اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٣۱ تير ۱٣٨۵ -  ۲۲ ژوئيه ۲۰۰۶

حمله   وحشیانه و گسترده   ارتش اشغالگر   اسرائیل   به غزه و سپس   به لبنان    به بهانه   به گروگان گرفته شدن سربازان اسرائیلی،   اجرای برنامه   از پیش طرح ریزی شده است .   اجرای طرح با حمایت آمریکا و بی تفاوتی دیگر دول غربی ورژیمهای دست نشانده عرب، گویای ﺁنست که، در نهایت، میدان   عمل ایران و سوریه هستند .   اسرائیل همچنان اندیشه راهنمای نژاد پرستانه، سرکوبگرانه و جنایتکارانه خود را دنبال می کند.   بهمین جهت پیروزی حماس در انتخابات آزاد پارلمان فلسطین و حکومت کردن این گروه را در   دولت خودگردان نادیده گرفت . اسرائیل   بجای اینکه در جهت پایان دادن تخاصم ، قدم پیش گذارد و روند صلح را   به پیش برد،   به بهانه های مختلف، در مسیر   تنش و بحران فزاینده گام بر داشت و، با زیر پا گذاشتن حقوق ملی و انسانی مردم فلسطین، عملاً   و آنهم بطور   ددمنشانه   به بهانه   گروگان گرفتن سرباز اسرائیلی، با حملات زمینی و هوایی خود به نوار غزه، به تأسیسات زیربنایی، به ویژه آب و برق، پل ها و جاده ها و نیز دفاتر وزارت کشور فلسطین، خسارت های زیادی وارد آورده و دهها کودک ، زن و مرد را کشته یا زخمی کردند . در واقع، همان طوری که رسانه های اسرائیلی فاش کرده اند، « این تهاجم، از جمله دستگیری مسئولین اصلی حماس و در رأس آنان،   نمایندگان و وزراء، از مدت ها پیش برنامه ریزی شده بود.»
   دستور حمله از پیش برنامه ریزی شده به لبنان توسط شخص نخست وزیراسرائیل و با موافقت امریکا   صادر شده است.   وی    تمامی   مردم   لبنان را مسئول شمرد و دستور حمله وحشیانه ای را به جنوب لبنان صادر کرد و تخریب   فرودگاه های بیروت و تأسیسات ﺁب و برق و پلها و خانه ها و کشتار غیر نظامیان و جنایتهای دیگر را «جنگ» با حزب الله نام نهاد.   نه تنها به شورای امنیت اعتنائی نکرد و بلکه منتظر هیأت دبیر کل سازمان ملل نیز   نشد و   به افکارعمومی جهان وقعی نگذاشت و همچنان بر لبنان ازطریق هوا و زمین ﺁتش بارید و می بارد. جنگنده‌های اسراییلی   «هر جسم متحرک در لبنان را هدف قرار می‌دهند؛ خواه این جسم متحرک ماشین حامل آوارگان لبنانی از روستاهای اطراف جنوب باشد یا   کامیون حامل داروها و مواد غذایی یا آمبولانس‌های حامل مجروحان جنگی . نتیجه   حمله‌ی   وحشیانه رژیم اسرائیل   تاکنون بیش از ٣۰۰ تن کشته، یک هزار تن زخمی و نیم میلیون نفر آواره است.»   رژیم سرکوبگر و اشغالگراسرائیل سالهاست که حقوق بشر خصوصا کنوانسیون‌های ژنو ۱۹۴۹ و پروتکل‌های الحاقی آن را و قطعنامه   های شورای امنیت   سازمان ملل را به تمسخر گرفته است و بدانها وقعی نمی گذارد .   حملات غیر انسانی به غزه   که توقف آن در شورای امنیت سازمان ملل با وتوی آمریکا به بن بست کشیده شد،   راه ارتش سرکوبکر اسرائیل را برای   تهاجم به لبنان باز   کرد .   دست ﺁویز تهاجم، « حق دفاع   مشروع اسرائیل»   عنوان گرفته است .
