• گفتگوی زیر میان امی گودمن با نوآم چامسکی و گروه دیگری از صاحبنظران در مورد وقایع خشونت آمیز اخیر خاورمیانه و علل جنگ اسرائیل علیه لبنان صورت گرفته است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ٣۱ تير ۱٣٨۵ -  ۲۲ ژوئيه ۲۰۰۶

Amy Goodman :
  اکنون تلفن ما به اورشلیم وصل است و میون رابانی کارشناس خاورمیانه از کریسیس انترناسیونال و نویسنده کتاب:
  ' The One Percent Doctrine: Deep Inside America's Pursuit of its Enemies Since ۹/۱۱'. Stay with us .
بر روی خط می باشد. مهمان ما نوام چامسکی است. نوام من می خواهم در باره نظر دان گیلرمن سفیر اسرائیل در سازمان ملل متحد که تلاش نموده است از کار اسرائیل دفاع کند و آنرا عکس العملی طبیعی جلوه دهد با شما صحبت کنم . گیلرمن در اجلاس سازمان ملل چنین گفته است:
در حالیکه ما اینجا نشسته ایم در این روزهای سخت می خواهم از شما و همکارانم تقاضا کنم به سئوال های زیر جواب دهید: شما چه می کردید اگر که به کشور شما اینطوری حمله می شد؟ و زمانی که همسایگان شما به مرزهای شما نفوذ می کردند تا آدمهای شما را بدزدند؟ اگر صدها موشک بروی شهرهای شما ریخته می شد و دهکده های شما به آتش کشیده می شد؟   آیا شما ساکت می نشستید و یا متقابلا جواب می دادید؟ این درست آن چیزی است که اسرائیل در حال حاضر انجام می دهد.  
 
Amy Goodman :
آقای چامسکی جواب شما به سفیر اسرائیل در سازمان ملل چیست؟
 
Noam Chomsky :
منظور او لبنان است و نه نوار غزه
 
Amy Goodman :
بله
 
Noam Chomsky :
بله درست است صدها موشک به شهر ها پرتاب شدند و مسلما آنها باید به این کار خاتمه دهند. اما چیزی که او به آن اشاره نمی کند حداقل در این سخنرانی، این است که این موشک ها در ابتدا بعد از حمله های سخت اسرائیل به لبنان پرتاب شد. در این حمله ها به لبنان طبق آخرین گزارشات در حدود ۶۰ انسان کشته و در بعد وسیعی زیر ساختارهای این کشور منهدم شده است و نتایج بعدی آن وضعیت کنونی را ببار آورده است. هر کسی باید خودش تصمیم بگیرد که نتیجه این کارها به کجاها ختم خواهد شد. بنظر من مسئله ای که باعث شده این آتش گسترده شود با فشارهای فراوان و آدم ربائی ها و بسیاری از اعمال خشونت بار در نوار غزه و تصرف غرب اردن (که اگر همچنان ادامه داشته باشد باعث قتل ملتی خواهد شد و پایان فلسطین خواهد بود)، سپس در تاریخ ۲۴ یونی و ربودن دو غیر نظامی فلسطینی از نوار غزه و آکسیون تقابل با این مسئله و ربوده شدن کورپورال شالیت وووو در رابطه است. تفاوت زیادی میان ربودن غیر نظامیان و ربودن سربازان وجود دارد. حتی سازمان حقوق بشر هم این فرق را قید نموده است.
 
Amy Goodman :
فرقش چیست ؟ می توانید برای ما توضیح دهید؟
 
Noam Chomsky :
در یک جنگ ـ اینجا عجالتا جنگ های واقعی و جنگ های نظامی را کنار می گذاریم ـ   در یک جنگ اگرسربازانی ربوده شوند دراین حالت جنایتی صورت نگرفته است تنها باید حقوق بشر در باره این سربازان رعایت شود   اما زمانی که غیرنظامیان ربوده می شوند و از مرزها به مرز خودی برده می شوند در این صورت جنایتی جدی رخ داده است. در باره این جنایت هیچ گزارشی داده نشده است. خوب فکر کنید . منظور من این است که من نباید به شما یادآوری کنم که در نوار غزه مرتبا حملات نظامی می شود. نوار غزه در واقعیت یک زندان است. زندانی بزرگ که مرتبا مورد حمله قرار می گیرد. هم به شکل اقتصادی و هم بشکل نظامی ووو در مقایسه با این اعمال ربودن یک سرباز مسئله ای آنچنان خشونت بار نیست.
 
