• چرا به جای کلمه ی اعدام، از قتل و یا کشتن استفاده نشود؟ اگر در اعلام خبرها گفته شود که امروز جمهوری اسلامی ایران، چند نفر را به قتل رساند، آیا بلافاصله جمهوری اسلامی و مجریان آن عمل شنیع غیر انسانی، بعنوان قاتل در ذهن ها جای نمی گیرد؟ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۶ اسفند ۱٣۹۰ -  ۱۶ مارس ۲۰۱۲

هر روز خبر تیرباران و یا دار زدن و با جرثقیل حلق‌آویز کردن شماری از شهروندان ایرانی، در سراسر جهان منتشر میشود. خبر این کشتار اینقدر تکراری و هر روزه شده است که دیگر برای همه به اخباری عادی و روزمره تبدیل شده است. کم کم همه عادت کرده و عکس‌العملها و صداهای اعتراض بسیار ضعیف شده است.
خبرگزاریهای متفاوت سایتهای خبری و رادیو و تلویزیونها با اعلام خبر اعدامها عادت کردهاند و با این تیتر که، سحرگاه امروز چند نفر در فلان شهر ایران در ملاء عام و یا در زندان اعدام شدند، خبر روزمره شده را به اطلاع همگان میرسانند.
قصد من در این نوشته این است که به نحوی با این روزمرگی شدن خبر کشتن انسانها، مبارزه بکنیم. اصولا لفظ اعدام، خود بخود این مفهوم را در ذهن مخاطب تداعی میکند که، دادگاهی بوده و شخصی که مرتکب خلافی شده، طبق قوانین به مجازات اعدام - یعنی نیست شدن - محکوم شده و این حکم به اجرا گذاشته شده است. انتشار این خبر به این نحو صرف نظر از عدم توافق با آن، به نحوی به مجریان این جنایت کمک میکند که از شدت و وقاحت عمل ضد انسانیشان کاسته شود. چرا به جای کلمهی اعدام، از قتل و یا کشتن استفاده نشود؟ اگر در اعلام خبر گفته شود که امروز جمهوری اسلامی ایران، چند نفر را به قتل رساند. آیا بلافاصله جمهوری اسلامی و مجریان آن عمل شنیع غیر انسانی، بعنوان قاتل در ذهنها جای نمیگیرد؟ شنونده خبر به جای متبادر شدن دادگاه در ذهنش، بلافاصله اینبار قاتل و یا قاتلین در ذهنش تداعی میشود. و این لفظی است که میتواند برانگیزنده باشد و تا حدودی از عادی شدن خبر، بکاهد. اینکه حکومتی در ملا عام اقدام به قتل میکند، میتواند وجدانهای بسیاری را بیدار کند و این سوال را بوجود آورد چرا باید دست قاتلان و جنایتکاران آزاد باشد که هرچه میخواهند بکنند؟
بسیار کسان در رابطه با این نوع مجازات نوشتهاند و در نوشتهها بسیار استدلالهای درستی شده که این نوع از مجازات غیر انسانی است و نه تنها به کم شدن جرم، تازه اگر کسی جرمی مرتکب شده باشد، کمک نمیکند، بلکه شیوههای عملی کردن جرم را پیچیدهتر میکند و موجب انجام آن در خفای بیشتر، میشود. نمونهی بارز آن در ایران زیر سلطهی حاکمان اسلامی که هر روز بر شمار این نوع مجازات افزوده میشود با این وجود، نه تنها این نوع مجازات، از فزونی درجهی ارتکاب جرم کم نکرده، بلکه قاتلین و کسان مجرم هر روز بر تعداشان افزودهتر میشود، منتها با ابتکاراتی! بیشتر و در خفای بیشتر و ابعادی بسی جنایتاکارانهتر! نمونهاش جنایات اخیر در قم و قتلهای فجیع زنان در مشهد که خود رژیم اخبارش را منتشر کرد، چرا چون در حکومتی که خودش آدمکش است چیزی غیراز پرورش آدمکشان از دستش ساخته نیست. کودکی که از همان آوان کودکی و در خیابان با جنازهای حلق‌آویزشده از جرثقیل مواجه میشود، برایش حلق‌آویزکردن نهتنها امری عادی بلکه امری خوب در مقابل کسانی که بزعمش، مستحق این نوع برخوردند، قرار میگیرد. او میآموزد که میتوان کسانی را این چنین مجازات کرد یا برای خانوادههایی که این حکومت، طبق قانون قصاص شرع، انجام این مجازات را به آنان و احساساتشان میسپارد، تا آنان‌را در جنایت خویش سهیم سازد. بر سر این خانواده که در دادن چنین احکامی سهیم میشوند، چه میآید، که خود جای بسی تامل است. یا این تماشاچیان نگونبختی که صف کشیده تا اجرای مراسمی قتلی را شاهد شوند نیز، پدیدهای است که تنها از عهدهی این چنین حکومتهایی برمیاید که کشتن یک انسان، تازه به هر دلیل، برایشان سرگرمی و دیدنی شده باشد.
کارنامهی این جانیان حاکم بر ایران پر است از این نوع آسیب رسانی‌های اجتماعی که شاید جبران آن بسیار دشوار باشد و احتیاج به نسلها کار مداوم دارد.
بار دیگر از همهی کسانی که به نحوی دست اندکار، انتشار خبر هستند، خواهشمندم که در نشر خبر مربوط به کشتار انسانها، از بکار بردن کلمهی اعدام، که میتواند برای رژیم دارای بار مثبت به معنای دادگاهی شدن و مجازات زندانی باشد، اجتناب شود. صرف نظر از اینکه فرد مزبور، زندانی سیاسی و یا خاطی و مرتکب جرم شده،باشد، از بکار بردن لفظ اعدام بپرهیزیم و به جای آن از کشتن و یا به قتل رساندن استفاده نمائیم. کلمهای که در آن بار منفی قاتل و آدمکش را میتوان جستجو کرد.