    بدنبال آن، خاویر سولانا   سوسیالیست و رییس سیاست خارجی اتحادیه‌ی اروپا،   درباره جنگ   «نامتناسب» ، خانمانسوز   و ویرانگر بر ضد مردم   لبنان می گوید:    ما اسراییل را دوست خود می‌دانیم و برای حل مشکلات منطقه آماده‌ایم. هم چنین اقدامات حزب‌الله لبنان را محکوم می‌کنیم و با صدای بلند می‌گوییم که خواهان آزادی سربازان اسراییلی هستیم؛ چرا که از نظر ما آنها بی‌دلیل دستگیر شده‌اند و بهتر می‌دانیم که برای جلوگیری از بحران بیشتر هر لحظه و زمان را غنیمت بشماریم » ومی افزاید «با صدای بلند می‌گوییم که خواهان آزادی سربازان اسراییلی هستیم» . گویا   برای   خاویر سولانا هزاران زندانی   فلسطینی و لبنانی که از کودک وزن ومرد جوان وسالمندرا دربر میگیرند ،در   زندانهای   اسرائیل وجود خارجی ندارند و حتی توقع   آزاد ساختن این زندانیان که در بیدادگاههای اسرائیل   محکوم شده و هم اکنون در بدترین شرایط   در زندانها بسر می برند ، به   مغز زور مدارش خطور نمی کند.   وی   به بیانیه گروه ٨ کشور صنعتی   اشاره می کند و می گوید : « از نظر ما این بیانیه بیانیه‌ای بسیار خوب بوده و ما از آن حمایت می‌کنیم و تمام تلاش خودمان را نیز جهت اجرای کامل آن به کار خواهیم بست. »   سولانا    که اذعان می کند بی طرف نیست در پی   راه حل می گردد   تا به نفع رژیم اشغالگر   اسرائیل   جنگ را خاتمه دهد   و اظهار می دارد:«     ما قصد داریم تا با این بیانیه به حمام خونی که در منطقه راه افتاده پایان دهیم و راه ‌حلی را بین اسراییل، لبنان و فلسطین پیدا کنیم! »
 
    تهاجم اسرائیل به   لبنان سابقه دیرینه دارد. اسرائیل   « از دهه ۷۰ به بعد، ۵ عملیات بزرگ را در لبنان انجام داده است: ۱ عملیات لیطانی (۱۴ مارس ۱۹۷٨(، ۲- «عملیات صلح برای الجلیل در سال ۱۹٨۲، بزرگ ترین تهاجم ارتش اسرائیل پس از عملیات لیطانی بود. در این تهاجم که بر اساس طرح شارون، قوای اسرائیل از زمین ، دریا و هوا به لبنان حمله بردند، بخش عظیمی از جنوب لبنان اشغال شد و دومین پایتخت عربی (بیروت) به مدت ۵/۲ ماه در محاصره قرار گرفت. اسرائیل اعلام کرد هدفش از این عملیات - که با حمایت نظامی امریکا، انگلیس و فرانسه نیز همراه بود -   دور کردن چریکهای فلسطینی تا فاصله ۴۰ کیلومتری مرز لبنان و فلسطین است ; اما اسرائیلی ها اهداف دیگری را در سر می پروراندند.»
٣ - عملیات "صلح در گالیله"   (۶   ژوئن ۱۹٨۲) : در روزهای ۱۷ و ۱٨ سپتامبر در اردوگاه های «صبرا و شتیلا»   به قتل عام فلسطینی ها دست زدند و این امر   قابل   توجه است که «یک کمیسیون تحقیق اسرائیل، با وقاحت تمام، مسئولیت این کشتار را متوجه   نیروهای اسرائیلی ندانست»
« آمنون روبشتاین»   در مجلس   اسرائیل   در سخنرانی   خود این فاجعه بشری را افشاء کرد و گفت: « ما متعلق به قومی هستیم که بیشتر از سایر ملل در جهان سرکوب شده ایم.   ما شاهد،   قتل عام ، نژاد پرستی ، سرکوب و کشتار بوده ایم. ما باید   بیشتر از هر کس دیگر نسبت به این موضوعات حساس و مصمم باشیم   و نه اینکه   خود را بدست کسانی که می خواهند این چنین جنایاتی را مرتکب شوند بسپاریم. ما حق نداریم   بین خود و برخی از انسانها نسبت به دیگران تفاوت قائل شویم. برای ما   همه بچه هایی   که می میرند یکی خواهند بود.»
۴ – در۲۵ تا ٣۱ ژوئن ۱۹۹٣میلادی نیز، درعملیاتی به نام "عدالت" علیه حزب الله به جنوب لبنان حمله ور شدند. دراین عملیات ۱٣۲ لبنانی که اکثر آنان غیرنظامی بودند، قتل عام شدند. در پی این ماجرا، صدها هزار لبنانی مجبور به ترک وطن شدند.
۵ - عملیات خوشه های خشم (۱۹۹۶)   « به عنوان "آخرین تلاش گسترده اسرائیل برای سرکوب حزب الله »،   شانزده روز به طول انجامید. در این تهاجم ، مهمترین فاجعه در روستای "قانا" به وقوع پیوست.