Juan Gonzalez :
در روی خط ما هم اکنون میون ربانی کارشناس زبده خاورمیانه   و نویسنده   و گرداننده روزنامه "میدله است رپورت"   قرار دارد. او از اورشلیم به ما وصل شده. سلام خوش آمدید!
 
Mouin Rabbani :
سلام
 
Juan Gonzalez :
نظر شما در باره مسئله ای که باعث شروع این جنگ شد چیست و شما در باره این امکان که اسرائیل مجددا در یک جنگ با لبنان سخت درگیر شود چه می اندیشید؟
 
Mouin Rabbani :
سئوال سختی است. متاسفانه من سخنان پروفسور چامسکی را نشنیدم. شاید از هر ۶ کلمه یکی را شنیدم. من فکر می کنم اسرائیل تلاش می کند قواعد بازی را از نو بنویسد و برای مخالفش قوانین جدید وضع نماید و او را مجبور به اجرا کند. در واقعیت اسرائیل می گوید که حمله بر علیه نیروی نظامی اسرائیل حال به هر شکلش را نمی تواند تحمل کند و هر حمله ای با چنین عکس العملی شدیدی روبرو خواهد شد و مجموعه زیر ساختار غیرنظامی این کشور و یا منطقه که حمله را شروع کرده است مورد مخاطره قرار خواهد گرفت. بعد از تمامی اوضاعی که تا کنون دیدیم اسرائیل از جوانب بین المللی با سکوت مواجه می شود. بنظر من در حال حاضر هم این واقعی است که این جنگ دارد در منطقه خود را گسترش می دهد. شاید هم با سوریه.
 
Amy Goodman :
می توانید برای ما کمی از قطعنامه (شکست خورده) سازمان ملل در باره نوار غزه صحبت کنید؟ در رای گیری طرح این قطعنامه بلوکه شد. ۱۰ به یک ( آمریکا). چهار کشور بریتانیا و دانمارک و پرو و اسلوواکی در رای گیری   شرکت نکردند.
 
Mouin Rabbani :
بله من فکر می کنم خیلی عجیب بود اگر که این قطعنامه مورد قبول قرار می گرفت. من بر این باورم که در ده سال گذشته و شاید هم پبش تر واقعیت این طور بود که جامعه ملل بعنوان یک سازمان قادر نبود وظایف و مسئولیت های خویش را اجرا نماید. منظورم برقراری صلح و امنیت در خاورمیانه به هر شکلش. دلیل این مسئله هم حق وتوی آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل بود.   در این فاصله ما به این نقطه رسیده ایم که تنها محکومیت خشک و خالی اسرائیل برای عملکردهای اخیرش در نوار غزه بدون اینکه اسرائیل به پیامد های عملی این محکومیت بیاندیشد دور از عقل است. در این رابطه هم همه چیزدر مرحله نخست به حق وتوی آمریکا در شورای امنیت مرتبط می شود.  
 
Amy Goodman :
میون به نظر شما در حال حاضر در نوار غزه و در لبنان چه اتفاقی خواهد افتاد؟
 
