اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٣۱ تير ۱٣٨۵ -  ۲۲ ژوئيه ۲۰۰۶

ده روز از آغاز بمباران لبنان توسط اسرائیل می گذرد. بسیاری میگفتند که حزب الله به دستور جمهوری اسلامی اقدام به گروگان گرفتن دو سرباز اسرائیلی کرده است تا بحران هسته ای ایران از دستور روز کنفرانس کشورهای صنعتی خارج شود. اگر چنین بود اسرائیل با واکنشی معقول و متناسب می توانست این «توطئه » را خنثی کند. ولی تهاجم گسترده   به لبنان از برنامه ریزی های قبلی حکایت داشت. اصولا قدرت های بزرگ نظامی عرصه و زمان نبرد را خود انتخاب میکنند و آنگاه که انتخاب کردند یافتن بهانه برایشان کار ساده ای است.   با توجه به همین واقعیت است که احمدی نژاد علنا و رسما از نابودی اسرائیل سخن میگوید و مطمئن است تا زمانی که برنامه ای برای حمله به ایران روی میز نباشد این اظهارات عواقبی در پی نخواهد داشت. وآنگاه که قصد حمله وجود داشته باشد   با اتهام واهی مثلا
« داشتن سلاح های کشتار جمعی» حمله می کنند و بعد میگویند « سلاح پیدا نکردیم ولی کار خوبی کردیم».
با توجه به امکانات منحصر بفرد نظامی ، اطلاعاتی و سیاسی آمریکا واسرائیل چنین به نظر میرسد که وقتی آنها خود مبتکر آغاز درگیری هستند لاجرم به اهداف رزمی خود نیز دست مییابند. ولی نمونه هایی چون جنگ ویتنام و عراق خلاف این را نشان میدهد. اسرائیل خود دیرگاهی نیست که از همین میدان لبنان با سرافکندگی خارج شده است و حزب الله   حیات سیاسی خود را بیش از کمک های جمهوری اسلامی   مدیون بذر های نفرتی است که اسرائیلی ها در سال های اشغال لبنان در آن کشور کاشته اند.
 
در آغاز درگیری اخیر خیلی ها حدس میزدند که اسرائیل هم در عرصه نظامی و هم جلب افکار عمومی   از این کارزار موفق بیرون آید. زیرا: ۱- ارزیابی میشد با اطلاعاتی که از مراکز سیاسی و نظامی حزب الله دارد و باپشتوانه نیروی هوایی وتجهیزات مدرن خود میتواند در مدت کوتاهی مقاومت حزب الله را در هم شکند. (لا اقل بنظر میرسد که آمریکائی ها را در این زمینه متقاعد کرده بود. زیرا جرج بوش در کنفرانس سران G٨ در واکنش به درخواست تنظیم قطعنامه آتش بس با اطمینان خاطر گفت :« یک هفته صبر کنید!»).
ارتش های مدرن اصولا به ضربات   کوبنده و سریع   و پیروزی   در کوتاه مدت می اندیشند.و در صورت فرسایشی شدن نبرد باید نتیجه گرفت که در برآوردهای خود دچار اشتباه شده اند.
اینک ده روز پس از آغاز درگیری   عملکرد نظامی اسرائیل ارزیابی موفقیت آمیزی بدست نمیدهد. زیرا نه تنها به حزب الله و سرانش هنوزآسیب جدی وارد نیامده   بلکه اسرائیل حتی موفق به انهدام مراکز پرتاب موشک آن ها نیز نشده است.
۲- گمان میرفت که افکار عمومی لبنان ، حزب الله را مسبب بروز بحران ارزیابی کند و خشم ناشی از بمباران ها متوجه آنان شود. همچنین ارزیابی میشد که سران کشورهای عربی بخاطر شیعه بودن حزب الله و نزدیکی اش به ج.ا.ا   از آنان حمایت نکنند.
اینک با قاطعیت میتوان گفت که بدون در نظرگرفتن نتیجه نظامی درگیری ، در خاتمه حزب الله موجه تر از همیشه در لبنان باقی خواهد ماند. تظاهرات روبه گسترش ضد اسرائیلی و در مواردی در پشتیبانی ازحزب الله   در کشورهای عربی ، زنگ های خطر را برای رهبران آن ها به صدا درآورده است . با صف آرایی نیروی زمینی اسرائیل در مرزهای شمالیش   ، ارتش لبنان   در کنار حزب الله وارد جنگ خواهد شد و چاره ای برای رهبران عرب   جز حمایت از لبنان و حزب الله نخواهد ماند.   از این رو آمریکائی ها امروز سرانجام پذیرفتند که میبایست برای پایان بحران کاری کردو وزارت خارجه این کشور اعلام کرده است که تلاشهای دیپلماتیک را در این مورد آغاز مینماید.
درخواست درگوشی تونی بلرازجرج بوش در کنفرانس سران در مورد اقدام برای جلوگیری از حملات اسرائیل، که به علت روشن بودن میکروفون در سالن پخش شد، مخالفت حتی نزدیکترین متحد آمریکا را با ماجراجویی جدید اسرائیل نشان میداد.
در حال حاضر چنین به نظر میرسد که جز اسرائیل همه خواهان پایان جنگ هستند.
ممکن است خود   اسرائیلی ها از همان آغازنیز به توفیق زودرس امید زیادی نداشته اند ولی با بحرانی نگاه داشتن هرچه بیشتر منطقه ، قصد آن دارند که« راه حل های اسرائیلی » را به عنوان تنها گزینه باقی مانده برای مقابله با   چالش های خاورمیانه به برادر بزرگ تحمیل کنند. و آن چیزی نیست چز کشاندن آمریکا به یک درگیری تمام عیار با تمام کانون های بالقوه خطرناک برای آینده اسرائیل.
  تندروهای ایران   با تحرکات اخیر اسرائیل هرچه بیشتر به وسوسه خروج از ان.پی.تی   ونادیده گرفتن درخواست های بین المللی جهت توقف غنی سازی اورانیوم   خواهند افتاد. واین همان چیزی است که اسرائیل آرزو میکند.