچنین عکسهایی از زنان فعال زندانی در ایران را با خود حمل می کردند.

کردهای ترکیه با لباس محلی خود در مراسم حضور داشتند و به زبان کردی شعار می دادند. دو دختر با دایره زدن و خواندن ترانه های کردی در جلوی گروه کردهای ترکیه حرکت می کردند. این گروه مورد توجه عکاسان قرارگرفته بود.

کردهای ایران اما حضورشان در این مراسم کمرنگ بود. هیچ یک از گروههای فعال کرد ایرانی برای این مراسم فراخوان نداده بودند. بسیاری از چهره های فعال کرد ایرانی ساکن پاریس در مراسم روزجهانی زن در پاریس غایب بودند.

کاک یوسف اردلان، مسئول جمعیت کردهای مقیم فرانسه و مسئول انجمن دفاع از زندانیان سیاسی ایران که در حزب «گرایش سوسیالیستی کومله» نیز عضویت دارد، همچنین «مهین شکرالله پور، فعال حقوق بشر و فعال زنان»، «نارین محمدی، شاعر و فعال حقوق بشر» و «آرش زمانی، خبرنگار حزب دمکرات کردستان (حدک)» از جمله چهره های کرد ایرانی شرکت کننده در مراسم روزجهانی زن در پاریس بودند.

ترک زبانان اهل ترکیه نیز پرچمهای خاص خودرا حمل می کردند. آنها شعارهایشان را به زبان ترکی سر می دادند.

اعراب نیز با ساز و دهل و رقص عربی در مراسم 8 مارس در پاریس شرکت کردند. آنان به زبانهای عربی و فرانسوی شعار می دادند.

در این مراسم همبستگی خوبی میان راهپیمایان سوریه ای و ایرانی وجودداشت. این دو گروه شعارهای مشترکی نیز برعلیه حکومتهای ایران و سوریه به زبان فرانسوی می دادند.

تظاهر کنندگان اهل سوریه می گفتند: زنان سقوط رژیم را می خواهند.

گروههای کمونیست نیز سرود انترناسیونال را در میدان باستیل پاریس خواندند.

در میان تظاهرکنندگان، گروهی از زنان بودند که به صورت خود ریش و سبیل مصنوعی چسبانده بودند.

برخی از نمایندگان و کاندیداهای احزاب چپ و سبز فرانسه با حضور در راهپیمایی، خواسته های زنان را که در بیانیه ای منتشر شده بود، امضاء کردند.

نماینده ی «ملانشو» از جبهه ی چپ و «اِوا ژولی»، کاندیدای سبزها برای انتخابات ریاست جمهوری فرانسه از جمله امضاء کنندگان بیانیه ی محتوی خواستهای زنان بودند.

آنطور که در سایت ویکی پدیای فارسی آمده است: « روز جهانی زن هر ساله در ۸ مارس برگزار می‌شود. این روز، روز بزرگِ برپایی جشن‌هایی برای زنان در کل جهان است. بسته به مناطق مختلف، تمرکز جشن روی بزرگداشت، قدردانی، ارائهٔ عشق به زن و برگزاری جشنی برای دستاوردهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی زنان است.

این روز در ابتدا به عنوان یک رویداد سیاسی سوسیالیستی آغاز شد، اما بعدها در فرهنگ بسیاری از کشورها آمیخته شد (در درجه اول اروپای شرقی، روسیه و شوروی سابق). روز جهانی زن در بسیاری از مناطق رنگ و بوی سیاسی خود را از دست داده و تبدیل به مناسبتی برای مردان شده تا عشق خود را به زنان بیان کنند (چیزی شبیه به روز مادر و روز ولنتاین). با این حال در مناطقی دیگر (مانند استرالیا)، اصل سیاسی و زمینه حقوق بشری که توسط سازمان ملل متحد تعیین شده، با قدرت اجرا می‌شود و آگاهی سیاسی و اجتماعیِ امیدوار کننده‌ای از مبارزات زنان در سراسر جهان به ارمغان می‌آورد. سازمان ملل هم از سال ۱۹۷۷ این روز را به عنوان «روز حقوق زنان و صلح بین‌المللی» به رسمیت می‌شناسد.

گیاه حساس (یا حساسه یا درخت گل ابریشم)، نمادی از جشن روز زن در کشورهای ایتالیا و روسیه است.» (1)

* عکس ها از مهین شکرالله پور
                                       

(1): fa.wikipedia.org