Mouin Rabbani :
من فکر می کنم اوضاع از این خیلی بدتر خواهد شد. من اعتقاد دارم که حزب الله لبنان آن طور که بنظر می رسد هدفی مشخص و محدود   را دنبال می کند و میخواهد اسرائیل را مجبور به تعویض زندانیان کند و اسرائیل می خواهد حزب الله را مجبور به خلع سلاح کند. حداقل اینکه حزب الله را مجبور کند که ده ها کیلومتر از مرزهای میان اسرائیل - لبنان عقب نشینی کند. می دانید چشم اندازهای اسرائیل و حزب الله در این باره متفاوتند و غیرقابل کنار آمدن هستند. به این صورت آنقدر این جنگ شدت می گیرد تا اینکه بشکلی دخالت هائی برای حل ماجرا شکل گیرند.
در نوار غزه ماجرا طور دیگری است. حماس در آنجا اهداف بیشماری را دنبال می کند معاوضه زندانیان یکی از این اهداف است. من حتی می توانم بگویم که یکی از اهداف فعلی است. مهمترین هدف حماس بنظر من این است که اسرائیل را مجبور کند که از خشونت و دشمنی خود دست بردارد. برای حماس به عقیده من مشکل و تم اسرائیل - فلسطین مهمتر است. اینکه بتواند حکومتش را امنیت بخشد. حداقل به عقیده من حماس در باره مسئله اسرائیل - فلسطین می خواهد پیامی کاملا روشن را به مخالفش و حتی دیگران بفرستد. اینکه جهان باید به خاطر داشته باشد که سیاست دمکراتیک و تفاهم سیاسی برای حماس آزمایشی بیش نیست. حماس دارای بدیل های خود می باشد و اگر نگذارند که اختیارات سیاسی اش ادامه داشته باشد، در صورت لزوم هیچ چیزی مانع پیاده کردن این بدیل ها نخواهد شد.
 
Amy Goodman :
در آخر یک سئوال از نوام چامسکی دارم. در حال حاضر در سن پترزبورگ روسای دولت های کشورهای مهم صنعتی جهان در کنفرانس گ ٨ شرکت می کنند. چه نقشی آمریکا در این کنفرانس خواهد داشت؟
 
Noam Chomsky :
در کنفرانس گ ٨؟
 
Amy Goodman :
نه . چه نقشی؟ آنها تازه این کنفرانس را برگزار کردند. در باره کشورهائی چون لبنان، نوار غزه، خاورمیانه حتما بحث خواهد شد. آمریکا تا چه درجه ای در این کنفرانس نقش خواهد داشت؟
 
Noam Chomsky :
به نظر من دقیقا همان طوری پیش خواهد رفت که ما در بالا در باره قطعنامه سازمان ملل صحبت کردیم. متاسفم که نتوانستم صحبت های میون رابانیس را خوب بشنوم. قطعنامه سازمان ملل ـ وتو بر علیه قطعنامه سازمان ملل چیزی استاندارد شده و تقریبا ده ها سال است که همینطوری پیش می رود. آمریکا تا کنون موفق شده که یک راه حل دیپلماسی و یا مجازات جنایات وحشتناک اسرائیل را بلوکه کند. زمانی که اسرائیل ۱۹٨۲ به لبنان حمله کرد آمریکا فورا از وتوی خود بر علیه قطعنامه های بیشماری استفاده نمود که می توانستند پایانی به این مبارزه جوئی های اسرائیل بدهند. حمله های وحشتناک که با کمک آمریکا همواره ادامه داشت. از این رو من فکر می کنم در این کنفرانس هم همینطور خواهد شد و همانطور پیش خواهد رفت. آمریکا به اسرائیل بعنوان بازوی نظامی تا دندان مسلح خود می نگرد و اسرائیل را در مقابل انتقادات و آکسیون ها محافظت نموده و مثلا از حملات اسرائیل به فلسطین و پایمال نمودن حقوق فلسطینی ها و اشغال مناطق آنها توسط اسرائیل پشتیبانی نمود. بیاد بیاورید صحبت های داناس موشه را در ابتدای سال های ۷۰. زمانی که او مسئولیت مناطق اشغالی را داشت. او به همکاران کابینه اش گفت که "ما باید به فلسطینی ها بگوئیم ما هیچ راه حلی برای شما نداریم. شما باید چون سگان زندگی کنید. هر کسی نمی خواهد برود. بعد خواهیم دید که به کجا خواهد کشید". این قاعده سیاست آنهاست و من فکر می کنم آمریکائی ها این سیاست را همچنین با همان فرم ادامه خواهند داد و از اسرائیل پشتیبانی می کنند.   
 
Amy Goodman :
نوام چامسکی مرسی که شما با ما بودید. همچنین از میون ربانی هم تشکر می کنم.
 
منبع: Democracy Now