     هدف عمومی تهاجم   اسرائیل به غزه و لبنان   روشن و شفاف   است: توسعه طلبی ارضی و تعیین مرزهای اسرائیل   و سلطه بر منطقه . نخست وزیر اسرائیل،   به تکرا ر   حرفهای متحد خود بوش و جناح نو محافظه کاران افراطی آمریکا   را تکرار و   ایران و سوریه را « محور شرارت» نامیده و می نامد. قصد اواز حملات و تهاجم   لخت و آشکار ، از راه زمین   و هوا   به فلسطین و لبنان   و توجیه کردن کشتار مردم ، نابودی   زیر ساخت های اقتصادی ، فرهنکی و اجتماعی   نوار غزه و لبنان است.
 
اما اهدافی که اسرائیل و امریکا   در بحران کنونی خاورمیانه تعقیب می کنند:
۱ - اسرائیل   صلح   نمی خواهد چون اگر با اعراب صلح کند، این صلح باعث می گردد اراضی ای را که در سال ۱۹۶۷ اشغال کرده است، پس بدهد و دولت فلسطین را به رسمیت بشناسد    و این امر با منافع و مقاصد او مغایرت دارد . ازاینرو، از هر فرصتی برای بر هم زدن معادلات سیاسی مساعد صلح استفاده می کند.   بطوریکه عمرو موسی دبیرکل اتحادیه عرب، در نشست اضطراری وزرای خارجه کشورهای عرب در واکنش،   در باره حملات ارتش سرکوبگر و خونریز رژیم اسرئیل گفته است:« روند صلح خاورمیانه مرده است. تمام مکانیسم‌هایی که   بکار گرفته شدند، در دستیابی به صلح، بی تاثیر بوده اند.»
۲ -   بی ثبات کردن   لبنان درمنطقه خاورمیانه از طریق   وارد آوردن فشار به   دولت لبنان برای خلع سلاح   حزب الله که ممکن است منجر به جنگ داخلی ونهایتاً   باعث   تجزیه لبنان گردد.    بی سبب نیست که امریکا و کشورهای اتحادیه   اروپا و سازمان   ملل به دولت   لبنان   فشار می   آورند   « به این کار مشغول شود. هرگاه چنین کند،« قوانین و معاهدات بین المللی» را نیز حامی خود خواهد یافت. زیرا بر اساس قطعنامه ۱۵۵۹ شورای امنیت، حزب الله   باید   خلع سلاح شود . اما هر گونه تلاش حکومت   فواد سینیوره برای اعمال فشار بر حزب الله می تواند به جنگ داخلی بیانجامد.   بنابراین،   حکومت   فواد سینیوره خوب می داند   که خلع سلاح   حزب الله باید به صورت تدریجی و از طریق پروسه وحدت ملی انجام پذیرد.»   در این رابطه است که خاویر سولانا در سخنانی متناقض با حمایتش از حمله اسرائیل،   پس از دیدار با فواد سنیوره ، نخست وزیر و نبیه بری، رئیس پارلمان لبنان ، اعلام کرد : دولت لبنان باید به تنهایی از قدرت نظامی استفاده کند. یعنی قطع نامه شورای امنیت   سازمان ملل را جامه   عمل بپوشاند . « قطعنامه ۱۵۵۹ بر خروج ارتش سوریه از لبنان و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و خلع سلاح نیروهای شبه نظامی(اشاره به حزب الله) در این کشور تاکید دارد.»  
