اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲ فروردين ۱٣۹۱ -  ۲۱ مارس ۲۰۱۲

شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل در گفت‌و‌گویی با سایت ملی-‌مذهبی از تحت الشعاع قرار گرفتن وضعیت حقوق بشر در ایران در برابر موضوعات دیگر از جمله موضوع انرژی هسته‌ای انتقاد کرد. او نتیجه این بی‌توجهی را وخیم‌تر شدن وضعیت حقوق بشر در ایران عنوان کرد.
متن گفت‌و‌گوی سایت ملی-‌مذهبی با شیرین عبادی، حقوقدان و مدافع حقوق‌بشر سرشناس ایرانی در پی می‌آید:


به نظر می‌رسد موضوع حقوق بشر در ایران به حاشیه رفته و توجه بیشتر جامعه جهانی به موضوعات دیگر در خصوص ایران از جمله انرژی هسته‌ای معطوف شده این مسیله از دید شماچه تبعاتی به همراه دارد؟

نقض حقوق بشر در ایران روز به روز گسترده‌تر می‌شود تا حدی که ایران در ردیف کشوری چون کره شمالی قرار گرفته و برای آن گزارشگر ویژه تعیین شده است. بنابراین توجه بین‌المللی به وضعیت حقوق بشر در ایران عواقبی برای جمهوری اسلامی در پی‌خواهد داشت.


اما به نظر می‌رسد جمهوری اسلام همچنان بی‌محابا مرتکب نقض حقوق بشر می‌شود در حالی که ایران به کنوانسیون‌های حقوق بشر ملحق شده و متعهد اجرای آنها است و دو بار برای عضویت در شورای حقوق بشر درخواست داده که البته هر دوبار رد شده است و طبق گفته شما تبعاتی نیز این نقض حقوق بشر برای آن در پی‌خواهد داشت؟

در سنوات اخیر هر بار که نام ایران در محافل بین‌المللی مطرح می‌شد، مسأله انرژی هسته‌ای موضوع گفت و گو قرار می‌گرفت، به عبارتی مسأله انرژی هسته‌ای بر روی موضوع نقض حقوق بشر در ایران سایه افکنده بود.مردم دنیا در این سال‌ها فراموش کرده بودند که چگونه قلم‌ها در ایران شکسته، چگونه روزنامه‌ها بسته و چگونه جوانان زندانی می‌شدند. بنابراین نتیجه این فراموشی وخیم‌تر شدن وضعیت حقوق بشر در ایران بود.
خوشبختانه در اثر تلاش های کانون مدافعان حقوق بشر و سایر فعالان حقوق بشر و نهادهای حقوق بشری در ایران، مسأله نقض حقوق بشر در ایران از زیر سایه انرژی اتمی خارج شده و مورد بحث بین‌المللی قرار گرفته است. در این شرایط باید جامعه بین‌المللی به این سوال پاسخ دهد که آیا با فرض اینکه رژیم ایران دست از غنی سازی اورانیوم بردارد، می خواهند چشم بر نقض حقوق بشر در ایران ببندند؛ همانگونه که در دهه ۶۰ شمسی چشم بر کشتار زندانیان سیاسی در ایران بستند.
در خصوص این موضوع، بیشترین بار را “کانون مدافعان حقوق بشر” تحمل کرده است، زیرا که گزارش‌های مستمر و مستندی را در سال های گذشته در خصوص نقض حقوق بشر، تهیه و برای مراجع مختلف از جمله دبیر کل سازمان ملل ارسال کرده است. آقای بان‌کی‌مون در گزارشی که در دسامبر سال ۲۰۰۸ به مجمع عمومی ارائه کرد در چند مورد با استناد به گزارش‌های کانون مدافعان حقوق بشر، دولت ایران را از بابت نقض حقوق بشر مورد سرزنش قرار داد.


و البته این تلاش‌های اعضا و همکاران کانون مدافعان حقوق بشر به پلمپ دفتر این سازمان مردم نهاد و بازداشت تعداد زیادی از آنها در حوادث پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ منجر شد.

تحمل این فشارها بهایی است که به مناسبت جلب توجه بین‌المللی به مسایل حقوق بشر در ایران، پرداخته می شود. هر فعالیتی بهای خود را دارد، بنابراین باید هر فردی برای آزادی، برابری و دموکراسی بهایی بپردازد؛ من و همکارانم در کانون مدافعان نیز آگاهانه این بها را پرداخته و می پردازیم.


در همین راستا حکم “حبس در تبعید” عبدالفتاح سلطانی را چگونه ارزیابی می کنید؟

“حبس در تبعید” در قانون پیش‌بینی نشده است و این نیز خلاف دیگری برای دادگاه است. البته تأکید کنم که به موجب قانون باید کلیه زندانیان از امکانات برابر برخوردار شوند. حال وقتی دادگاه به عنوان تنبیه اضافه، حبس در زندان برازجان را برای آقای سلطانی در نظر می گیرد، معنای آن این است که شرایط آن زندان حتی از زندان‌های تهران و اطراف تهران بسیار بدتر است.
از سوی دیگر تعیین حبس در زندان برازجان برای آقای سلطانی فقط تشدید مجازات این وکیل دادگستری نیست چرا که این حکم، مجازات خانواده آقای سلطانی را نیز به همراه دارد. در این شرایط همسر و فرزندان آقای سلطانی که ساکن تهران هستند، باید برای دیدار او هر هفته فرسنگ‌ها راه را طی کنند تا بتوانند نیم ساعت با آقای سلطانی ملاقات داشته باشند.
البته باید بگویم که حکم آقای سلطانی توسط مأمور امنیتی انشا و دادگاه فقط آنرا امضا کرده است، در نتیجه این حکم نشانه عدم استقلال قوه قضاییه و عداوت دیرینه حاکمان وقت با مدافعان حقوق بشر است.