٣ - اسرائیل می‌کوشد تلاش های دیپلماتیک بین‌المللی را بر ضد   سوریه و ایران به عنوان حامیان اصلی حزب الله معطوف سازد .   بعضی از مواضع   تند   و افراطی   سران رژیم ولایت مطلقه فقیه   با تبلیغات واهی به امریکا واسرائیل این بهانه و امکان را می دهد که ایران را در جنگ   اسرائیل   و نیروهای مقاومت در لبنان مقصر دانسته و بگویند ایران، در این امر دخالت مستقیم دارد . از طرف دیگر، یکی از اهداف اسرائیل و امریکا   تضعیف و مهار سوریه و ایران است. بطور آشکار اهود اولمرت، نخست وزیررژیم اسرائیل، درپارلمان این کشور اذعان کرده است:
« حملات نظامی به لبنان، برای دخالت در امور داخلی این کشور نبوده بلکه اسرائیل در جنگ علیه اقدامات تروریستی است که کنترل آن در دست کشورهای محور شرارت از جمله سوریه و ایران است.» (بی بی سی - دوشنبه ۱۷ ژوئیه ۲۰۰۶ - ۲۶ تیر ۱٣٨۵ ) به بیان دیگر   هدف امریکا و   اسرائیل   اینست که دامنه جنگ را به سوریه بکشانند و بوش و اولمرت مدعی اند که   «ریشه   اصلی   این بحران   ایران و سوریه » هستند.   و آنها برنامه گسترده تری   را در نظر گرفته اند ،   برایشان در   کوتاه مدت   افکار عمومی مطرح نیست و   اگر سازمان   ملل و دیگر مجامع   جهانی   مانع از   این جنگ خانمانسوز و ویرانگر   در محدوده   اسرائیل و لبنان   نشوند و راه حلی برای آتش بس پیدا نکنند ،   این   جنگ پس از   سوریه به صورت گریز ناپذیر به برخی از کشورهای منطقه می تواند گسترش یابد. هدف امریکا از این جنگ تنها سرکوب حماس و نیروهای حزب الله نیست ، بلکه   هدف امریکا   از این برنامه   تحریم اقتصادی ایران از راه تهاجم دریایی   با هدف بستن   دهانه خلیج فارس بر روی   صادرات و واردات ایران   و حمله هوائی بر روی   تآسیسات هسته ای و اقتصادی و نظامی ایران و نهایتاً واداشتن ایران به قبول پیشنهادات دلخواهش در مسائل مهم سیاسی ، نظامی و اقتصادی   بلاخص مسئله هسته ای است.  
    اسرائیل   بعنوان عضوی از سازمان   ملل در نقض بیانیه جهانی حقوق بشر ، منشور سازمان ملل متحد و قطعنامه های سازمان ملل متحد ، بخصوص قطعنامه   ۲۴۲ شورای امنیت، گوی سبقت و وقاحت را ربوده است و بطور دائم و   «مستمر قطعنامه های سازمان ملل متحد را درباره صلح خاور میانه ، بخصوص درباره خروج از سرزمین های اشغالی و به رسمیت شناختن حقوق ملی مردم   فلسطین در تشکیل یک کشور مستقل نادیده گرفته است و می گیرد.»    رژیم اسرائیل   با حملات ددمنشانه هوائی و زمینی تمام معاهدات و تعهدات بین الملی را آشکاراً   نقض کرده است و میکند .
   وجدان بیدار انسانها و افکار عمومی جهانی خوب می دانند که مسئول تمامی فجایع وکشتار   زنان ، مردان و کودکان و   ویرانه کردن زیر ساخت اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی در غزه و لبنان   رژیم سرکوبکر و ویرانگر اسرائیل و دولت امریکا هستند.   روند صلح با سیاستهای سلطه گرانه و سرکوبکرانه   بر ضد   مردم خاورمیانه   راه حل نیست و همچنان که   شکست   سیاست نظامی گری و تجاوزگرانه امریکا در عراق، مسلم کرد این سیاست   نابخردانه امریکای سلطه گر، خرابی ها بر خرابی ها می افزاید .  
   ما تهاجم ارتش رژیم اشغالگر اسرائیل و کشتار بیرحمانه   مردم ستمدیده فلسطین و لبنان، زنان ، مردان   و کودکان ، و   تخریب و نابودی زیر ساخت های اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی آنها توسط رژیم اسرائیل را محکوم می کنیم. ما بحران سازیهای رژیم مافیاهای حاکم بر ایران را که فرصت های در اختیار ملتهای ما را می سوزاند و از ﺁن، برای امریکای درمانده فرصت ایجاد می کند، محکوم می کنیم   و خواهان مداخله جامعه بین المللی   و   همه مجامع بین الملی و جنبش های جهانی برای برقراری صلح و   ثبات   در منطقه خاور میانه   هستیم . ما از ﺁنها می خواهیم فلسطین و لبنان را از چنگ ﺁتش افروزان اسرائیلی ﺁزاد کنند . ما خواهان   اجرای تمامی قطعنامه های شورای امنیت   سازمان ملل که بر ضد تجاوزگریهای اسرائیل تصویب شده اند، می باشیم. ما خواستار آزادی تمامی زندانیان   فلسطینی و لبنانی از زندان‌های اسراییل   هستیم   و این را حق مسلم مردم فلسطین و   لبنان میدانیم تا   برای آزادی آنها با توسل به تمامی شیوه‌های مشروع   بکوشند.